Псыхааналіз

Псыхаана́ліз — напрамак у псыхалёгіі, заснавальнікам якога зьяўляецца Зыгмунд Фройд.

Асноўныя ідэі тэорый:

У псыхіцы існуе тры вобласьці: сьвядомасьць (адказвае за ацэнку рэальнасьці, прадсьвядомасьць (захоўвае веды, якія існуюць, але ў дадзены момант ня могуць выйсьці ў сьвядомасьць) і бесьсьвядомае (веды, якія ня могуць выйсьці ў сьвядомасьць, але ўплываюць на паводзіны чалавека).
Тры асноўныя формы бесьсьвядомага: сны, памылковыя дзеі (агаворкі, апіскі), нэўратычныя сымптомы.
Асноўная рухаючая сіла, энэргія, накіроўваючая дзеяньні чалавека — энэргія лібідо, сэксуальная, канструктыўная й жыцьцесьцьвярджальная. Насуперак ёй існуе марцідо, энэргія зьнішчэньня й сьмерці.
Структура асобы мае выгляд айсбэргу: суперэга (вобраз, навязаны грамадствам) наверсе, падводны ід (жывёльныя інстынкты чалавека) і памежнае эга (вобраз, сфармаваны ў працэсе станаўленьня чалавека).

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Псыхааналіз — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў