Прагляд крыніцы для Засьценак

{{Іншыя значэньні}}
[[Файл:Родныя мясціны. Засценак Пунькі. 1922.jpg |міні|справа|300пкс|[[Язэп Драздовіч]]. Засьценак [[Пунькі (Глыбоцкі раён)|Пунькі]]. 1922 год.]]
'''Засьценак''' — тып невялікага сельскага пасяленьня на [[Беларусь|Беларусі]] ў XVI—XX стагодзьдзях<ref name=belen>[[Валеры Шаблюк|В. У. Шаблюк]]. Засценак // {{Літаратура/БелЭн|7к}} С. 6</ref>. Звычайна ўяўляў сабою аднадворнае пасяленьне, аналягічнае заможнаму [[дворышча (тып паселішча)|дворышчу]]. Блізкі да [[хутар]]оў, ад якіх адрозьніваецца ўмовамі ўзьнікненьня і сацыяльнай прыналежнасьцю жыхароў. 

Назва ''засьценак'' узьнікла ад слова ''сьцяна'' (тоеснае ''мяжы''). Падчас правядзеньня рэформы 1557 году, вядомай як «[[Устава на валокі]]», у [[Вялікае Княства Літоўскае|ВКЛ]] быў уведзены трохпольны севазварот і зямля ў большасьці раёнаў перамераная. Пасьля гэтага межаваньня засталіся пэўныя [[адцінак|адцінкі]] «за мяжою» ці «за сьцяною», якія знаходзіліся ў канцы поля і перадаваліся ў трыманьне звычайна дробнай [[шляхта|шляхце]].

З часам побач з шляхецкім дваром маглі ўзьнікаць і іншыя сядзібы, і засьценак ператвараўся ў невялікую [[вёска|вёску]]. За гэтымі паселішчамі тэрмін «засьценак» часта захоўваўся: да прыкладу, засьценак [[Карыцішчы]] каля вёскі [[Падарэсьсе]] [[Старадароскі раён|Старадароскага раёну]] і засьценак [[Паповічы]] каля вёскі [[Строчыца]] [[Менскі раён|Менскага раёну]].<ref>Беларусы: У 8 т. Т.2. Дойлідства/ А. І. Лакотка; Ін-т мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору; Рэдкал.: В. К. Бандарчык, М. Ф. Піліпенка, А. І. Лакотка. — Мн.: Тэхналогія, 1997. С. 22</ref>

У 1930—1940-я г. частка зь іх была сселеная, а частка перайменаваная ў вёскі<ref name=belen/>.

== Крыніцы ==
{{Крыніцы}}

== Літаратура ==
* Сабаленка, Э.Р., Гуркоў, У.С., Іваноў, У.М., Супрун, Дз.Д. Беларускае народнае жыллё. Мн., 1973.
* {{Літаратура/Беларусы: У 8 т.|2}}

{{Населеныя пункты}}

[[Катэгорыя:Тыпы населеных пунктаў]]