Перайсьці да зьместу

Джульета (спадарожнік)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Джульета
спадарожнік Урану
Гісторыя адкрыцьця
Першаадкрывальнік Стывэн Сынот, Вояджэр-2
Дата адкрыцьця 3 студзеня 1986
Арбітальныя характарыстыкі
Вялікая паўвось 64 358,222 ± 0,048 км[1]
Эксцэнтрысытэт 0,00066
Арбітальны пэрыяд 0,493 дня
Нахіл арбіты 0,06546° (да экватару Ўрану)
Фізычныя характарыстыкі
Дыямэтар 150х74х74 км
Сярэдні радыюс 36,8 км
Плошча паверхні 35 000 км²
Маса 5,6 × 1017 кг
Шчыльнасьць 1,3 г/см³
Аб’ём 632 000 кубічны кіламетр[2]
Прыскарэньне вольнага паданьня 0,016 м/с²
Пэрыяд вярчэньня вакол сваёй восі Сынхранізаваны з арбітальным пэрыядам
Альбэда 0,08
Тэмпэратура паверхні 64 К (−209 °С)
Атмасфэра адсутнічае

Джульета — адзін з унутраных спадарожнікаў плянэты Ўран. Адкрыты на здымках, атрыманых зь міжплянэтнага апарату «Вояджэр-2» 3 студзеня 1986 року. Названы ў гонар гераіні трагедыі Шэксьпіра «Рамэо і Джульета».

Джульета адносіцца да групы Порцыі, у якую таксама ўваходзяць спадарожнікі Б’янка, Крэсыда, Дэздэмона, Порцыя, Разалінда, Купідон, Бэлінда і Пэрдыта.[3] Гэтыя спадарожнікі маюць падобныя арбітальныя й фатамэтрычныя парамэтры. Згодна са здымкамі, уск яны маюць шэраваты колер.[4]

Цягам найбліжэйшых ста мільёнаў гадоў ня выключана сутыкненьне Джульеты з Дэздэмонай.[5]

  1. ^ http://adsabs.harvard.edu/abs/1998AJ....115.1195J
  2. ^ NASA FACTS (анг.)NASA.
  3. ^ Karkoschka, Erich (2001). "Comprehensive Photometry of the Rings and 16 Satellites of Uranus with the Hubble Space Telescope". Icarus 151 (1): 51–68. Bibcode:2001Icar..151...51K. doi:10.1006/icar.2001.6596.
  4. ^ Karkoschka, Erich (2001). "Voyager's Eleventh Discovery of a Satellite of Uranus and Photometry and the First Size Measurements of Nine Satellites". Icarus 151 (1): 69–77. Bibcode:2001Icar..151...69K. doi:10.1006/icar.2001.6597.
  5. ^ Duncan, Martin J.; Lissauer, Jack J. (1997). "Orbital Stability of the Uranian Satellite System". Icarus 125 (1): 1–12. Bibcode:1997Icar..125....1D. doi:10.1006/icar.1996.5568.