Мёртвая мова: розьніца паміж вэрсіямі
дНяма апісаньня зьменаў |
|||
Радок 9: | Радок 9: | ||
У некаторых выпадках мёртвыя мовы могуць «ажыць», як гэта здарылася з [[іўрыт]]ам. |
У некаторых выпадках мёртвыя мовы могуць «ажыць», як гэта здарылася з [[іўрыт]]ам. |
||
== |
== Глядзіце таксама == |
||
* [[Сьпіс мёртвых моваў]] |
* [[Сьпіс мёртвых моваў]] |
||
* [[Штучныя мовы]] |
* [[Штучныя мовы]] |
Вэрсія ад 11:48, 4 траўня 2011
Мёртвая мова — тэрмін, які выкарыстоўваецца ў дачыненьні да мовы, што ня мае жывых носьбітаў, для якіх бы яна зьяўлялася роднай.
Сьмерць мовы можа настаць у выпадку яе выцясьненьня іншай мовай ці мовамі. Так адбылося з мовамі амэрыканскіх індзейцаў, якія былі выцесьненыя ангельскай і іншымі мовамі калянізатараў.
Некаторыя мовы становяцца мёртвымі ў выніку натуральнай эвалюцыі, разьвіваючыся ў іншыя мовы. Прыкладам гэтай зьявы можа быць лаціна, зь якой разьвіліся жывыя раманскія мовы, а сама яна пры гэтым сталася мёртвай. Падобны лёс спасьцігнуў санскрыт і стараславянскую мову.
Некаторыя мёртвыя мовы працягваюць выкарыстоўвацца ў навуцы ці літургіі (лаціна, санскрыт, копцкая мова, царкоўнаславянская мова).
У некаторых выпадках мёртвыя мовы могуць «ажыць», як гэта здарылася з іўрытам.