Падвяночкавы лісток
Падвяночкавы лісток[1] ці чашалісьцік — асобная частка падвяночку кветкі. Падвяночак зьяўляецца вонкавай часткай калякветніку, які складаецца зь бясплоднага ўнутранага і вонкавага лісточкаў калякветніка, якія, як правіла, падзелены на пялёсткі і падвяночкавыя лісткі. У «звычайнай» кветцы падвяночкавыя лісткі зялёныя і знаходзяцца пад больш заўважнымі пялёсткамі. Калі кветка ў пупышцы, падвяночныя лісткі прылягаюць і абараняюць больш далікатную ўнутраную частку кветкі.
Колькасьць падвяночных лісткоў у кветкі вызначае клясыфікацыю расьліны: у двухдольных іх звычайна чатыры або пяць, у аднадольных і палеадыкотаў — тры або лічба, кратная тром.
Існуе пэўная разнастайнасьць формаў падвяночкавых лісткоў сярод кветкавых. Звычайна падвяночкавыя лісткі невялікага памеру, у выглядзе кастрыцы, лускавінак, зубчыкаў ці грабеньчыкаў. У некаторых кветках падвяночкавыя лісткі злучаюцца каля асновы, утвараючы кола кубачка. Гэта кола таксама можа ўключаць пялёсткі і месца мацаваньня тычачак.
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Ботаніка. Беларуская навукова тэрміналёгія, Менск 1924
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Oxford dictionary: sepal Архіўная копія ад 2012-10-17 г. (анг.)
- Collins dictionary: sepal Архіўная копія ад 2012-10-17 г. (анг.)