Жураўлінае
Возера
Жураўлінае на мапе Ўкраіны ![]() ![]() Жураўлінае | |||||||
![]() |
«Жураўлі́нае» (укр. Журавлине) — возера гідралагічная славутасьць прыроды мясцовага значэньня ва Ўкраіне. Аб’ект прыродна-запаведнага фонду Сумской вобласьці.
Знаходзіцца ў межах Сумскога раёну Сумской вобласьці, на паўночны ўсход ад вёскі Сьцінка.
Плошча 1,9 га. Стан нададзены ў адпаведнасьці з рашэньнем аблвыканкаму № 609 ад 23.12.1981. Знаходзіцца ў падпарадкаваньні: Верхнесыравацкі сельсавет, ДП «Сумскі агралясгас» (квартал 30, выд. 10).
Стан нададзены для захаваньня маляўнічага ляснога возера ў пойме ракі Сыравата. Пасярэдзіне возера ёсьць востраў, парослы альхою і бярозаю, а вакол возера пераважна сасновы лес.
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/20/%D0%96%D1%83%D1%80%D0%B0%D0%B2%D0%BB%D0%B8%D0%BD%D0%B5_%D0%BE%D0%B7%D0%B5%D1%80%D0%BE_%D0%A1%D1%83%D0%BC%D1%81%D1%8C%D0%BA%D0%B8%D0%B9_%D1%80%D0%B0%D0%B9%D0%BE%D0%BD_%D0%A1%D1%83%D0%BC%D1%81%D1%8C%D0%BA%D0%B0_%D0%BE%D0%B1%D0%BB%D0%B0%D1%81%D1%82%D1%8C_%D0%BA%D0%B2%D1%96%D1%82%D0%B5%D0%BD%D1%8C_2021_%D1%80%D0%BE%D0%BA%D1%83.jpg/220px-%D0%96%D1%83%D1%80%D0%B0%D0%B2%D0%BB%D0%B8%D0%BD%D0%B5_%D0%BE%D0%B7%D0%B5%D1%80%D0%BE_%D0%A1%D1%83%D0%BC%D1%81%D1%8C%D0%BA%D0%B8%D0%B9_%D1%80%D0%B0%D0%B9%D0%BE%D0%BD_%D0%A1%D1%83%D0%BC%D1%81%D1%8C%D0%BA%D0%B0_%D0%BE%D0%B1%D0%BB%D0%B0%D1%81%D1%82%D1%8C_%D0%BA%D0%B2%D1%96%D1%82%D0%B5%D0%BD%D1%8C_2021_%D1%80%D0%BE%D0%BA%D1%83.jpg)
Утварыўся ў выніку ўдару мэтэарыта 18 ліпеня 1740 г. (самы вялікі кратэр ад падзеньня адколу гэтага метэарыта). З-за блізкасьці да ракі Сыраватка кратэр быў запоўнены вадой і зарос торфам.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/8b/%D0%9E%D0%B7%D0%B5%D1%80%D0%BE_%D0%96%D1%83%D1%80%D0%B0%D0%B2%D0%BB%D0%B8%D0%BD%D0%B5.jpg/220px-%D0%9E%D0%B7%D0%B5%D1%80%D0%BE_%D0%96%D1%83%D1%80%D0%B0%D0%B2%D0%BB%D0%B8%D0%BD%D0%B5.jpg)
У пачатку XX ст. паны Залатніцкія (Залізьнякі) здабывалі торф з возера з дапамогай торфарэзкі. У сярэдзіне высахлага возера ўпала машына, і возера зноў разлілося. На аснове кінутай машыны ўтварыўся востраў, які спачатку зарос травой, а потым карчамі.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/66/%D0%96%D1%83%D1%80%D0%B0%D0%B2%D0%BB%D0%B8%D0%BD%D0%B5_%D0%BE%D0%B7%D0%B5%D1%80%D0%BE_%D0%A1%D1%83%D0%BC%D1%81%D1%8C%D0%BA%D0%B8%D0%B9_%D1%80%D0%B0%D0%B9%D0%BE%D0%BD_%D0%A1%D1%83%D0%BC%D1%81%D1%8C%D0%BA%D0%B0_%D0%BE%D0%B1%D0%BB%D0%B0%D1%81%D1%82%D1%8C_%D1%87%D0%B5%D1%80%D0%B2%D0%B5%D0%BD%D1%8C_2021_%D1%80%D0%BE%D0%BA%D1%83_02.jpg/220px-%D0%96%D1%83%D1%80%D0%B0%D0%B2%D0%BB%D0%B8%D0%BD%D0%B5_%D0%BE%D0%B7%D0%B5%D1%80%D0%BE_%D0%A1%D1%83%D0%BC%D1%81%D1%8C%D0%BA%D0%B8%D0%B9_%D1%80%D0%B0%D0%B9%D0%BE%D0%BD_%D0%A1%D1%83%D0%BC%D1%81%D1%8C%D0%BA%D0%B0_%D0%BE%D0%B1%D0%BB%D0%B0%D1%81%D1%82%D1%8C_%D1%87%D0%B5%D1%80%D0%B2%D0%B5%D0%BD%D1%8C_2021_%D1%80%D0%BE%D0%BA%D1%83_02.jpg)
У 1980—2010 гадах возера было папулярным месцам адпачынку. Вакол хвойны лес, у возеры мяккая ёдаваная вада, побач невялікая база адпачынку. Да 2021 году возера зарасло карчамі і апусьцела.
Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Список природоохоронних територій (Сумська обл.)
- М.Тесля — «Історія сіл Залізняк та Верхня Сироватка», видавництво «Козацький вал», Суми, 2009.
- О.Десятниченко — «Історія Самотоївки від навдавніших часів», видавництво «Діса-плюс», Харків, 2014.