Паштовая станцыя (Гарадок)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Помнік грамадзянскай архітэктуры
Паштовая станцыя
Паштовая станцыя
Паштовая станцыя
Краіна Беларусь
Места Гарадок
Каардынаты 55°28′19″ пн. ш. 29°58′14″ у. д. / 55.47194° пн. ш. 29.97056° у. д. / 55.47194; 29.97056Каардынаты: 55°28′19″ пн. ш. 29°58′14″ у. д. / 55.47194° пн. ш. 29.97056° у. д. / 55.47194; 29.97056
Архітэктурны стыль клясыцызм
Паштовая станцыя на мапе Беларусі
Паштовая станцыя
Паштовая станцыя
Паштовая станцыя

Паштовая станцыя — помнік архітэктуры сярэдзіны XIX стагодзьдзя ў Гарадку. Знаходзіцца ў паўночнай частцы места пад адрасам вуліца Невельская, 55. Твор архітэктуры клясыцызму і рэтраспэктыўна-гатычнага стылю. Цяпер тут месьціцца царква Сьвятога Андрэя.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Праект паштовай станцыі) для Гарадку (не рэалізаваны) ды іншых павятовых местаў

Мураваную паштовую станцыю ў Гарадку збудавалі ў першай палове XІX ст. паводле праекту, прынятага ў 1846 годзе дзеля паштовых станцыяў на шашэйных дарогах.

3 пабудовай у 1904 годзе чыгункі значэньне станцыяў, як і паштовага тракту, зьнізілася, былы паштовы двор у Гарадку ліквідавалі. У 1930-я гады будынак належаў МТС, пазьней выкарыстоўваўся як жытло.

Па 1990 годзе будынак перадалі Беларускаму экзархату Маскоўскага патрыярхату.

Архітэктура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Помнік архітэктуры клясыцызму і рэтраспэктыўна-гатычнага стылю. Гадоўны будынак прастакутны ў пляне, накрыты 4-схільным дахам. Сьцены дэкаруюцца кутнімі пілястрамі і праразаюцца стральчатымі вокнамі, такую ж форма мае ўваходны праём. Над уваходам месьціцца невялікі прастакутны атык. Да будынка далучаюцца рэшткі станцыйнага двара. Над ганкам — навісь зь літым кранштэйнам, выкананым з чыгуну ў XІX ст.

Усярэдзіне падзяляецца на дзьве часткі сенцамі: зь левага боку разьмяшчаліся пакоі для падарожнікаў, з правага — кватэра дазорца, кухня і пакой для афармленьня падарожных[1].

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Збор помнікаў гісторыі і культуры Беларусі. Віцебская вобласць. — Менск, 1985. С. 215.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]