Інфляцыя

Інфляцыя (ад лац. inflatio — уздуцьце) — перапаўненьне каналаў грашовага абарачэньня лішкавай грашовай масай. У пераважнай большасьці выпадкаў наступствам інфляцыі зьяўляецца рост цэнаў і адпаведнае абесцаненьне грашовай адзінкі, і таму для вымярэньня інфляцыі выкарыстоўваюцца розныя індэксы росту цэнаў (напр., рост спажывецкіх цэнаў), і ўвогуле часта інфляцыя атаясамліваецца з ростам цэнаў, хаця гэта некарэктна. Ва ўмовах, калі рост цэнаў стрымліваецца, напрыклад, адміністрацыйнымі мерамі, наступствам інфляцыі зьяўляецца дэфіцыт тавараў на рынку, перад усім, тавараў масавага попыту.

Формы інфляцыі

Тэрмін «інфляцыя» часта ўжываецца, калі размова ідзе аб падвышэньні цэнаў.

• Крэдытная інфляцыя — празьмерны рост аб’ёму выдачы крэдытаў банкамі
• Індуцыяваная інфляцыя — інфляцыя, абумоўленая нейкімі эканамічнымі фактарамі
• Адміністрацыйная інфляцыя — інфляцыя, выкліканая адміністрацыйным кіраваньнем цэнамі
• Сацыяльная інфляцыя — рост цэнаў пад уплывам росту выдаткаў, зьвязаных з новымі *запатрабаваньнямі спажыўцоў што да якасьці прадукцыі, аховы прыроды і г. д.

Антыінфляцыйная палітыка

Дзяржаўная палітыка, накіраваная на ўрэгуляваньне грашовага звароту, сьцісканьне грашовай масы, перапыненьне непамернага росту цэнаў завецца антыінфляцыйнаю палітыкай, якая можа мець две формы:

• Папераджальная антыінфляцыйная палітыка: мае на мэце перадухіліць разьвіцьцё інфляцыі
• Дэфляцыйная палітыка: праводзіцца на тле інфляцыі, якая ўжо прагрэсуе, каб спыніць ці панізіць яе.

Інфляцыя ў Беларусі

на забудове