Гарадоцкі павет

Гарадо́цкі павет — адміністрацыйная адзінка ў складзе Пскоўскай і Полацкай губэрняў, Полацкага намесьніцтва, Беларускай і Віцебскай губэрняў, якая існавала ў 1772—1923 гадах. Цэнтар — горад Гарадок.

Гісторыя

Гарадоцкі павет у складзе Пскоўскай губэрні Расейскай імпэрыі быў утвораны ў 1772 г. пасьля 1-га падзелу Рэчы Паспалітай. У 1776 г. павет быў перададзены ў Полацкую губэрню (з 1778 — намесьніцтва). У 1796 г. павет адышоў да Беларускай губэрні, а ў 1802 г.— да Віцебскай.

У студзені 1906 г. у асобных маёнтках павета прайшлі забастоўкі падзёншчыкаў, занятых абмалотам збожжа й лесанарыхтоўкамі.

У 1923 г. павет быў скасаваны.

Насельніцтва

Паводле перапісу 1897 г., насельніцтва павета складала 112 тысяч жыхароў. У тым ліку колькасьць беларусаў складала 83,6%; рускіх — 10,7%; габрэяў — 4,7%. У павятовым горадзе Гарадку пражывала 5023 чал.

Адміністрацыйны падзел

У 1906 г. у склад павета ўваходзілі наступныя воласьці:

• Болецкая
• Бяскатаўская
• Вайханская
• Віраўлянская
• Вышадзкая
• Вярэцкая
• Горкаўская
• Дубакрайская
• Дубінінская
• Зайкаўская
• Казянская
• Мішневіцкая
• Обальская
• Паташынская
• Руднянская
• Селішчанская
• Стайкаўская
• Старынская
• Уладзімерская
• Халамерская
• Цёсьцінская