Кімбар
| Кімбар лац. Kimbar | |
| Gimber | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Gimmo + Baro |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Гімбар, Гімбэр, Кімбэр |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Кімбар» | |
Кімбар (Кімбэр), Гімбар (Гімбэр) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Гімбэр (Gimber) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -гін- (-ген-, -кін-) (імёны ліцьвінаў Гендрута, Кімунд, Менгін; германскія імёны Genedrudis, Ginmund, Mennigen) паходзіць ад гоцкага gin- 'пачатак'[2] (гоцкае *ginnan, германскае *gennan 'пачынаць'[3]), а аснова -бар- (-бор-) (імёны ліцьвінаў Барвід, Барвін, Барвін; германскія імёны Barvid, Barwin, Barwin) — ад гоцкага bara, baur 'чалавек, дзіця' (літаральна — «народжаны»)[4].
З улікам бытаваньня ў пісьмовых крыніцах формаў Комбар і Камбар, прозьвішча Кімбар можа мець повязь зь нямецкім прозьвішчам Камбэр (Kamber[5])[6]. Апроч таго, адзначалася старажытнае германскае імя Cimber, якое зьвязваюць з германскім племем кімбраў[7].
У Прусіі бытавала імя Гімбэр: Gimber[8].
У Польшчы адзначаюцца прозьвішчы Камбэр (Kamber), Камбэры (Kamberi), Кімбар (Kimbar, Kimbor), Кімбаровіч (Kimborowicz) і Кімбровіч (Kimbrowicz)[9].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: лист Ивану Кимбару… на боярина смоленского Ивана Кимбарова (6 верасьня 1507 году)[10]; Васку Кимбару (15 траўня 1509 году)[11]; Смольняномъ: <…> Васку Кимъбареву… Тимофею Кимъбареву (1510 год)[12]; Гришъко Кимъбаревичъ (1528 год)[13]; generosis Alberto Hriskone Kimbaro (29 лістапада 1539 году)[14]; я Войтехъ Гришковичъ Кимбаръ — наместникъ ея милости Городенский (1 траўня 1540 году)[15]; Михно Кимбар (1552 год)[16]; на земенина господарьского повету Городенского на Ондрея Кимбара (1 ліпеня 1555 году)[17]; земянка господарьская повету Городенского Кимбаровая Людмина Ивановна (18 верасьня 1555 году[18], 28 чэрвеня 1557 году[19]); отъ Яна Грышковича Кинбаря[20], Янъ Мартиновичъ Кимбаръ[21] (1567 год); по смерти архимандрита бывшого Супрасльскаго Сергія Кимбаря (1568 год)[22]; пана Влодимера Кимбара (15 чэрвеня 1595 году)[23]; Размусъ Яновичъ Кимборъ (7 чэрвеня 1596 году)[24]; Я Еразмусъ Яновичъ Кимбаръ — возный господарский воеводства Виленского (10 сьнежня 1601 году)[25]; Юско Кгембаръ… Иванъ Кинберъ (1649 год)[26]; ur. Jerzemu Kimbarowi, tow. chor. pancernej (18 сакавіка 1656 году[27], 17 жніўня 1657 году[28]); Jerzym i Piotrem Kimbarami (20 чэрвеня 1656 году)[29]; Pozwolenie ur. Andrzejowi Kimbarowi, wojskiemu brasławskiemu (сакавік 1658 году)[30]; pustosz nazwaną Kimbarówkę, w pow. mozyrskim (18 траўня 1659 году)[31]; gen. Gabrielo Kimbar, thesauri MDL viceadministratori… Helenae Kimbarownae coniugum (14 чэрвеня 1660 году)[32]; ur. Gabrielowi Kimbarowi (25 красавіка 1661 году)[33]; Gabriel Kimbar, skarbny WKsL (13 лістапада 1662 году)[34]; Dawid Kambor… Adam Kimbar… Piotra Walentynowicza Kimbara z Kimbar… Adam Kombar (1667 год)[35]; Abram Kimbor (1690 год)[36]; przez jm. p. Kimbera pisarza skarbowego (1782—1784 гады)[37]; Mikolay Kinber… Jan Kinber (7 жніўня 1790 году)[38].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Марэк Гімбэр або Кімбэр (Gimber, Kimber) — шляхціч зь Літвы, дзяяч гісторыі места Глухава (Украіна)[39][40]
- Васька і Іван Кімбары (Кімбаравы) — смаленскія баяры, які ўпамінаюцца ў пачатку XVI ст.
- Грышка Кімбаравіч — медніцкі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году
- Сяргей Кімбар — архімандрыт Супрасьлеўскага манастыра ў 1532—1565 гадох
- Мікалай Пецькавіч, Рыгор і Лаўрын Стэфанавічы Камбаровічы — расенскія зямяне, якія ўпамінаюцца ў 1585 годзе[41]
- Лаўрын і Мацей Стэфанавічы Кумбаровічы — расенскія зямяне, якія ўпамінаюцца ў 1598 годзе[42]
- Рыгор Пятровіч і Урбан Міхайлавіч Камбары — расенскія зямяне, якія ўпамінаюцца ў 1599 годзе[43]
- Мацей Стэфанавіч Камбаровіч — расенскі зямянін, які ўпамінаецца ў 1599 годзе[43]
- Габрыель Караль Кімбар — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, пісар скарбовы
- Габрыель Кімбар — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, войскі вялікі
Кімбары — парафіяне касьцёла ў Задарожжы на 1797—1847 гады[44].
