Пакаяньне (фільм, 1987)
Пакаяньне | |
| მონანიება | |
| Жанр | |
|---|---|
| Рэжысэр | Тэнгіз Абуладзэ |
| Сцэнарыст |
|
| У ролях | |
| Кампазытар | Нана Джанэлідзэ |
| Апэратар | Міхаіл Аграновіч |
| Вытворчасьць | Грузія-фильм |
| Распаўсюд | The Cannon Group[d] і Netflix |
| Дата выхаду | 1984 |
| Працягласьць | 153 хв. |
| Краіна |  СССР
|
| Мова | грузінская |
| Старонка на IMDb | |
«Пакая́ньне» (па-грузінску: მონანიება) — савецкі мастацкі фільм, псыхалягічная драма рэжысэра Тэнгіза Абуладзэ, сьфільмаваная ў 1984 і паказаная ў 1987 року. Трэцяя частка рэжысэрскай трылёгіі („Маленьне“ — „Дрэва жаданьня“ — „Пакаяньне“).
Ляўрэат Гран-пры Канскага кінафэстывалю-1987.
Сюжэт[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У грузінскім мястэчку хаваюць колішняга мескага кіраўніка Варлама Аравідзэ. Ранкам ягонае цела знаходзяць ля заможнага дому ягонага сына Абэля. Цела зноўку хаваюць, але наступнага дня яно зноўку выкапанае, і так паўтараецца штодзень.
Ля чарговым разам перазахаванай магілы Варлама Аравідзэ выстаўляюць засаду, у якой бярэ ўдзел і ягоны ўнук Торніке. Калі незнаёмец падкрадаецца да магілы Варлама Аравідзэ, каб зноўку выкапаць цела, Торніке страляе і трапляе ў таго. Пры затрыманьні высьвятляецца, што капальніца — жанчына на ймя Кетэван Баратэлі, найлепшая кандытарка ў мястэчку. На судзе яна распавядае пра матывы, зь якімі раскопвала магілу Варлама Аравідзэ, і абяцае, што ня спыніцца выкопваць труп чалавека, які ня варты пахаваньня ў зямлі.
Варлам Аравідзэ прыйшоў да ўлады ў ейным родным мястэчку, калі Кетэван было восем гадоў. За сваім кіраваньнем праводзіў палітычныя рэпрэсіі, празь якія прайшлі мноства невінаватых людзей. Па ілжывым даносе быў арыштаваны Кэтэванін бацька, мастак Сандра, а пасьля і маці Ніна.
Сям’я Аравідзэ, намагаючыся ўсяляк апраўдаць дзеяньні свайго продка, а таксама абяліць сваё імя, дамагаецца зьмяшчэньня Кетэван Баратэлі ў вар’ятню. Але Торніке Баратэлі, уражаны адкрыцьцём праўды пра дзеда і непаразуменьнем з боку свайго бацькі Абэля, сканчае жыцьцё самагубствам. Пасьля гэтага Абэль Аравідзэ ўласнаручна выкопвае бацькава цела з труны і скідае яго з скалы.
У ролях[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
| Актор | Роля |
|---|---|
| Аўтандыл Махарадзэ | Варлам Аравідзэ / Абэль Аравідзэ |
| Ія Нінідзэ | Абэлева жонка Гуліко Аравідзэ |
| Мэраб Нінідзэ | Абэлеў сын Торніке Аравідзэ |
| Зэйнаб Бацвадзэ | кандытарка Кетэван Баратэлі |
| Кетэван Абуладзэ | Кетэваніна маці Ніно Баратэлі |
| Давід Гіоргабіяні | маляр, Кетэванін бацька Сандра Баратэлі |
| Кахі Каўсадзэ | Сандраў сябар Міхаіл Карышэлі |
| Ніно Закарыдзэ | Алена Карышэлі |
| Нато Ачыгава | Кетэван у дзяцінстве |
| Дата Кемхадзэ | Абэль у дзяцінстве |
| Вэрыко Анджапарыдзэ | вандроўніца |
| Мзія Махвіладзэ | сваячка вязьня |
| Аміран Аміранашвілі | Варламаў памочнік Кайхосра Даксопула |
| Барыс Цыпурыя | адвакат Абэля Аравідзэ |
| Леа Антадзэ | абаронца храму Масэ |
| Тамара Цыцышвілі | абаронца храму Марыям |
| Ліа Капанадзэ | жанчына ў чарзе на перадачу Элізбар Карэлія |
| Катэ Махарадзэ | пракурор |
| Рэза Эсадзэ | Абэлеў сусед Апалон |
Стварэньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У 1981 року Тэнгіз Абуладзэ з ухвалы Эдуарда Шэварднадзэ пачаў пісаць сцэнар для фільму «Пакаяньне», на пастаноўку якога ўрад Грузінскай ССР вылучыў 900 000 рублёў. Дзякуючы ўдзелу грузінскага тэлебачаньня адпала неабходнасьць зацьвярджаць сцэнар у Маскве.
Здымкі ладзіліся ў 1983 року ў Батумі. Аднак па іхнім сканчэньні высьветлілася, што праз памылку праяўкавай лябараторыі пяць тысячаў мэтраў зьнятай кінастужкі сталіся бракам. А 18 лістапада адзін з актораў Гега Кабахідзэ, выканаўца ролі Торніке Аравідзэ, быў арыштаваны за спробу згону самалёта ў Турэччыну ды прысуджаны да расстрэлу. У выніку ўсе эпізоды з удзелам Торніке давялося пераздымаць з новым акторам — пачаткоўцам Мэрабам Нінідзэ.
5 верасьня 1986 року «Пакаяньне» было прадстаўлена ў ЦК КПСС. 23 кастрычніка Дзяржкіно СССР выдала дазвол на пракат карціны. Першыя паказы ў Маскве былі закрытыя, упершыню для шырокіх масаў фільм быў паказаны 26 студзеня 1987 року. Выхад «Пакаяньня» заклаў пачатак шырокамаштабнай антысталінскай кампаніі ў СССР[1].
Прэміі і ўзнагароды[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Галоўны прыз Усесаюзнага кінафэстывалю (1987)
- Гран-пры, спэцыяльны прыз Міжнароднай фэдэрацыі кінапрэсы і прыз экумэнічнага журы Канскага кінафэстывалю (1987)
- «Найлепшы гульнёвы фільм», «Найлепшая рэжысэрская праца» (Тэнгіз Абуладзэ), «Найлепшая сцэнарная праца» (Ніна Джанэлідзэ, Тэнгіз Абуладзэ і Рэваз Квесэлава), «Найлепшая апэратарская праца» (Міхаіл Аграновіч), «Найлепшая праца маляра» (Георгі Мікеладзэ) і «Найлепшая мужчынская роля» (Аўтандыл Махарадзэ) кінапрэміі «Ніка» (1987)
- Спэцыяльны прыз Чыкаскага міжнароднага кінафэстывалю (1987)
- Прыз крытыкі найлепшаму замежнаму фільму году ў Польшчы (1988)
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- «Двадцать лет без покаяния» («Искусство кино» № 11, 2004 г.)