Прагляд крыніцы для Юзэф Несялоўскі

{{Цёзкі}}
'''Юзэф Несялоўскі''' (1728 — 8 сакавіка 1814) — дзяржаўны і палітычны дзяяч [[Рэч Паспалітая|Рэчы Паспалітай]], апошні [[ваяводы наваградзкія|наваградзкі ваявода]] з 1773 году. Пасол на сойм 1756, 1764 (удзельнічаў у абраньні на трон [[Станіслаў Аўгуст Панятоўскі|Станіслава Аўгуста Панятоўскага]]), 1766.

З роду [[Несялоўскія|Несялоўскіх]] гербу [[Кошбак (герб)|Кошбак]]. Сын Адама Несялоўскага і Анны Бяразоўскай <ref>M.J. Minakowski, ''Ci wielcy Polacy to nasza rodzina'', wyd. 3, Dr Minakowski Publikacje Elektroniczne, Kraków 2008, ISBN 83-918058-5-9. {{ref-pl}}</ref>.

Дэпутат трыбуналу ВКЛ у 1762, маршалак Скарбовага трыбуналу ВКЛ.

Працаваў у каралеўскай канцэлярыі, дзе спадабаўся каралю Станіславу Панятоўскаму.

Стараста цырынскі з 1756, прэнскі і прапойскі з 1769. Падкаморны наваградзкі, [[Чашнік вялікі літоўскі|чашнік ВКЛ]] у 1765, [[кашталяны наваградзкія|кашталян наваградзкі]] 1765—1773, [[ваяводы наваградзкія|ваявода наваградзкі]] з 1773.

У 1756 як цырынскі стараста абраны паслом наваградзкім на вялікі сойм<!-- вялікі сойм: 1788—1792-->.

У 1769 ажаніўся з [[Катажына Масальская|Катажынай Масальскай]], дачкою гетмана і сястрою віленскага біскупа. Біскуп адмовіў сястры ў пасадзе, за што Несялоўскі ў 1770 збройна захапіў маёнткі, якія належалі жонцы. Рашэньнем Наваградзкага трыбуналу асуджаны на 6 тыдняў арышту ў Наваградзкай вежы (на працэсе шляхту абараняў бацька [[Адам Міцкевіч|Адама Міцкевіча]] — [[Мікалай Міцкевіч]]). Першы высокі службоўца, які атрымаў такі суровы вырак.

Яму належаў маёнтак [[Новая Мыш]], дзе ён прымаў у 1784 караля Станіслава Аўгуста Панятоўскага.

Заўзяты палітычна праціўнік [[Антоні Тызэнгаўз|Антонія Тызэнгаўза]].

У 1788—1792 гг. — удзельнік [[Чатырохгадовы Сойм|Чатырохгадовага Сойма]]. Адзін з аўтараў «Узаемных заручынаў абодвух народаў».

Удзельнік паўстаньня [[Тадэвуш Касьцюшка|Тадэвуша Касьцюшкі]]. Віленскі актам паўстаньня 24 красавіка 1794 прызначаны старшынём [[Найвышэйшая Літоўская Рада|Найвышэйшай Літоўскай Рады]]. Пасьля паразы паўстаньня хаваўся ў лясах. У [[лістапад]]зе 1794 схоплены казакамі. На загад царыцы [[Кацярына Другая|Кацярыны ІІ]] вызваланы з-пад арышту. Былі вернуты сэквэстраваныя маёнткі — [[Новая Мыш]], [[Варонча]]

Меў сына генэрала войска ВКЛ [[Франьцішак Ксавэры Несялоўскі|Франьцішка Ксавэрыя Несялоўскага]].

Успамянуты ў «[[Пан Тадэвуш|Пане Тадэвушы]]» [[Адам Міцкевіч|Адама Міцкевіча]] (Кн. І):

{{Верш|А што бы сказаў Несялоўскі, стары ваявода,<br>
''што гончых трымае найлепшага ў свеце завода<br>
''і дзвесце стральцоў аж дагэтуль абычаем панскім<br>
''і мае сяней сто вазоў у дварэ варанчанскім,<br>
''а столькі гадоў, як манах, ён сядзіць сабе ў хаце<br>
''й не можа ніхто дапрасіцца яго паляваці,<br>
''нат Белапятровічу й то не шчадзіў ён адмовы!|Быліца першая. Гаспадарка. Пераклад: [[Браніслаў Тарашкевіч|Бр. Тарашкевіча]]}}

Кавалер ордэна Сьвятога Станіслава (1772) <ref>Zbigniew Dunun-Wilczyński, ''Order Świętego Stanisława'', [[Warszawa]] 2006, s. 180.</ref>.

== Крыніцы ==
{{Крыніцы}}

== Вонкавыя спасылкі ==
* [http://www.marakou.by/by/davedniki/represavanyya-litaratary/tom-iii-kniga-ii?id=20582 Слоўнік Л.Маракова]
* [http://www.sejm-wielki.pl/b.php?o=dw.16961 Генэалёгія Несялоўскага {{ref-pl}}]

{{Ваяводы наваградзкія}}
{{Найвышэйшая Літоўская Рада}}

{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Несялоўскі, Юзэф}}
[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў 1728 годзе]]
[[Катэгорыя:Чашнікі вялікія літоўскія]]
[[Катэгорыя:Дэпутаты Трыбуналу Вялікага Княства Літоўскага]]
[[Катэгорыя:Кашталяны наваградзкія]]
[[Катэгорыя:Узнагароджаныя ордэнам Сьвятога Станіслава]]
[[Катэгорыя:Удзельнікі паўстаньня 1794 году]]
[[Катэгорыя:Памерлі 8 сакавіка]]
[[Катэгорыя:Памерлі ў 1814 годзе]]