Тапалёгія
Тапалёгія (ад стар.-грэц. τόπος — месца і стар.-грэц. λόγος — слова, вучэньне) — разьдзел матэматыкі, які вывучае ў самым агульным выглядзе зьяву бесьперапыннасьці, у прыватнасьці ўласьцівасьці прасторы, якія застаюцца нязьменнымі пры бесьперапынных дэфармацыях, напрыклад, складнасьць, арыентаванасьць. У адрозненьне ад геамэтрыі, у тапалёгіі не разглядаюцца мэтрычныя ўласьцівасьці аб’ектаў (напрыклад, адлегласьць паміж парай кропак). Напрыклад, з пункту гледжаньня тапалёгіі, конаўка й абаранак неадрозныя.
Вельмі важнымі для тапалгёіі зьяўляюцца паняткі гамеамарфізму й гаматопіі.
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 15. — 552 с. — 10 000 ас. — ISBN 985-11-0251-2 (Т. 15)
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Тапалёгія — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў