Гістарыцызм
Гістарыцызм — напрамак у эўрапейскай філязофіі, які зарадзіўся ў XVIII—XIX стст.
Стаў вынікам усьведамленьня гістарычных умоваў існаваньня чалавека, разуменьня мінуўшчыны, як рэчаіснасьці, якая назаўжды зьнікла з сучаснасьці.
Нямецкі гісторык Леапольд фон Ранке распрацаваў мэтадалёгію сучаснай гістарыяграфіі на падставе архіўных крыніцаў і ўвёў у акадэмічную практыку гістарычныя сэмінары[1].