Каноэ

Каноэ ў Эль-Ніда, Філіпіны.

Каноэ — зборны назоў для чоўнаў розных народаў. Характэрнай асаблівасьцю зьяўляецца спосаб веславаньня — яно ажыцьцяўляецца лапатападобным вяслом, якім таксама робіцца і руляваньне. Назоў «каноэ» паходзіць з мовы карыбскіх індзейцаў.

Каноэ рухаецца за кошт выкарыстаньня лопасьцяў, колькасьць якіх залежыць ад памеру чоўна. Вясьляр паварочваецца ў патрэбным кірунку, седзячы на ​​​​апорах на корпусе або стоячы на ​​каленях проста на ім. Такім чынам, веславаньне на каноэ адрозьніваецца ад звычайнага веславаньня, бо вясьляры стаяць сьпінай у патрэбным кірунку.

Алімпійскія дысцыпліны

Сучасныя каноэ вырабляюцца па розных канструкцыях спэцыяльнага прызначэньня, і акрамя ўсяго іншага ў алімпійскіх відах спорту выкарыстоўваюцца, акрамя байдарак, байдаркі й каноэ на ціхіх водах, а таксама байдаркі і каноэ на дзікіх водах.

Розьніца паміж спартовымі байдаркамі і каноэ заключаецца ў тым, што ў байдарках кожны вясьляр выкарыстоўвае вясло з двума лопасьцямі, у той час як у каноэ выкарыстоўваецца вясло з адной лопасьцю. Для лепшага прымяненьня сілы канаісты звычайна становяцца на калені на адной назе падчас веславаньня ў спакойнай вадзе. Канаіст на белай вадзе сядзіць на прыпаднятай лаўцы, падцягнуўшы пад яе галёнкі, і кладзе частку сваёй вагі на калені. Байдарачнік сядзіць на дне лодкі і ўпіраецца нагамі ў спэцыяльную плянку (ножкі).

Што тычыцца веславаньня, то ва ўдзельнікаў гэтага віду спорту няма рухомых сядзеньняў або выступаў на лодцы, і яны трымаюць вясло ўсёй сваёй вагой у руках.