Сацыял-дэмакратычная партыя Харватыі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Сацыял-дэмакратычная партыя Харватыі
па-харвацку: Socijaldemokratska partija Hrvatske
Выява лягатыпу
Заснавальнік Івіца Рачан[d]
Дата заснаваньня 3 лістапада 1990
Штаб-кватэра
Ідэалёгія сацыял-дэмакратыя[d], праэўрапеізм[d], трэці шлях[d], антыфашызм[d] і атлянтызм[d]
Колькасьць 35 738[1]
Афіцыйны сайт sdp.hr (харв.)

Сацыял-дэмакратычная партыя Харватыі (па-харвацку: Socijaldemokratska partija Hrvatske) — сацыял-дэмакратычная[2][3] палітычная партыя Харватыі. СДП лічыцца антыфашысцкай, прагрэсіўнай[4] і моцна праэўрапейскай[2]. Яна была ўтвораная ў 1990 годзе ў якасьці правапераемніцы Саюза камуністаў Харватыі, якая была харвацкім аддзелам Саюза камуністаў Югаславіі. Гэтая партыя ў сацыялістычныя часы кіравала Харватыяй, якая была часткай Сацыялістычнай Фэдэратыўнай Рэспублікі Югаславія з часоў Другой сусьветнай вайны[5][6].

Партыя ўпершыню здабыла перамогу ў выбарах у 2000 годзе і сфармавала кааліцыйны ўрад на чале зь Івіцам Рачанам. Па паразе на ўсеагульных выбарах 2003 году партыя восем гадоў заставалася ў апазыцыі. На парлямэнцкіх выбарах 2011 году СДП атрымала 61 месцаў з 151 магчымых у Сабары і здолела сфармаваць 12-ы ўрад Харватыі пад кіраўніцтвам Зорана Міланавіча з партнэрамі па кааліцыі. Пазьней партыя вярнулася ў апазыцыю, пры гэтым колішні сябра партыі Іва Ёсіпавіч займаў пасаду прэзыдэнта Харватыі з 2010 па 2015 гады.

СДП ёсьць партнэрам Партыі эўрапейскіх сацыялістаў, Прагрэсіўнага альянсу сацыялістаў і дэмакратаў, Прагрэсіўнага альянсу і Сацыялістычнага інтэрнацыяналу.

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ http://www.sdp.hr/aktualno/konacni-sluzbeni-rezultati-izbora-predsjednika-sdp-a/
  2. ^ а б Šedo, Jakub (2010). «The party system of Croatia». In Stojarová, Vera; Emerson, Peter (eds.). Party Politics in the Western Balkans. Routledge. — С. 76. — ISBN 978-1-135-23585-7.
  3. ^ Nordsieck, Wolfram (2020). «Croatia». Parties and Elections in Europe.
  4. ^ Gladoic, Andrea (14.06.2018). «Croatia’s Largest Political Parties». Expat in Croatia.
  5. ^ Biondich, Mark (2005). Frucht, Richard (ed.). «Eastern Europe: An Introduction to the People, Land, and Culture». Santa Barbara, CA: ABC-CLIO. — С. 442. — ISBN 1-57607-800-0.
  6. ^ Boduszynski, Mieczyslaw (2010). «Regime Change in the Yugoslav Successor States». Baltimore, MD: Johns Hopkins University Press. — С. 96. — ISBN 978-0-8018-9429-9.

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]