Гусенічны рухальнік
Гу́сенічны рухальнік — спосаб перамяшчэньня самаходных машын, у якім цягавы высілак ствараецца за кошт перамотваньня гусенічных стужак. Гусенічны рух забясьпечвае падвышаную праходнасьць. Вялікая плошча судотыку гусеніц з глебай дазваляе забясьпечыць нізкі ціск на грунт — (11,8—118 кн/м²), гэта значыць меншы за ціск нагі чалавека. Тым самым гусенічны рух засьцерагае ад глыбокага апусканьня ў грунт.
12 сакавіка 1837 году штабс-капітан расейскага войска Зьміцер Андрэевіч Заграскі падаў у Міністэрства фінансаў хадайніцтва пра выдачу яму патэнта на экіпаж з плосказьвенчатай мэталічнай гусеніцай. У кастрычніку 1837 году патэнт быў выдадзены. Прамыслоўцы не зацікавіліся і не ацанілі пераваг гусенічнага ходу, а Заграскі, ня маючы сродкаў, ня змог рэалізаваць сваё вынаходзтва, і ў 1839 годзе патэнт быў ануляваны. За мяжой вынаходнікам гусенічнага рухавіка лічыцца Рычард Эджуорт (1770 год).
Прылада гусенічнага рухавіка
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу].png)
.png)
- Вядучае кола.
- Гусеніцы.
- Апорныя коўзанкі.
- Падтрымныя коўзанкі.
- Мэханізм нацяжэньня зь ляніўцамі.
- Кампэнсавальныя прылады.
Тыпы гусенічнага рухавіка
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- З падтрымнымі коўзанкамі, заднім вядучым колам і вольнымі ляніўцамі.
- Без падтрымных коўзанак з заднім разьмяшчэньнем вядучых колаў.
- З падтрымнымі коўзанкамі, перадпакоямі вядучым колам і апорным ляніўцам.
- Без падтрымных коўзанак зь пярэднім вядучым колам.
Недахопы гусенічнага рухавіка
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Хуткі знос трушчыхся дэталяў (вушы, пальцы)
- Паломкі тракаў пры нераўнамернай нагрузцы
- Трапляньне сьнегу і камянёў паміж гусеніцамі і коўзанкамі