Айгуста
| Айгуста лац. Ajgusta / Ajhusta | |
| Eggusta | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Agi + суфікс з элемэнтам -ст- (-st-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Айгуст, Агуст |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Айгуста» | |
Айгуста — жаночае імя. Мужчынскае імя — Айгуст (Агуст).
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Эгуста або Эгуст (Eggusta, Ekgusta[1][2][3], Egustus[4]) — імя германскага паходжаньня[5][6][7]. Іменная аснова -эйх- (-эй-) (імёны ліцьвінаў Эйгерд, Эйман, Эймунт; германскія імёны Eygerðr, Eimann, Eymunt) адпавядае аснове ег- (аг-, ек-) (утварылася ў выніку пераходу g' > j[8]) і паходзіць ад гоцкага agi 'лязо, булат, меч'[7].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: а Пльсковичемъ дастъ князя Аигуста (Наўгародзкі першы летапіс)[9]; княжна изъ Литвы именемъ Литовьскимъ Аигуста (Цьвярскі летапіс)[10]; чоловеков… Огустович (1440—1492 гады)[11]; Agustowicz (XVIII ст.)[12].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Айгуст — князь пскоўскі ў другой палове XIII стагодзьдзя[13]
- Айгуста (у праваслаўі Настасься; каля 1320—1345) — вялікая княгіня маскоўская, дачка вялікага князя літоўскага Гедзіміна
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Schlaug W. Die altsächsischen Personennamen vor dem Jahre 1000. — Lund, 1962. S. 75.
- ^ Tiefenbach H. Xanten — Essen — Köln. Unters. zur Nordgrenze d. Althochdeutschen an niederrhein. Personennamen d. 9.—11. Jh. — Göttingen, 1984. S. 157, 341.
- ^ Huth V. Die Düsseldorfer Sakramentarhandschrift D 1 als Memorialzeugnis. Mit einer Wiedergabe der Namen und Namengruppen (Taf. XIV—XXXII) // Frühmittelalterlichen Studien. Bd. 20. — Berlin; New York, 1986. S. 290.
- ^ Socin A. Mittelhochdeutsches Namenbuch. — Basel, 1903. S. 68, 229, 714.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 17.
- ^ Socin A. Mittelhochdeutsches Namenbuch. — Basel, 1903. S. 224, 714.
- ^ а б Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 19.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 39.
- ^ ПСРЛ. Т. 3. — СПб., 1841. С. 62.
- ^ ПСРЛ. Т. 15. — М., 2000. С. 47.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 26.
- ^ Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku. T. 1: A—G. — Kraków, 2007. S. 135.
- ^ ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2010 Т. 3. С. 18.
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. Аўтарскае выданне. — Менск, 2019. — 459 с. — (сьціслая вэрсія кнігі: Вытокі Вялікае Літвы. — Менск, 2021. — 89 с.)