Памяць: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

Лінейны

Вэрсія ад 18:26, 10 сьнежня 2007

Па́мяць — (філязофскае азначэньне)амбіцыя, прэтэнзія на тое, каб захоўваць вернасьць мінуламу, прасьцей усё тое што было, адбылося да таго, як мы выказаліся аб гэтым. Памяць можна падзяліць на паняць як накіраванасьць (visée) і памяць, якая мае на ўвазе рэч (chose visée). Калі мы нешта узгадваем мы міжволі адказваем на пытаньні: “што?”, “дзе?”, “калі?”. Такім чынам наша памяць арыентавана па часе, прывязана да пэўнага месца і ў ёй заўжды ёсьць наша суб'ектыўная ацэнка (усё праходзіць праз нашае “я”). У пэўным сэнсе памяць падобна на вельмі няясны вобраз, вельмі падобны на фантазію, што ставіць вялікія прэтэнзіі да ісьціннасьці прыгадваемага. Істотная характарыстыка памяці — яе своеасаблівая адборлівасьць, мы памятае самае лепшае для нас, тое ж што нам непрыемна падсьвядома імкнемся забыць.

Калектыўная памяць (паводле Морыса Хальбвакса). Нашы успаміны зьяўляюцца агульнымі, якія падзяляе пэўная група індывідаў. мы выклікаем успаміны, якія ідэнтыфікуюць нас у пэўнай групе, гэта патрабуе ад нас зьмяненьня свайго пункту погляду, на што мы у прынцыпе здольны. такім чынам мы атрымліваем доступ да падзеяў, рэканструяваных іншымі, адрознымі ад нас. І так выяўляем сваё месца ў чымсьці агульным, цэласным.

Справядлівая памяць. Можна казаць аб вернай, справядлівай памяці, таму што калектыўная памяць мае рысу маральнай абавязаннасьці ажыцьцяўляць справядлівасьць ці спрыяць яе ўвасабленьню.

Практыкуемая памяць — памяць, якой навучылі, прымусовае запамінаньне. Такім чынам, дзейнічае ў інтарэсах узгадваньня падзеяў агульнай гісторыі, прызнаных асновапалагаючымі для агульнай ідэнтычнасьці. Можа разумецца, як інструмэнт ідэалёгіі.

Уваскрашэньне ў памяці — адвольна ўзьнікаючыя ўспаміны, мае характар пачуцьця.

Выкліканьне ў памяці — мэтанакіраваная спроба знайсьці нешта ў памяці, па-грэцку: anamnesis або “пошук”.

Абавязак памяці — найбольш актуальны ў грамадзтвах зьнявечаных жахлівымі падзеямі ў гісторыі, аб якіх вельмі цяжка ўзгадаць. Уяўляе сабою адначасова найвышэйшую кропку выкарыстаньня памяці і злоўжываньня ёю. Ідэя справядлівасьці надае абавязку памяць ролю кіраваньня будучым.

Літаратура

Рикёр П. Память, история, забвение. М.: Издательство гуманитарной литературы, 2004.

