Самуэль Корсак

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Карціна Я. Матэйкі «Рэйтан» (1866). Самуэль Корсак — зьлева ад карціны імпэратрыцы Кацярыны II з заціснутай у правай руцэ шабляй у ножнах і з канфэдэраткай у левай.
Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Корсак.

Самуэ́ль Ко́рсак (1745, Ваўковічы, блізу Наваградку[1] — пасьля 1812) — чалец Найвышэйшай Літоўскай Рады (палкоўнік войскаў літоўскіх).

Разам з Тадэвушам Рэйтанам і Станіславам Багушэвічам быў адзіным, хто спрабаваў сарваць падзельны сойм(pl) 19 красавіка 1773, каб не дазволіць зацьвярджэньня першага падзелу Рэчы Паспалітай. Як наваградзкі пасол быў прадстаўніком ад апазыцыі[2]. Узяў удзел у паўстаньні Тадэвуша Касьцюшкі. Памёр пасьля 1812 г.

У 1789 годзе стаў кавалерам ордэна сьвятога Станіслава[3].

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Зьміцер Юркевіч. Падзяліць — не падзяліцца // Культура : газэта. — 16 сакавіка 2013. — № 11 (1085).
  2. ^ Ryszard Chojecki, Patriotyczna opozycja na sejmie 1773 r., w: Kwartalnik Historyczny, LXXIX, nr 3, 1972, s. 557, 560.
  3. ^ Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Św. Stanisława, Warszawa 2006 s. 197.

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/w/index.php?title=Самуэль_Корсак&oldid=2198596»