Гінейка
| Гінейка лац. Giniejka / Hiniejka | |
| Genike | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Genno + суфікс з элемэнтам -к- (-k-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Генейка, Гінка, Гінек, Кінейка |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Гінейка» | |
Гінейка (Гінка, Гінек, Кінейка), Генейка — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Геніка або Генка (Genike, Genke) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -гін- (-ген-, -кін-) (імёны ліцьвінаў Гендрута, Кімунд, Менгін; германскія імёны Genedrudis, Ginmund, Mennigen) паходзіць ад гоцкага gin- 'пачатак'[2] (гоцкае *ginnan, германскае *gennan 'пачынаць'[3]).
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскіх імёнаў Kenik і Kinke[4].
У Прусіі бытавала імя Кініка: Kinike (1360 год)[5].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Кгинъковичю Жыкгю чоловекъ… Кгинкови чоловекъ (22 чэрвеня 1415 году[6] паводле выпісу 9 чэрвеня 1614 году)[7]; Уивоину чотыри чоловеки у Росеинех… Кинеико (1440—1492 гады)[8]; люди… а Петраша Кгинковича (14 сакавіка 1498 году)[9]; борътники… Юнецъ Кгинейковичъ (1506—1539 гады)[10]; с прыставомъ, на имя з Кгинекомъ (16 траўня 1539 году)[11]; боярыны… Федоръ Кгинейко (22 траўня 1558 году)[12]; одъ служебника своего Федора Кгинейка (1567 год)[13]; з роду Кгинеиковъ (15 верасьня 1568 году)[14]; у подданого… Станислава Кгинейка (2 сакавіка 1596 году)[15]; Stanisław Piotrowicz Kineyko (1621 год)[16]; Максимъ Кгенейко (16 кастрычніка 1649 году)[17]; o. Bazyli Ginko, praezbiter łużecki[18], Ród Gineyków: p. Daniel, Jan, Eliasz i Mikołaj Gineykowie, p. Katarzyna Gineykowa[19], Marcin Gineyko[20] (1690 год); Ginki (1744 год)[21].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Ґінейкі, Рафановічы-Ґінейкі і Ґінкевічы (Ґінковічы) — літоўскія шляхецкія роды[22].
Генкевічы (Gienkiewicz) гербу Пабог — літоўскі шляхецкі род[23].
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1971. S. 285.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ G // Köbler G. Gotisches Wörterbuch. 4. Aufl, 2014.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 62, 151.
- ^ Pierson W. Altpreußischer Namenkodex // Zeitschrift für Preußische Geschichte und Landeskunde. — Berlin, 1873. S. 621.
- ^ Saviščevas E. Polityka nadań wielkich książąt litewskich na Żmudzi w pierwszej połowie XV wieku // Prace historyczne 141, z. 2 (2014). S. 495.
- ^ Jablonskis K. Nauji Vytauto laikotarpio aktai // Praeitis. T. 2. — Kaunas, 1933. P. 383.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 48.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 6 (1494—1506). — Vilnius, 2007. P. 171.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 7 (1506—1539). — Vilnius, 2011. P. 641.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 20 (1536—1539). — Vilnius, 2010. P. 258.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 249 (35) (1554—1568). — Vilnius, 2018. P. 106.
- ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 442.
- ^ Jablonskis K. Archyvinės smulkmenos // Praeitis. T. 2. — Kaunas, 1933. P. 416.
- ^ С. 63—65.
- ^ Rejestry popisowe pospolitego ruszenia szlachty Wielkiego Księstwa Litewskiego z 1621 r. — Warszawa, 2015. S. 96.
- ^ Чтения в Императорском обществе истории и древностей российских при Московском университете. Кн. 3. — Москва, 1874.С. 292.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Województwo połockie 1667 i 1690 r. — Warszawa, 2018. S. 85.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Województwo trockie 1690 r. — Warszawa, 2000. S. 145.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Województwo trockie 1690 r. — Warszawa, 2000. S. 149.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на Ґ, Згуртаваньне беларускай шляхты
- ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 6. — Rzeszów, 2006. S. 135.