Прагляд крыніцы для Міхал Рагоза

{{Шляхціч
| Імя                        = Міхал Рагоза
| Поўнае імя                 = 
| Арыгінальнае імя           = 
| Жанчына                    = 
| Партрэт                    = Michał Rahoza. Міхал Рагоза (XVII).jpg
| Шырыня партрэту            = 
| Подпіс партрэту            = Міхал Рагоза
| Герб                       = POL COA Szreniawa.svg
| Шырыня гербу               = 
| Подпіс гербу               = Герб «[[Шранява (герб)|Шранява]]»
| Пасады                     = 
{{Шляхціч/Пасада
| Пасада                     = Мітрапаліт кіеўскі, галіцкі й усяе Русі
| Сьцяг                      = 
| Герб                       = 
| Пасьлядоўнасьць пасады     = 
| Рымскі лік пасьлядоўнасьці = 
| Пачатак пэрыяду            = 1589
| Заканчэньне пэрыяду        = 1599
| Папярэднік                 = [[Анісіфар (Дзевачка)]]
| Наступнік                  = [[Іпаці Пацей]]
}}
| Пачатак пэрыяду            = 
| Заканчэньне пэрыяду        = 
| Папярэднік                 = 
| Наступнік                  = 
| Імя пры нараджэньні        = 
| Род                        = [[Рагозы]]
| Бацька                     = 
| Маці                       = 
| Жонка                      = 
| Дзеці                      = 
| Рэлігія                    = 
| Рэгаліі                    = 
| Колер                      = 
| Колер загалоўку            = 
}}
{{Цёзкі}}
'''Міхал Рагоза''' ({{каля}} 1540 — паміж 18 чэрвеня і 15 жніўня 1599) — праваслаўны, потым уніяцкі царкоўны дзяяч [[Рэч Паспалітая|Рэчы Паспалітай]]. [[Кіеўскі ўніяцкі мітрапаліт|Мітрапаліт кіеўскі, галіцкі й усяе Русі]] (з 1589).

== Біяграфія ==

Прадстаўнік шляхецкага роду [[Рагозы|Рагозаў]] гербу «[[Шранява (герб)|Шранява]]» (ці ўласнага Рагоза — «Шранява зьменены») — дробнае шляхты [[Менскі павет|Менскага павету]]. У 1576 пісар ваяводы валынскага князя [[Богуш Карэцкі|Богуша Карэцкага]].

Прыняўшы манаства, у 1579 зрабіўся архімандрытам [[Менскі Ўзьнясенскі манастыр|Менскага Ўзьнясенскага манастыра]], у 1582 — [[Слуцкі Траецкі манастыр|Слуцкага Траецкага]], Морацкага. У 1588 вялікі князь [[Жыгімонт Ваза]] прызначыў яго [[Кіеўскія ўніяцкія мітрапаліты|кіеўскім праваслаўным мітрапалітам]], у 1589 высьвечаны канстантынопальскім патрыярхам [[Ерамей ІІ|Ерамеем ІІ]].

Пачаў праводзіць рэформы праваслаўнае царквы з мэтай павышэньня аўтарытэту й адукацыі сьвятароў ды памяншэньня ўмяшальніцтва цывільных уладаў у царкоўныя справы. У 1590 увёў практыку штогадовых сабораў з удзелам духавенства, брацтваў і шляхты. Пры ім цывільным асобам было забаронена кіраваць манастырамі, была ўсталяваная новая працэдура прызначэньня япіскапаў і мітрапаліта: кароль і вялікі князь зацьвярджаў адну з 4 кандыдатураў, абраных на такіх штогадовых саборах. [[Сабор 1594 году]] падпарадкаваў брацтвы царкоўным герархам, што спрычынілася да паглыбленьня супярэчнасьцяў паміж імі. Так, напрыклад, у 1595 М. Рагоза забараніў выступаць з казаньнямі прапаведніку віленскага брацтва [[Сьцяпан Зізані|Сьцяпану Зізанію]].

У 1594 далучыўся да прыхільнікаў падрыхтоўкі уніі праваслаўнае й каталіцкае цэркваў. Узначаліў царкоўны сабор у [[Берасьце|Берасьці]] (1596), на якім была абвешчаная [[Берасьцейская вунія|царкоўная унія]] й зацьверджаныя яе ўмовы. Захаваў за сабой у новаўтворанай уніяцкай царкве пасаду мітрапаліта кіеўскага. Праваслаўны сабор, які ў той самы час адбыўся ў Берасьці, абвясьціў пра пазбаўленьне М. Рагозы сану. Аднак ані гэты, ані іншыя захады праваслаўных дзеячоў ня мелі вынікаў. Са сваімі апанэнтамі, карыстаючыся падтрымкай манарха, змагаўся пераважна адміністрацыйнымі сродкамі<ref>[[Сяргей Казуля]]. Рагоза Міхаіл // {{Літаратура/ЭВКЛ|2к}} С. 483.</ref>.

{{Пачатак блёку}}
{{Першы слупок у блёку
|радкоў     = 2
|папярэднік = [[Анісіфар (Дзевачка)]]
|як         = 
}}
{{Цэнтральны слупок у блёку
|радкоў     = 2
|назва      = Мітрапаліт кіеўскі, галіцкі й усяе Русі
|гады       = 1589 — 1599
}}
{{Апошні слупок у блёку 
|радкоў     = 
|наступнік  = [[Іпаці Пацей]]
|як         = 
}}
{{Апошні слупок у блёку 
|радкоў     = 
|наступнік  = [[Іоў (Барэцкі)]]
|як         = 
}}
{{Канец блёку}}

== Крыніцы ==
{{Крыніцы}}

== Літаратура ==
* {{Літаратура/ЭВКЛ|2}}
* {{Літаратура/ЭГБ|6-1}}
* Historia Kościoła w Polsce. T.1, cz. 2. — Poznań; Warszawa, 1974.
* Kempa T. Metropolita Michał Rahoza a unia brzeska. T. 2. — «Klio»: 2002. S. 48—100.
* Likowski E. Unia Brzeska. 2 wyd. — Warszawa, 1907.
* Акты Западной России. Т. 4. — СПб., 1851.
* Жукович П. Соймовая борьба православного западно-русского дворянства с церковной унией. Вып. 1. — Спб., 1901.
* Коялович М. О. Литовская церковная уния. Т. 1—2. — СПб., 1859—1861.
* Макарий. История Русской Церкви. Кн. 5. — М., 1996.
* Уния в документах. — Мн., 1997.

{{Бібліяінфармацыя}}

{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Рагоза, Міхал}}
[[Катэгорыя:Рагозы|Міхал]]
[[Катэгорыя:Беларускія праваслаўныя дзеячы]]
[[Катэгорыя:Беларускія ўніяцкія дзеячы]]
[[Катэгорыя:Кіеўскія праваслаўныя мітрапаліты]]
[[Катэгорыя:Кіеўскія ўніяцкія мітрапаліты]]
[[Катэгорыя:Перайшлі з праваслаўя ў каталіцтва]]