Уладзімер Сьвяжынскі

Уладзімер Сьвяжынскі
	Уладзімер Сьвяжынскі
Дата нараджэньня	28 красавіка 1945 (78 гадоў)
Месца нараджэньня	Тураспольле[d], Зарачанскі сельсавет, Ушацкі раён, Полацкая вобласьць, БССР, СССР;
Месца вучобы	філялягічны факультэт БДУ (1971);
Занятак	мовазнаўца, літаратуразнаўца, гісторык
Навуковая сфэра	гісторыя і мовазнаўства
Месца працы	Інстытут мовазнаўства; Інстытут гісторыі НАН Беларусі;
Навуковая ступень	кандыдат філялягічных навук[d] (1978)

Уладзімер Мітрафанавіч Сьвяжынскі (нар. 28 красавіка 1945, вёска Новыя Турасы Вушацкага раёну) — беларускі лінгвіст, літаратуразнаўца і гісторык. Кандыдат філялягічных навук (1978).

Біяграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Скончыў БДУ ў 1971 годзе. Працаваў у Інтытуце мовазнаўства, з 1993 году — у Інстытуце гісторыі НАН Беларусі.

Навуковая дзейнасьць[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Асноўныя сфэры дасьледаваньняў — мэмуарыстыка XVII ст. як крыніца з палітычнай, ваеннай і культурнай гісторыі Беларусі, праблемы лацінскай і арабскай палеаграфіі, этнакультурная і моўная сытуацыя ў Вялікім Княстве Літоўскім^[1].

Асноўныя працы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Найважнейшыя працы: «Гістарычны слоўнік беларускай мовы», Т. 1—22 (Менск, 1982—2002; у суаўтарстве), «Мова беларускай пісьменнасці XIV—XVIII стст.» (Менск, 1988; у сааўтарстве) і «Мова выданняў Францыска Скарыны» (Менск, 1990; у сааўтарстве); удзельнічаў у падрыхтоўцы да выданьня Кнігі № 28 Мэтрыкі Вялікага Княства Літоўскага (Менск, 2000).

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

^ ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 2. С. 559.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — 788 с. — ISBN 985-11-0378-0

[1] ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 2. С. 559.

[1]