Прагляд крыніцы для Свойскі конь

{{Таксанамічная інфармацыя
 |Назва = Свойскі конь
 |Выява = Pernod Al Ariba 0046b.jpg
 |Подпіс да выявы = Свойскі коньі
 |Царства = [[Жывёлы]]
 |Тып = [[Хордавыя]]
 |Падтып  = [[Хрыбетныя]]
 |Надкляса = [[Чатырохногія]]
 |Кляса = [[Сысуны]]
 |Падкляса = [[Зьвяры]]
 |Інфракляса = [[Пляцэнтарныя]]
 |Атрад = [[Няпарнакапытныя]]
 |Сямейства = [[Коневыя]]
 |Род = [[Конь]]
 |Від = [[Дзікі конь]]
 |Падвід = '''Свойскі конь'''
 |Лацінская назва = Equus ferus caballus
 |Лацінская назва аўтар = <br>[[Карл Лінэй|Linnaeus]], 1758
}}
[[Файл:Campeonato Argentino de Polo 2010 - 5237109478 e7ed034169 o.jpg|міні|Коні таксама выкарыстоўваюцца ў такіх відах спорту, як пола.]]
'''Свойскі конь''' — [[Жывёлы|жывёла]] сямейства [[няпарнакапытныя|няпарнакапытных]], прыручаны й адзіны падвід дзікага каня, які захаваўся, вымерлы ў дзікай прыродзе. Шырока выкарыстоўваецца чалавекам да цяперашняга часу.

== Распаўсюджаньне ==
У асобных рэгіёнах конь сустракаецца ў дзікім стане. Свойскія распаўсюджаныя па ўсіх краінах ува мностве парод, якія моцна адрозьніваюцца па велічыні, складаньні, форме галавы, колеру й г. д. і месцамі зьдзічэлі. У [[Эўропа|Эўропе]] дзікія або зьдзічэлыя коні — [[тарпан]]ы — вадзіліся яшчэ ў першай палове мінулага стагодзьдзя. Зьдзічэлых коней сустракаў таксама Пржэвальскі ў правінцыі Гань-су.

== Апісаньне ==
Галава каня — выцягнутая, сухая, зь вялікімі жывымі вачыма, шырокімі ноздрамі й вялікімі або сярэдняй велічыні завостранымі й вельмі рухомымі вушамі. У свойскіх коней вушы ўмеранай велічыні (значна меншыя за палову галавы), грыва доўгая, шыя доўгая мускулістая, тулава акругленае, хвост пакрыты доўгімі валасамі ад асновы; колер (масьць) надзвычай розны: чорны, буры, руды, чалы, белы, шэры, часта зь белымі плямамі на галаве й нагах; як выключэньне сустракаюцца палосы на плячах, сьпіне й нагах.

== Харчаваньне ==
Конь залічваецца да траваедных жывёлаў. На пашы ён зьядае ад 25 да 100 кг травы ў суткі. У залежнасьці ад узросту й жывой масы конь выпівае ў сярэднім 30—60 літраў вады ў суткі летам і 20—25 літраў зімой. Для пражытка каню трэба 4—5 акраў зямлі, каля 2 га.

Посілак каня складаецца галоўным чынам з аўса й сена, хоць апошнім часам замяняецца саломай. Шмат разоў спрабавалі замяніць і авёс якім-небудзь іншым збожжавым кормам, але ўсе такія спробы ня скончыліся посьпехам. Толькі ў [[Італія|Італіі]], [[Гішпанія|Гішпаніі]] й [[Партугалія|Партугаліі]], асабліва на Ўсходзе, ячмень зьяўляецца такім амаль выключным, як авёс, кормам каня.

== Беларусь ==
Паводле [[Міністэрства сельскай гаспадаркі і харчаваньня Беларусі]], на пачатку 2023 году ў краіне налічвалася 22 700 коней. Сярод іх звыш 95 % знаходзілася ў земляробчых [[прадпрыемства]]ў і хатніх гаспадарак. Рэштай валодалі [[фэрмэр]]ы, якія найчасьцей здавалі іх напракат для адпачынку падарожнікаў<ref>{{Навіна|аўтар=|загаловак=У Беларусі палічылі ўсіх коней|спасылка=https://nashaniva.com/317729|выдавец=Партал «[[Наша ніва]]»|дата публікацыі=27 траўня 2023|дата доступу=28 траўня 2023}}</ref>.

== Пароды ==
* [[Беларускі запражны конь]]
* [[Ісьляндзкі конь]]
* [[Фрыскі конь]]
* [[Пэршэрон]]

== Крыніцы ==
{{Крыніцы}}

{{Хатнія жывёлы}}

[[Катэгорыя:Свойскія жывёлы]]
[[Катэгорыя:Коні| ]]
[[Катэгорыя:Вікіпэдыя:Істотныя артыкулы]]