Кімбары (Kimbar) — прыгонныя з ваколіцаў Сьвянцянаў, якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[45].
Камбровічы (Kombrowicz) — літоўскі шляхецкі род зь Вільні[46].
Кімбаровічы (Kimborowicz) гербу Мурдэліё — літоўскі шляхецкі род з Троцкага павету[47].
Кімбары гербу Секер — літоўскі шляхецкі род, які паходзіў з смаленскіх баяраў[6].
Ґімбары[48] (Gimbor[49]) і Комбары[50] — літоўскія шляхецкія роды.
На 1904 год існавалі вёска і сядзіба Кімбарава (Кімбарова) у Смаленскім павеце Смаленскай губэрні[51].
На 1909 год існаваў фальварак Кімбары ў Менскім павеце Менскай губэрні[52].
На 1910 год існавалі хутары Кімбары 1-я і Кімбары 2-я ў Дабрамысьлінскай воласьці Аршанскага павету Магілёўскай губэрні[53].
У Мазыры існуе гістарычная мясцовасьць Кімбараўка. Назву Кімбарышкі маюць вёскі на гістарычнай Браслаўшчыне.
Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1982. S. 210.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ G // Köbler G. Gotisches Wörterbuch. 4. Aufl, 2014.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 16.
- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1971. S. 356.
- ^ а б Błaszczyk G. Herbarz szlachty żmudzkiej. T. 3. — Warszawa, 2015. S. 164.
- ^ Kakoschke A. Die Personennamen in den römischen Provinzen Germania inferior und Germania superior. Bd. 1. — Göttingen, 2021. S. 273.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 32.
- ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 159, 173—174.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 8 (1499—1514). — Vilnius, 1995. P. 219.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 8 (1499—1514). — Vilnius, 1995. P. 414.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 8 (1499—1514). — Vilnius, 1995. P. 424.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 60.
- ^ Rowell S. C. Acta primae visitationis diocesis vilnensis anno domini 1522 peractae. Vilniaus Kapitulos Archyvo Liber IIb atkūrimas. — Vilnius, 2015. P. 158.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 17. — Вильна, 1887. С. 301.
- ^ Полоцкая ревизия 1552 года. — Москва, 1905. С. 118.
- ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 21. — Вильна, 1894. С. 20.
- ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 21. — Вильна, 1894. С. 77.
- ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 21. — Вильна, 1894. С. 244.
- ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 627.
- ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 638.
- ^ Супрасльский Благовещенский монастырь. — СПб., 1892. С. 64.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 18. — Вильна, 1891. С. 131.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 11. — Вильна, 1880. С. 65.
- ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 20. — Вильна, 1893. С. 181.
- ^ Реєстр Війська Запорозького 1649 року. — К., 1995. С. 228, 255.
- ^ Metryka Litewska. Księga wpisów Nr. 131. — Warszawa, 2001. S. 39.
- ^ Metryka Litewska. Księga wpisów Nr. 131. — Warszawa, 2001. S. 75.
- ^ Metryka Litewska. Księga wpisów Nr. 131. — Warszawa, 2001. S. 65.
- ^ Metryka Litewska. Księga wpisów Nr. 131. — Warszawa, 2001. S. 59.
- ^ Metryka Litewska. Księga wpisów Nr. 131. — Warszawa, 2001. S. 240—241.
- ^ Metryka Litewska. Księga wpisów Nr. 131. — Warszawa, 2001. S. 298.
- ^ Metryka Litewska. Księga wpisów Nr. 131. — Warszawa, 2001. S. 290.
- ^ Metryka Litewska. Księga wpisów Nr. 131. — Warszawa, 2001. S. 343.
- ^ Błaszczyk G. Herbarz szlachty żmudzkiej. T. 3. — Warszawa, 2015. S. 163.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 120.
- ^ Pabaisko dekanato vizitacija 1782—1784 m.: atlikta Vilniaus vyskupo Ignoto Jokūbo Masalskio parėdymu. — Vilnius, 2010. P. 99.
- ^ Акты издаваемые Виленской комиссией для разбора древних актов. Т. 38. — Вильна, 1914. С. 108—109.
- ^ Wielka encyklopedya powszechna ilustrowana. T. XXV. — Warszawa, 1900. S. 209.
- ^ Słownik geograficzny... T. II. — Warszawa, 1881. S. 613.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 1. ― Вильна, 1901. С. 152.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 5. ― Вильна, 1907. С. 93.
- ^ а б Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 5. ― Вильна, 1907. С. 93.
- ^ Яўген Анішчанка, Задорожье костел в Дисенском уезде прихожане, Архіў гісторыка Анішчанкі, 28 студзеня 2016 г.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 131.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 579.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 309.
- ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на Ґ, Згуртаваньне беларускай шляхты
- ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 6. — Rzeszów, 2006. S. 139.
- ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на К, Згуртаваньне беларускай шляхты
- ^ Список населенных мест Смоленской губернии. — Смоленск, 1904. С. 405.
- ^ Список населенных мест Минской губернии. — Минск, 1909. С. 83.
- ^ Список населенных мест Могилевской губернии. — Могилев, 1910. С. 115—116.