Гіпотэза заапарка

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі

Гіпо́тэза заапа́рка — прапанаваная ў 1973 годзе амэрыканскім астраномам Джонам Болам гіпотэза, прапанаваная як адказ на парадокс Фэрмі ў адносінах відавочнай адсутнасьці доказаў ў падтрымку існаваньня вышэйшых формаў пазаземнага жыцьця[1]. Згодна з гэтай гіпотэзай, наяўнасьць жыцьця на Зямлі даўно вядома разумным прадстаўнікам пазаземных цывілізацыяў, але прадстаўнікі пазаземнага жыцьця лічаць за лепшае не ўмешывацца ў жыцьцё на Зямлі й абмяжоўваюцца назіраньнем за яе разьвіцьцём, накшталт назіраньня людзей за жывёламі ў заапарку[2]. Мяркуецца таксама, што адкрытыя кантакты ў выніку будуць зроблены ў той момант, калі людзі дасягнуць пэўнага ўзроўня разьвіцьця[3][4]. Згодна з адным з адгалінаваньняў шэтай гіпотэзы, узровень ведаў чалавецтва знаходзіцца на такім нізкім узроўні разьвіцьця, што даць чалавецтву зразумець, што кантакт наладжаны, пазаземным цывілізацыям не здаецца магчымым[5].

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ John A. Ball, «The Zoo Hypothesis», dans Icarus, vol. 19, no 3, juillet 1973, p. 347—349 (ISSN 0019-1035 et 1090—2643)
  2. ^ Фишман, Роман. Зоопарк «Земля» // Популярная механика. — 2017. — № 1. — С. 29—30.
  3. ^ Laura Knight-Jadczyk (2006), «The High Strangeness»
  4. ^ Ball, John A. The Zoo Hypothesis // Icarus : journal. — Elsevier, 1973. — July (vol. 19, no. 3). — P. 347—349. — doi:10.1016/0019-1035(73)90111-5.
  5. ^ Marsiada.ru Этапы несостоявшейся дружбы! Архіўная копія ад 2011-07-20 г.