Атрыбуцыя помніка

Атрыбу́цыя по́мніка — вызначэньне неад’емных якасьцяў помніка. Неабходнасьць навуковай атрыбуцыі помніка вынікае зь яе важнасьці ў ацэнцы значэньня аб’екта і магчымасьці яго разгляду як помніка.

У выпадку помнікаў архітэктуры для поўнай навуковай мастацтвазнаўчай атрыбуцыі патрэбна выўленьне наступных характарыстык:

• уласная назва
• месцазнаходжаньне
• матэрыял
• даты пабудовы і перабудоваў
• імя заказчыка і дойліда
• акрэсьленьне помніка паводле прынятай у навуцы архітэктурнай тыпалёгіі і мастацкіх стыляў.

Глядзіце таксама

• Сусьветная спадчына ЮНЭСКО

Літаратура

• Габрусь, Тамара. Навуковая атрыбуцыя помнікаў сакральнага дойлідства Беларусі // Каштоўнасці мінуўшчыны 5. Мінск, 2001