Ісая Казінец

Ісая Паўлавіч (Пінхусовіч) Казінец (9 красавіка 1910 — 7 траўня 1942) — адзін з кіраўнікоў менскага падпольля ў час Другой Сусветнай вайны.

Жыцьцяпіс

9 красавіка 1910 г. — нарадзіўся ў г. Генічаск (Украіна) у габрэйскай сямьі. Ягоны бацька ў часе Грамадзянскай вайны ўзначальваў групу бальшавікоў, за што быў забіты казакамі ў 1918 г.

З 1922 г. жыў у Батумі.

У 1931—1936 гг. вучыўся ў Кіеўскім нафтавым інстытуце.

З 1936 па 1937 г. служыў у войску.

У 1940 г. накіраваны працаваць у Менск, а пасля ў Беласток галоўным інжынерам «НАФТАЗБЫТ».

1941 г. пасля нападу немцаў на Беласток, узараваў усе запасы нафты і пешкі накіраваўся ў Менск.
У Менску Казінец пачаў збіраць людзей для арганізацыі падполля. Ужо ў лістападзе 1941 г. ён быў выбраны сакратаром Менска падпольнага гаркома партыі.
Да вясны 1942 г. сетка падпольля, створаная Казінцом, зьдзейсніла каля 100 дыверсійных аперацый у горадзе. Дзякуючы наладжаным сувязям з менскім гета, былі створаныя рамонтыня майстэрні.
У сакавіку 1942 г. СД арыштавала некалькіх кіраўнікоў падполля. Нехта з іх выдаў Казінца.
26 сакавіка 1942 г. Казінец быў арыштаваны СД.
7 траўня 1942 г. Казінец разам з 28 удзельнікамі падполья быў павешаны ў гарадзкім скверы (Аляксандраўскім).

Памяць

Заслугі Казінца былі прызнаныя толькі праз 20 год. У 1965 г. яму пасмяротна прысвоілі званьне Героя Савецкага Саюза. У Менску ёсць плошча, вуліца і завулак, названыя ў гонар Казінца. Яго дзейнасць стала асновай для напісаньня раманаў «Руіны страляюць ва ўпор» (аўтар — І. Новікаў) і «Прароцтва Казінца» (аўтра — Л. Зубараў), а таксама сюжэту 6-серыйнага фільма «Руіны страляюць ...».

Цікавы факт

Паплечніцай па падпольлі і блізкай сяброўкай Казінца была Леля Равенская — дачка знакамітага кампазітара Міколы Равенскага. Была расстраляная летам 1942 г.

Вонкавыя спасылкі

• Герои страны