Грэх: розьніца паміж вэрсіямі
Створана старонка са зьместам ''''Грэх''' - пераклад грэцкага слова '''''αμαρτια''''', якое літара...' |
|||
Радок 1: | Радок 1: | ||
'''Грэх''' |
'''Грэх''' — пераклад [[Грэцкая мова|грэцкага слова]] '''''αμαρτια''''', якое літаральна азначае промах або нетрапляньня ў мэту. |
||
Грэх |
Грэх — памылка чалавечай прыроды з прычыны адпадзеньня ад [[Бог]]а, ўпадзеньне [[чалавек]]а ў непрыродны стан, беззаконьне як парушэньне нормы (закона, парадку) чалавечага быцьця, вызначанага Богам. «Грэх ёсьць добраахвотнае адступленьне ад таго, што згодна з прыродай, у тое, што супраць прыроды» (сьв. Ян Дамаскін). Грэх ёсьць ўхіленьне ад мэты прызначанай чалавеку па прыродзе (блаж. Феафілакт Баўгарскі). |
||
Грэх і ёсьць неадпаведнасць чалавека мэты свайго існаваньня, няправільнае ажыцьцяўленне чалавечай прыроды або ненармальная дзейнасьць.Створанага па вобразу і падабенства Божага чалавек, нададзены разумнай душой, натуральна шукаць Мэты, Прычыны і Крыніцы свайго існаваньня |
Грэх і ёсьць неадпаведнасць чалавека мэты свайго існаваньня, няправільнае ажыцьцяўленне чалавечай прыроды або ненармальная дзейнасьць. Створанага па вобразу і падабенства Божага чалавек, нададзены разумнай душой, натуральна шукаць Мэты, Прычыны і Крыніцы свайго існаваньня — шукаць Богапазнаньня і зносін з Богам, імкнуцца да злучэньня з Богам. Толькі здабыўшы яднаньне з вышэйшым Боскім быцьцём — вечным, неабмежаваным, безумоўным чалавек атрымлівае вышэйшую асалоду й шчасьце. Чалавеку ненатуральна імкнуцца да чаго-небудзь найнізкага і пачуцьцёваму акрамя да вечнага Бога, ненатуральна ставіць на месца вечнага, нязьменнага, бясконцага, неабмежаванага Боскага быцьця абмежаваную, штучна выдуманую рэчаіснасьць. У той жа час чалавек надзелены Богам свабоднай воляй, таму ён можа імкнуцца да яднаньня з Богам добраахвотна, а можа і аддаць перавагу жыцьця бяз Бога. У апошнім выпадку ён эгаістычна замыкаецца ў сваім уласный існасьці, самалюбна адасабляецца ад Бога, што і ёсьць грэх. Па слове сьв. Феафана Затворніка, чалавек зграшыў тым, што перанёс цэнтр свайго жыцьця і дзейнасьці з Бога на самога сябе. |
||
Упадзеньне ў грэх называецца '''''грэхападзеньнем'''''. |
Упадзеньне ў грэх называецца '''''грэхападзеньнем'''''. |
||
Першым грэхападзеньнем падвергліся прабацькі чалавецтва. |
Першым грэхападзеньнем падвергліся прабацькі чалавецтва. |
||
Чалавек які жыве па закону грахоў называецца старым чалавекам. |
Чалавек які жыве па закону грахоў называецца старым чалавекам. |
||
Замацаваныя ў чалавеку грахоўныя навыкі называюцца '''''похацьцю'''''. |
Замацаваныя ў чалавеку грахоўныя навыкі называюцца '''''похацьцю'''''. |
Вэрсія ад 19:31, 18 лістапада 2015
Грэх — пераклад грэцкага слова αμαρτια, якое літаральна азначае промах або нетрапляньня ў мэту.
Грэх — памылка чалавечай прыроды з прычыны адпадзеньня ад Бога, ўпадзеньне чалавека ў непрыродны стан, беззаконьне як парушэньне нормы (закона, парадку) чалавечага быцьця, вызначанага Богам. «Грэх ёсьць добраахвотнае адступленьне ад таго, што згодна з прыродай, у тое, што супраць прыроды» (сьв. Ян Дамаскін). Грэх ёсьць ўхіленьне ад мэты прызначанай чалавеку па прыродзе (блаж. Феафілакт Баўгарскі).
Грэх і ёсьць неадпаведнасць чалавека мэты свайго існаваньня, няправільнае ажыцьцяўленне чалавечай прыроды або ненармальная дзейнасьць. Створанага па вобразу і падабенства Божага чалавек, нададзены разумнай душой, натуральна шукаць Мэты, Прычыны і Крыніцы свайго існаваньня — шукаць Богапазнаньня і зносін з Богам, імкнуцца да злучэньня з Богам. Толькі здабыўшы яднаньне з вышэйшым Боскім быцьцём — вечным, неабмежаваным, безумоўным чалавек атрымлівае вышэйшую асалоду й шчасьце. Чалавеку ненатуральна імкнуцца да чаго-небудзь найнізкага і пачуцьцёваму акрамя да вечнага Бога, ненатуральна ставіць на месца вечнага, нязьменнага, бясконцага, неабмежаванага Боскага быцьця абмежаваную, штучна выдуманую рэчаіснасьць. У той жа час чалавек надзелены Богам свабоднай воляй, таму ён можа імкнуцца да яднаньня з Богам добраахвотна, а можа і аддаць перавагу жыцьця бяз Бога. У апошнім выпадку ён эгаістычна замыкаецца ў сваім уласный існасьці, самалюбна адасабляецца ад Бога, што і ёсьць грэх. Па слове сьв. Феафана Затворніка, чалавек зграшыў тым, што перанёс цэнтр свайго жыцьця і дзейнасьці з Бога на самога сябе.
Упадзеньне ў грэх называецца грэхападзеньнем.
Першым грэхападзеньнем падвергліся прабацькі чалавецтва.
Чалавек які жыве па закону грахоў называецца старым чалавекам.
Замацаваныя ў чалавеку грахоўныя навыкі называюцца похацьцю.