Мэзаамэрыка
Мэзаамэрыка — гісторыка-культурны рэгіён, які распасьціраецца прыкладна ад цэнтра Мэксыкі да Гандураса і Нікарагуа. Тэрмін быў уведзены ва ўжытак у 1943 годзе нямецкім філёзафам і антраполягам Паўлем Кірхгофам.
Асноўныя зьвесткі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Насельніцтва Мезаамэрыкі ў дакалюмбаву эпоху адрозьнівалася наступнымі прыкметамі:
- грамадзтва на аснове земляробства са складанымі структурамі кіраваньня, якія ў некаторых выпадках дасягалі ўзроўню дзяржавы;
- шырокія цырыманіяльныя цэнтры ці нават гарады з буйнымі збудаваньнямі (піраміды, палацы, арэны для сьвятой гульні ў мяч);
- высокі ўзровень разьвіцьця рамёстваў: апрацоўка каменя, керамікі, дрэва, тэкстылю, маляваньне, апрацоўка мэталаў;
- веды астраноміі, дакладны каляндар, разьвіцьцё арыгінальных сыстэмаў пісьменства.
Мэзаамэрыка зьяўлялася радзімай шматлікіх высокаразьвітых культураў: