Ѵ

Ѵ
Кірыліца
А	Б	В	Г	Ґ	Д	Ђ
Ѓ	Е	Ё	Є	Ж	Ѕ	З
И	І	Ї	Й	Ј	К	Л
Љ	М	Н	Њ	О	П	Р
С	Т	Ћ	Ќ	У	Ў	Ф
Х	Ц	Ч	Џ	Ш	Щ	Ъ
Ы	Ь	Э	Ю	Я	Ә	Ӏ
Архаічныя літары кірыліцы
Ꙁ	Ꙃ	Ꙅ	Ꙇ	Ꙉ	Ҁ	Ѻ
Ѹ	Ꙋ	Ѡ	Ѽ	Ꙍ	Ѿ	Ꙏ
Ѣ	Ꙑ	Ꙓ	Ꙕ	Ꙗ	Ѥ	Ѧ
Ꙙ	Ѫ	Ꙛ	Ѩ	Ꙝ	Ѭ	Ѯ
Ѱ	Ѳ	Ѵ	Ѷ	Ꙟ	Ꙡ	Ꙣ
Ꙥ	Ꙧ	Ꙩ	Ꙫ	Ꙭ	ꙮ	Ꚙ
Ꚛ	П̓	П̀	П́	П̧	П̑	Ԗ
Шматграфы
Дз	Дж

Ѵ, ѵ (і́жыца) — літара стараславянскага альфабэту, а таксама старабеларускай мовы. Паходзіць ад грэцкай літары Іпсылён (υ). У старабеларускай мове выкарыстоўвалася для абазначэньня галоснага гуку [і] ў словах грэцкага паходжаньня (мѵро, сѵнодъ).

Лічбавае значэньне

У стараславянскай і царкоўнаславянскай мовах Ѵ мае значэньне лічбы — 400. У глаголіцы мела выгляд (Ⱛ). Лічбавага значэньня ў глаголіцы ня мела.