Сэксалёгія

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі

Сэксалё́гія (лац. sexus + грэц. λόγος — «плоць» + «вучэньне») — навука аб фізыялягічных, псыхалягічных і грамадзкіх баках плоцевых функцыяў чалавека. Грунтуецца на злучэньні мэдыцыны з грамадазнаўствам, псыхалёгіяй, пэдагогікай і філязофіяй. Змыкаецца з сэксапаталёгіяй праз вывучэньне праявы плоцевай патрэбы паводле ўплыву грамадзкага асяродзьдзя, нормы і адхіленьняў у плоцевых паводзінах.

Мінуўшчына[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У 20 ст. вылучылася ў самастойную навуку праз вывучэньне адхіленьняў плоцевага жыцьця лекарамі. Заснавальнікамі навукі сталіся прафэсар псыхіятрыі Венскага ўнівэрсытэту Рыхард Крафт-Эбінг (1840—1902), швайцарскі нэўрапатоляг Агюст Фарэль (1848—1931), Зыгмунд Фройд (1856—193]) і нямецкі дэрматоляг-вэнэроляг Іван Блох (1872—1922). Пазьней веды аб міжплоцевых адрозьненьнях і ўзаемінах пашырыліся праз дасьледаваньні ў эмбрыялёгіі, эндакрыналёгіі, нэўрафізыялёгіі, эвалюцыйнай біялёгіі і гінэкалёгіі[1].

Беларусь[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Першым сэксолягам у Беларусі ў 1974 годзе стаў Зьміцер Капусьцін, які зьяўляецца кіраўніком Беларускай сэксалягічнай асацыяцыі ад часу яе стварэньня[2]. На 2011 год у краіне налічвалася 8 сэксолягаў у абласных псыханэўралягічных дыспансэрах[3].

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Сексалогія // Беларуская энцыклапедыя ў 18 тамах / Генадзь Пашкоў. — Менск: Беларуская энцыкляпэдыя, 2002. — Т. 14. — С. 301. — 512 с. — 10 000 ас. — ISBN 985-11-0238-5
  2. ^ Сэксуальнае здароўе беларусаў. Міты і рэальнасьць // Зьвязда : газэта. — 7 траўня 2010. — № 87 (26695). — С. 6. — ISSN 1990-763x.
  3. ^ Сьвятлана Барысенка. Не вылечыце мужа ад сэксуальнага разладу — напішу скаргу міністру // Краіна здароўя. — 24 чэрвеня 2011. — № 34 (270). — С. 11.

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]