Прагляд крыніцы для Клічны склон

'''Клі́чны склон''' (вакатыў, {{мова-la|casus vocativus}}) — форма [[склон]]авай парадыгмы назоўнікаў. [[Назоўнік]] у клічным склоне азначае асобу, да якой зьвяртаецца [[маўленца]]. У многіх [[мова]]х, у тым ліку часткова ў [[беларуская мова|беларускай]], клічны склон супадае з [[Назоўны склон|назоўным]]. «Склонам» гэта форма называецца ўмоўна, бо ў строга граматычным сэнсе клічная форма склонам не зьяўляецца<ref>''Реформатский А. А.'' Введение в языковедение / Под ред. В. А. Виноградова. — М.: Аспект Пресс. 1998. С. 488. {{ISBN|5-7567-0202-4}}</ref>.

Гістарычна клічны склон уваходзіў у [[індаэўрапейскія мовы|індаэўрапейскую]] сыстэму склонаў і часткова існаваў у [[лацінская мова|лаціне]] (словы на ''-us'' другога скланеньня: ''amicus'' «друг» > ''amice'' «дружа»), [[санскрыт|санскрыце]], і [[старажытнагрэцкая мова|старажытнагрэцкай мове]]. Хоць пазьней ён быў страчаны многімі сучаснымі індаэўрапейскімі мовамі, некаторыя мовы захоўваюць гэты склон і дагэтуль, напрыклад, [[грэцкая мова|грэцкая]], [[цыганская мова|цыганская]], многія [[славянскія мовы]] ([[беларуская мова|беларуская]], [[украінская мова|украінская]], [[польская мова|польская]], [[сэрбская мова|сэрбская]] і інш.) і некаторыя [[кельцкія мовы]] ([[шатляндзкая мова (кельцкая)|шатляндзкая]] і [[ірляндзкая мова|ірляндзкая]]), [[балтыйскія мовы]] (напрыклад: [[латыская мова|латыская]] і [[летувіская мова|летувіская]]). З [[раманскія мовы|раманскіх]] клічны склон захаваўся толькі ў [[румынская мова|румынскай мове]]. Ён таксама ёсьць у некаторых не-індаэўрапейскіх мовах, такіх як [[грузінская мова|грузінская]], [[арабская мова|арабская]] і [[карэйская мова|карэйская]].

== Прыклады ў беларускай мове ==
Брат — браце, сын — сыне, Янка — Янку, пан — пане і іншыя.

== Крыніцы ==
{{Крыніцы}}

{{Склоны}}

[[Катэгорыя:Склоны]]