Прагляд крыніцы для Сьпяваючая рэвалюцыя

[[Файл:1990 01 12 GorbačiovasŠiauliuose10.jpg|250пкс|міні|Мітынг падчас прыезду ў [[Шаўлі]] ([[Летува]]) [[Міхаіл Гарбачоў|Міхаіла Гарбачова]]]]
'''Сьпява́ючая рэвалю́цыя''' — сэрыя мірных акцыяў пратэсту ў рэспубліках [[Прыбалтыка|Прыбалтыкі]] ў 1987—1991 роках, галоўнай мэтаю якіх было аднаўленьне дзяржаўнага [[сувэрэнітэт]]у [[Латвія|Латвіі]], [[Летува|Летувы]] і [[Эстонія|Эстоніі]]<ref>{{Кніга|аўтар = Clare Thomson.|частка = |загаловак = The Singing Revolution: A Political Journey through the Baltic States|арыгінал = |спасылка = |адказны = |выданьне = |месца = London|выдавецтва = Joseph|год = 1992|том = |старонкі = |старонак = |сэрыя = |isbn = 0-7181-3459-1|наклад = }}</ref><ref>{{Артыкул|аўтар = John Ginkel.|загаловак = Identity Construction in Latvia's "Singing Revolution": Why inter-ethnic conflict failed to occur|арыгінал = |спасылка = |аўтар выданьня = |выданьне = Nationalities Papers|тып = |месца = |выдавецтва = |год = верасень 2002|выпуск = 3|том = 30|нумар = |старонкі = 403—433|isbn = }}</ref>. Тэрмін быў прапанаваны эстонскім актывістам [[Гайнц Вальк|Гайнцам Валькам]] у артыкуле пра падзеі 10—11 чэрвеня 1988 року, калі на [[Талінскае сьпеўнае поле|Сьпеўным полі Таліну]] адбылася спантанная начная сьпеўная дэманстрацыя<ref>{{Кніга|аўтар = Henri Vogt.|частка = |загаловак = Between Utopia and Disillusionment: A Narrative of the Political Transformation in Eastern Europe|арыгінал = |спасылка = http://books.google.com/books?id=nI73PdnqQlcC&pg|адказны = |выданьне = |месца = |выдавецтва = Berghahn Books|год = 2005|том = |старонкі = 26|старонак = |сэрыя = |isbn = 1-57181-895-2|наклад = }}</ref>.

Панятак «Сьпяваючая рэвалюцыя» найперш тычыцца Эстоніі і Латвіі, у меншай ступені — Летувы. Сымбалямі [[Рэвалюцыя|рэвалюцыі]] сталі народныя песьні прыбалтыйскіх народаў (у Латвіі — [[дайны]]), якія сьпявалі на мітынгах, насустрач праходзячым савецкім танкам ці падчас начных масавых сходак на мескіх плошчах.

Немалую вядомасьць атрымаў і жывы ланцуг людзей даўжынёй 600 км (Талін — Рыга — Вільня) 23 жніўня 1989, які атрымаў назву «[[Балтыйскі шлях]]».

Мэта рэвалюцыі была дасягнутая практычна без ахвяраў і разбурэньняў, за выняткам [[Віленскія падзеі (1991)|расстрэлу]] чатырнаццаці мірных дэманстрантаў у [[Вільня|Вільні]] 13 студзеня 1991 року, забойства жаўнерамі [[Рыскі АМАП|Рыскім аддзелам АМАП]] [[МУС СССР]] двух латвійскіх міліцыянтаў і трох грамадзянаў у [[Рыга|Рызе]] 20 студзеня 1991 і, разам з байцамі [[Віленскі АМАП|Віленскага АМАПу]] МУС СССР, [[Напад на мытны пункт у Медніках|васьмі летувіскіх мытнікаў і паліцыянтаў]] на [[Беларуска-летувіская граніца|граніцы Летувы зь Беларускай ССР]] 31 ліпеня 1991<ref>[http://www.lenta.ru/news/2009/04/09/ryzhov/ В России задержан подозреваемый убийца литовских таможенников] // [[Lenta.ru]], 09.04.2009</ref>.

== Падзеі ў Эстоніі ==
З 1987 пачаліся масавыя дэманстрацыі з выкананьнем нацыянальных песьняў і гімнаў. Найбольшы падобны мітынг адбыўся 11 верасьня 1988 у часе музычнага фэсту «Песьня Эстоніі» на [[Талінскае сьпеўнае поле|Сьпеўным полі]] [[Талін]]у, дзе сабраліся каля 300 000 эстонцаў, то бок каля чвэрці жыхароў Эстоніі.

== Вынікі ==
{{Глядзіце таксама|Неграмадзяне (Эстонія)|Неграмадзяне (Латвія)}}
У выніку Сьпеўнае рэвалюцыі ў дзяржавах Прыбалтыкі вылучыліся і свае актывісты, якія па аднаўленьні незалежнасьці склалі першыя нацыянальныя эліты.

== Крыніцы ==
{{Крыніцы}}

{{Усходні блёк}}

[[Катэгорыя:Прыбалтыка]]
[[Катэгорыя:Сьпяваючая рэвалюцыя| ]]
[[Катэгорыя:Мэтафары]]
[[Катэгорыя:Палітычныя тэрміны]]