Паўднёвамінская мова

Паўднёваміньская мова 闽南语 Bân-lâm-gí / Bân-lâm-gú, Hō-ló-oē, Hok-kièn-oā
Ужываецца ў	Кітай (КНР, Рэспубліка Кітай), Філіпіны, Малайзія, Інданэзія, Сынгапур
Колькасьць карыстальнікаў	49 млн
Клясыфікацыя	Мовы Эўразіі Сына-тыбэцкія Кітайская мова Група мінь
Афіцыйны статус
Афіцыйная мова ў	Шаблён:Сьцяг Рэспублікі Кітай Рэспубліка Кітай Тайвань
Код мовы
Блакітным колерам адзначана Паўднёваміньская мова

Паўднёвамі́ньская мова (таксама міньнань, паўднёвафуцзяньская, хакло; па-кітайску: 闽南 语, трад. 闽南 语; саманазва: Bân-lâm-gí / Bân-lâm-gú, Hō-ló-oē, Hok-kièn-oā) — адзін з дыялектаў кітайскай мовы (згодна іншага меркаваньня — адна з сына-тыбэцкай мовы).

Распаўсюджана ў кітайскай правінцыі Фуцзянь і на Тайвані, у многіх краінах Паўднёва-Ўсходняй Азіі. На ёй таксама размаўляюць у многіх чайнатаўнах па ўсяму сьвету. Гэта адна з самых распаўсюджаных моў кітайскай эміграцыі краіны Паўднёва-Ўсходняй Азіі.

Литература

• «Southern Min Grammar» (3 articles), Part V, Sinitic Grammar, Hilary Chappell (ed.), Oxford University Press, Oxford 2001. ISBN 0-19-829977-X. ^(анг.)
• DeBernardi, J. E (1991). «Linguistic nationalism--the case of Southern Min»[1]. Dept. of Oriental Studies, University of Pennsylvania. ^(анг.)