Сымбаль (літаратуразнаўства)

Сы́мбаль (па-грэцку: σύμβολον — умоўны знак) — троп, адзін зь відаў паэтычнага іншасказаньня, умоўнае абазначэньне сутнасьці якой-небудзь зьявы, паняцьця пэўным прадметным ці слоўна-вобразным знакам. Сымболіка ўзьнікла ў глыбокай старажытнасьці. У якасьці сымбаляў выступалі пэўныя прадметы, расьліны, жывёлы, зьявы прыроды, колеры і г. д. Так, здаўна ва ўсходніх славянаў хлеб-соль зьяўляецца сымбалем гасьціннасьці, сокал і арол — бясстрашша, дуб — моцы, чорны колер — жалобы і г. д. Народная сымболіка значна ўзбагацілася за кошт мітаў, казак, легендаў. Сымбаль характарызуецца шматзначнасьцю і можа быць адрасаваны да розных зьяваў рэчаіснасьці. Гэтым ён адрозьніваецца ад алегорыі. Сувязь алегорыі з паняцьцем таксама ўмоўная, аднак гэтая ўмоўнасьць тут мае цалкам адназначны характар, адносіцца толькі да адной нейкай зьявы ці паняцьця.

Літаратура

• Рагойша В. П. Паэтычны слоўнік. — 3-е выд., дапрац. і дапоўн. — Менск: Беларуская навука, 2004. — 576 с. — 2000 ас. — ISBN 985-08-0598-6
• Рагойша В. П. Тэорыя літаратуры ў тэрмінах. — Менск: Беларуская энцыклапедыя, 2001. — 384 с. — 1000 ас. — ISBN 985-11-0197-4