Паўднёвамінская мова

Паўднёвамінская мова
闽南语 Bân-lâm-gí / Bân-lâm-gú, Hō-ló-oē, Hok-kièn-oā
[[Файл:Min dialect map.svg|]] Блакітным колерам адзначана Паўднёвамінская мова
Ужываецца ў	Кітай (КНР, Рэспубліка Кітай), Філіпіны, Малайзія, Інданэзія, Сынгапур
Рэгіён	Фуцьзянь[d], Гуандун[d], правінцыя Хайнань[d], Цзянсі[d], правінцыя Чжэцзян[d], Penghu County[d], Тайнань[d] і Tainan County[d]
Колькасьць карыстальнікаў	49 млн
Клясыфікацыя	Мовы Эўразіі Сына-тыбэцкія Кітайская мова Група мінь
Афіцыйны статус
Афіцыйная мова ў	Рэспубліка Кітай Тайвань
Статус:	6a Жывы[d]
Пісьмо	Pe̍h-ōe-jī[d], кітайскае пісьмо і Tâi-uân Bân-lâm-gí Lô-má-jī Phing-im Hong-àn[d]
Коды мовы
ISO 639-3	nan

Паўднёвамі́нская мова (таксама міньнань, паўднёвафуцзянская, хакло; па-кітайску: 闽南 语, трад. 闽南 语; саманазва: Bân-lâm-gí / Bân-lâm-gú, Hō-ló-oē, Hok-kièn-oā) — адзін з дыялектаў кітайскай мовы (згодна іншага меркаваньня — адна з сына-тыбэцкіх моваў).

Распаўсюджана ў кітайскай правінцыі Фуцзянь і на Тайвані, у многіх краінах Паўднёва-Ўсходняй Азіі. На ёй таксама размаўляюць у многіх чайнатаўнах па ўсім сьвеце. Гэта адна з самых распаўсюджаных моваў кітайскай эміграцыі краіны Паўднёва-Ўсходняй Азіі.

Літаратура

• «Southern Min Grammar» (3 articles), Part V, Sinitic Grammar, Hilary Chappell (ed.), Oxford University Press, Oxford 2001. ISBN 0-19-829977-X. ^(анг.)
• DeBernardi, J. E (1991). «Linguistic nationalism--the case of Southern Min»[1]. Dept. of Oriental Studies, University of Pennsylvania. ^(анг.)

Вонкавыя спасылкі

Паўднёвамінская мова — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў