Гістарыцызм

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
гістарыцызм
філязофскі рух, жанр мастацтва
Падкляса адфілязофія Рэдагаваць
Хэшцэтлікhistoricism Рэдагаваць

Гістарыцызм — напрамак у эўрапейскай філязофіі, які зарадзіўся ў XVIIIXIX стст.

Стаў вынікам усьведамленьня гістарычных умоваў існаваньня чалавека, разуменьня мінуўшчыны, як рэчаіснасьці, якая назаўжды зьнікла з сучаснасьці.

Нямецкі гісторык Леапольд фон Ранке распрацаваў мэтадалёгію сучаснай гістарыяграфіі на падставе архіўных крыніцаў і ўвёў у акадэмічную практыку гістарычныя сэмінары[1].

Прадстаўнікі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Натальля Іванова. Гісторыя не вучыць — вывучаюць яе / гал.рэд. Сяргей Сьверкуноў // Журналіст : часопіс. — Менск: Дом прэсы, сакавік 2022. — № 1 (49). — С. 16—17.