Арэцца
| Арэцца | |||
| |||
| |||
| Дата заснаваньня: | IX стагодзьдзе да н. э. | ||
| Краіна: | Італія | ||
| Плошча: |
| ||
| Насельніцтва: |
| ||
| Тэлефонны код: | 0575 | ||
| Паштовы індэкс: | 52100 | ||
| Нумарны знак: | AR | ||
| Геаграфічныя каардынаты: | 43°27′47″ пн. ш. 11°52′41″ у. д. / 43.46306° пн. ш. 11.87806° у. д.Каардынаты: 43°27′47″ пн. ш. 11°52′41″ у. д. / 43.46306° пн. ш. 11.87806° у. д. | ||
Арэцца на мапе Італіі   Арэцца | |||
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |||
| http://www.comune.arezzo.it/ | |||
Арэ́цца (па-італьянску: Arezzo) — горад у Італіі, які месьціцца ў рэгіёне Таскана. Гэта таксама адміністрацыйны цэнтар аднайменнай правінцыі. Места знаходзіцца за 80 км ад Флярэнцыі.
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Згодна з запісамі, пакінутымі Тытуса Лівіюсам, горад быў адной з сталіцаў этрускаў. У 311 годзе да н. э. быў заваяваны рымлянамі, якія ператварылі яго ў важны вайсковы пункт. Арэцыюм выступіў на баку Гая Марыюса ў грамадзянскай вайне, а па перамозе другога боку, Сулы, тут у паўразбураным горадзе была закладзеная калёнія вэтэранаў пад назовам Арэцыюм-Фідэнс. Пры гэтым старая этруская арыстакратыя не была зьнішчаная, гэтак вядомы заступнік мастацтва Гай Цыльніюс Мэцэнат паходзіў з шляхетнага арэтынскага этрускага роду. Горад працягваў квітнець, стаўшы трэцім паводле велічыні горадам у Італіі за часам караляваньня Актавіяна Аўгуста. Места, у прыватнасьці, было добра вядомае сваімі экспартаванымі ганчарнымі вырабамі, характэрным паліваным арэтынскім посудам, цёмнаглінянымі і чырвонаразмаляванымі вазамі.
У III—IV стагодзьдзях Арэцца стаўся эпіскапскай сядзібай. Гэта адзін зь нямногіх гарадоў, чыя пераемнасьць біскупаў добра задакумэнтаваная да сёньня, часткова таму, што біскупы дзейнічалі як фэадалы ў час Сярэднявечча. Рымскі горад быў разбураны, часткова падчас Гатычнай вайны і ўварваньня лянгабардаў у канцы VI стагодзьдзя, часткова быў разабраны мясцовымі жыхарамі. Камуна Арэцца выйшла з-пад улады біскупа ў 1098 годзе і функцыянавала як незалежная камуна да 1384 году. Горад амаль заўсёды была на баку гібэлінаў, часта змагаючыся супраць гвэльфскай Флярэнцыі. У 1252 годзе ў горадзе быў заснаваны Арэтынскі ўнівэрсытэт. Пасьля разгрому ў бітвы пры Кампальдына ў 1289 годзе, у выніку якой загінуў біскуп Гульельміна Ўбэртыні, Арэцца пачала губляць сваю значнасьць. У 1384 году места апынулася пад флярэнтыйскім валадарствам.
У XV стагодзьдзі ў горадзе працаваў П’ера дэльля Франчэска, які пісаў фрэскі ў мясуовай царкве Сан-Франчэска-дзі-Арэцца. Пасьля горад зьведаў эканамічны і культурны заняпад. У XVIII стагодзьдзя францускія войскі, ачоленыя Напалеонам Банапартам, захапілі Арэцца, але неўзабаве горад ператварыўся ў цэнтар супраціву захопнікам. У 1860 годзе места ўвайшло у склад каралеўства Італіі. Арэцца значна пацярпеў падчас Другой сусьветнай вайны. Горад неаднаразова пераходзіў з рук у рукі і падвяргаўся налётам авіяцыі хаўрусьнікаў. 16 ліпеня 1944 году, калі да гораду ўжо падступалі войскі антыгітлераўскай кааліцыі, у Арэцца ўзьнялася паўстаньне супраць фашысцкага ўраду, падтрыманае партызанамі.
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Афіцыйны сайт. (італ.)