Алі
Алі | |
амір аль-Мумінін[d] і Абу Тураб[d] | |
---|---|
| |
Асабістыя зьвесткі | |
Нарадзіўся | каля 600, |
Памёр | 28 студзеня 661, |
Пахаваны | |
Нашчадкі | Гасан ібн Алі[d][2], Гусэйн ібн Алі[d][3], Абас ібн Алі[d], Абдула ібн Алі[d], Джафар ібн Алі[d], Мугамад ібн эль-Ганафія[d], Зайнаб бінт Алі[d][4][5], Ум Культум бінт Алі[d][5], Гілал ібн Алі[d], Рукая бінт Алі[d], Усман ібн Алі[d], Хадыджа бінт Алі[d], Umar ibn Alí[d] і Мугсін ібн Алі[d][5] |
Дынастыя | Banu Hashim[d] |
Сужэнец | Фатыма[d][5], Ум аль-Банін[d], Умама бінт Зайнаб[d], Асма бінт Умайс[d] і Хаўла бінт Джафар[d] |
Бацька | Абу Таліб ібн Абд аль-Муталіб[d][5] |
Маці | Фатыма бінт Асад[d][5] |
Подпіс |
![]() |
Алі ібн Абі Таліб (па-арабску: علي بن أﺑﻲ طالب; нарадзіўся каля 600 году ў Мэцы, памёр ад ранаў, атрыманых у выніку замаху, арганізаванага харыджытамі, 28 лютага 661 году ў Куфе) — найбліжэйшы сябра і адначасова стрыечны брат прарока Мухамада, муж яго дачкі Фатымы. Паводле суніцкае трактоўкі належыць да чатырох так званых «справядлівых халіфаў» (рашыдун). Яго асоба і дзеньні ёсьць цэнтральным аспэктам шыіцкае плыні ў ісламе.
У 656 годзе стаў халіфам. Але супраць яго выступіла жонка Мухамада Айша, з ваяром Амэядаў Муавія. Алі быў забіты ў выніку замаху харыджытаў, якія асуджалі яго за празьмерную, на іх думку, гатовасьць да кампрамісу. Магіла зь целам Алі ў ірацкім месьце Куфа зьяўляецца месцам рэлігійных паломніцтваў, перадусім шыітаў.
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ а б в г д е Али бен-Аби-Талеб (рас.) // Энциклопедический словарь / под ред. И. Е. Андреевский — СПб: Брокгауз — Ефрон, 1890. — Т. I. — С. 438.
- ^ Али-заде А. Хасан ибн Али (рас.) // Исламский энциклопедический словарь — Москва: Ансар, 2007. — ISBN 978-5-98443-025-8
- ^ Али-заде А. Хусайн ибн Али (рас.) // Исламский энциклопедический словарь — Москва: Ансар, 2007. — ISBN 978-5-98443-025-8
- ^ Али-заде А. Зайнаб бинт Али (рас.) // Исламский энциклопедический словарь — Москва: Ансар, 2007. — ISBN 978-5-98443-025-8
- ^ а б в г д е Али-заде А. Али ибн Абу Талиб (рас.) // Исламский энциклопедический словарь — Москва: Ансар, 2007. — С. 68. — ISBN 978-5-98443-025-8