Вонкавыя спасылкі

Памяць — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

@@ Радок 1: / Радок 1: @@
-'''Памяць'''  - (філязоф. азнач.)амбіцыя, прэтэнзія на тое, каб захоўваць вернасьць мінуламу, прасьцей усё тое што было, адбылося да таго, як мы выказаліся аб гэтым. Памяць можна падзяліць на паняць як накіраванасьць (visée) і памяць, якая мае на ўвазе рэч (chose visée). Калі мы нешта узгадваем мы міжволі адказваем на пытаньні: “што?”, “дзе?”, “калі?”. Такім чынам наша памяць арыентавана па часе, прывязана да пэўнага месца і ў ёй заўжды ёсьць наша суб’ектыўная ацэнка (усё праходзіць праз нашае “я”). У пэўным сэнсе памяць падобна на вельмі няясны вобраз, вельмі падобны на фантазію, што ставіць вялікія прэтэнзіі да ісьціннасьці прыгадваемага. Істотная характарыстыка памяці – яе своеасаблівая адборлівасьць, мы памятае самае лепшае для нас, тое ж што нам непрыемна падсьвядома імкнемся забыць.
+'''Па́мяць''' — (філязофскае азначэньне)амбіцыя, прэтэнзія на тое, каб захоўваць вернасьць мінуламу, прасьцей усё тое што было, адбылося да таго, як мы выказаліся аб гэтым. Памяць можна падзяліць на паняць як накіраванасьць (visée) і памяць, якая мае на ўвазе рэч (chose visée). Калі мы нешта узгадваем мы міжволі адказваем на пытаньні: “што?”, “дзе?”, “калі?”. Такім чынам наша памяць арыентавана па часе, прывязана да пэўнага месца і ў ёй заўжды ёсьць наша суб'ектыўная ацэнка (усё праходзіць праз нашае “я”). У пэўным сэнсе памяць падобна на вельмі няясны вобраз, вельмі падобны на фантазію, што ставіць вялікія прэтэнзіі да ісьціннасьці прыгадваемага. Істотная характарыстыка памяці — яе своеасаблівая адборлівасьць, мы памятае самае лепшае для нас, тое ж што нам непрыемна падсьвядома імкнемся забыць.
-'''Калектыўная памяць''' (паводле Морыса Хальбвакса). Нашыя успаміны зьяўляюцца агульнымі, якія падзяляе пэўная група [[індывід|індывідаў]]. мы выклікаем успаміны, якія ідэнтыфікуюць нас у пэўнай групе, гэта патрабуе ад нас зьмяненьня свайго пункту погляду, на што мы у прынцыпе здольны. такім чынам мы атрымліваем доступ да [[падзея|падзеяў]], рэканструяваных іншымі, адрознымі ад нас. І так выяўляем сваё месца ў чымсьці агульным, цэласным.
+'''Калектыўная памяць''' (паводле Морыса Хальбвакса). Нашы успаміны зьяўляюцца агульнымі, якія падзяляе пэўная група [[індывід|індывідаў]]. мы выклікаем успаміны, якія ідэнтыфікуюць нас у пэўнай групе, гэта патрабуе ад нас зьмяненьня свайго пункту погляду, на што мы у прынцыпе здольны. такім чынам мы атрымліваем доступ да [[падзея|падзеяў]], рэканструяваных іншымі, адрознымі ад нас. І так выяўляем сваё месца ў чымсьці агульным, цэласным.
 '''Справядлівая памяць'''. Можна казаць аб вернай, справядлівай памяці, таму што калектыўная памяць мае рысу маральнай абавязаннасьці ажыцьцяўляць справядлівасьць ці спрыяць яе ўвасабленьню.
-'''Практыкуемая памяць''' – памяць, якой навучылі, прымусовае запамінаньне. Такім чынам, дзейнічае ў інтарэсах узгадваньня падзеяў агульнай гісторыі, прызнаных асновапалагаючымі для агульнай [[ідэнтычнасьць|ідэнтычнасьці]]. Можа разумецца, як інструмэнт [[ідэалёгія|ідэалёгіі]].
+'''Практыкуемая памяць''' — памяць, якой навучылі, прымусовае запамінаньне. Такім чынам, дзейнічае ў інтарэсах узгадваньня падзеяў агульнай гісторыі, прызнаных асновапалагаючымі для агульнай [[ідэнтычнасьць|ідэнтычнасьці]]. Можа разумецца, як інструмэнт [[ідэалёгія|ідэалёгіі]].
-'''Уваскрашэньне ў памяці''' – адвольна ўзьнікаючыя ўспаміны, мае характар пачуцьця.
+'''Уваскрашэньне ў памяці''' — адвольна ўзьнікаючыя ўспаміны, мае характар пачуцьця.
-'''Выкліканьне ў памяці''' – мэтанакіраваная спроба знайсьці нешта ў памяці, грэч. anamnesis або “пошук”.
+'''Выкліканьне ў памяці''' — мэтанакіраваная спроба знайсьці нешта ў памяці, {{мова-el|anamnesis}} або “пошук”.
-'''Абавязак памяці''' – найбольш актуальны ў грамадствах зьнявечаных жахлівымі падзеямі ў гісторыі, аб якіх вельмі цяжка ўзгадаць. Уяўляе сабою адначасова найвышэйшую кропку выкарыстаньня памяці і злоўжываньня ёю. Ідэя справядлівасьці надае абавязку памяць ролю кіраваньня будучым.
+'''Абавязак памяці''' — найбольш актуальны ў грамадзтвах зьнявечаных жахлівымі падзеямі ў гісторыі, аб якіх вельмі цяжка ўзгадаць. Уяўляе сабою адначасова найвышэйшую кропку выкарыстаньня памяці і злоўжываньня ёю. Ідэя справядлівасьці надае абавязку памяць ролю кіраваньня будучым.
+== Літаратура ==
+*Рикёр П. Память, история, забвение. М.: Издательство гуманитарной литературы, 2004.
+== Вонкавыя спасылкі ==
+{{Commons|Category:Memory|выгляд=міні}}
+[[Катэгорыя:Філязофія]]
+[[ar:ذاكرة (بيولوجيا)]]
-'''Літаратура'''
+[[bg:Памет]]
+[[ca:Memòria humana]]
-*Рикёр П. Память, история, забвение. М.: Издательство гуманитарной литературы, 2004.
+[[da:Hukommelse]]
+[[de:Gedächtnis]]
-[[Катэгорыя:Філязофія]]
+[[et:Mälu]]
+[[en:Memory]]
+[[es:Memoria humana]]
+[[eo:Memoro]]
+[[fr:Mémoire (sciences humaines)]]
+[[hr:Pamćenje]]
+[[id:Memori]]
+[[is:Minni]]
+[[it:Memoria (fisiologia)]]
+[[he:זיכרון]]
+[[ku:Bîrkan]]
+[[lt:Atmintis]]
+[[hu:Emlékezet]]
+[[nl:Geheugen (mens)]]
+[[ja:記憶]]
+[[no:Hukommelse]]
+[[pl:Pamięć człowieka]]
+[[pt:Memória]]
+[[ro:Memorie]]
+[[ru:Память]]
+[[sq:Kujtesa]]
+[[simple:Memory]]
+[[sl:Spomin]]
+[[fi:Muisti]]
+[[sv:Minne]]
+[[tr:Bellek]]
+[[uk:Пам'ять]]
+[[yi:זכרון]]
+[[zh:記憶]]