Рачное рэчышча

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Рэчышча горнай ракі

Рэчышча — выцягнутае паніжэньне зямной паверхні, занятае водным струменем.

Існуюць розныя тыпы рачных рэчышчаў і адпаведныя ім тыпы рэчышчавых працэсаў.

Галоўнае рэчышча — частка рачнога рэчышча, у якім засяроджаная большая частка рачнога струменя.

Рэчышчы вялікіх рэчак маюць шырыню ад некалькіх мэтраў да дзясяткаў кілямэтраў (напрыклад, у нізоўях Обі, Лены, Амазонкі), пры гэтым узрастаньне глыбіні Рэчышча з павелічэньнем памераў ракі адбываецца павольней, чым павелічэньне шырыні. На працягу рэчышчаў глыбокія месцы (плесы) чаргуюцца з дробнымі (перакатамі). Рэчышчы раўнінных рэчак звычайна зьвілістыя або падзеленыя на рукавы, сфармаваныя ў глейкіх, пясковых або жвірыстых адкладаньнях. Рэчышчы горных рэчак больш простыя, часта з наяўнасьцю парогаў і вадаспадаў, звычайна загрувашчаныя велізарнымі валунамі.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Чеботарев А. И. Гидрологический словарь. Л.: Гидрометеоиздат, 1978. 308 с.
  • Маккавеев Н. И. Русло реки и эрозия в её бассейне. М.: АН СССР. 1955. 346 с.
  • Кондратьев Н. Е., Попов И. В., Снищенко Б. Ф. Основы гидроморфологической теории руслового процесса. Л.: Гидрометеоиздат. 1982. 272 с.