Міхась Пянкрат
| Міхась Пянкрат | |
| Асабістыя зьвесткі | |
|---|---|
| Псэўданімы | М. Асака, М. Дарожны, П. Жвір, М. Міхайлаў, П. Міхайлаў, М. Паўлаў, І. Чумічка |
| Нарадзіўся | 28 жніўня 1918 (105 гадоў) в. Карпілаўка, Ігуменскі раён, Менская вобласьць |
| Памёр | 2001 |
| Літаратурная дзейнасьць | |
| Род дзейнасьці | паэт, празаік |
| Мова | беларуская |
| Дэбют | «Песьня калгасьніцы» // «Чырвоная зьмена», 1937 |
| Узнагароды |  |
Міхась Міхайлавіч Пянкрат (28 жніўня 1918, в. Карпілаўка, Ігуменскі раён, Менская вобласьць) — беларускі паэт, празаік.
Біяграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Нарадзіўся ў сялянскай сям’і. Бацькі з 1935 працавалі ў калгасе. У 1937 скончыў Хутарскую сямігодку і паступіў у Сьмілавіцкі сельскагаспадарчы тэхнікум, дзе атрымаў спэцыяльнасьць агранома. Увосень 1939 пайшоў служыць у Чырвоную Армію, удзельнічаў у савецка-фінляндзкай вайне (1939—1940), быў цяжка паранены, лячыўся ў шпіталі, у санаторыі г. Есентукі, быў камісаваны. У 1940—1941 працаваў у рэдакцыі рудзенскай раённай газэты «Бальшавіцкі сьцяг». З пачаткам нямецка-савецкай вайны да 1942 знаходзіўся ў вёсцы Ведрыца Ігуменскага раёну. У 1942 быў сувязным партызанскай брыгады «Красное знамя», якая дзейнічала на Меншчыне. З 1943 перайшоў у брыгаду, ваяваў да злучэньня з часьцямі Чырвонай Арміі. У 1945 пераехаў у Менск і працаваў у рэдакцыях рэспубліканскіх газэт «Сталинская молодежь» (1945—1947), «Савецкі селянін» («Колхозная правда», «Сельская газета», 1947—1956), у часопісе «Вожык» (1959—1979). Сябры Саюза пісьменьнікаў БССР з 1951.
Узнагароджаны ордэнам Айчыннай вайны 2-й ступені, мэдалямі.
Творчасьць[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Першы верш «Песьня калгасьніцы» апублікаваны ў 1937 у газэце «Чырвоная зьмена». Многія яго вершы друкаваліся ў газэтах «Літаратура і мастацтва», «Піянер Беларусі», «Комсомольская правда», часопісах «Полымя», «Смена», «Крокодил».
Першая кніга — зборнік вершаў «Салаўіны бераг» (1956). Аўтар зборнікаў сатырычных апавяданьняў і гумарэсак «Палын і кветкі» (1958), «Не з таго канца» (1959), «Аўтарытэт на колах» (1968), апавяданьняў і аповесьцей «Шчасьце маё» (1962), «Ведрыцкія напевы» (1965), «Любоў у квадраце» (1969), «Прынцыповы пасаг» (апавяданьні, вершы і гумарэскі, 1978), «Спатканьні і ростані» (выбранае, 1978), «Не астудзі сваё сэрца» (1989). Напісаў кнігі нарысаў «Простыя людзі» (1957), «Чэрвень» (1977), кніжкі апавяданьняў для дзяцей «Два Пецькі» (1973), «Двое ў лодцы» (1983).
На словы М. Пянкрата П. Ахрыменка і З. Паўлоўскі напісалі песьні. Паасобныя творы пісьменьніка перакладзеныя на расейскую, украінскую, азэрбайджанскую, грузінскую, летувіскую, таджыцкую, узбэцкую, эстонскую мовы.
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Пянкрат Міхась // Беларускія пісьменнікі: Біябібліягр. слоўн. У 6 т. Т. 5. Пестрак — Сяўрук / Б 43 Ін-т літ. імя Я. Купалы АН Беларусі; Беларус. Энцыкл.; Нацыянальны навукова-асветны цэнтр імя Ф. Скарыны. Пад рэд. А. В. Мальдзіса; Рэдкал.: І. Э. Багдановіч і інш. — Мн.: БелЭн, 1995. — С. 104—105. — 480 с ISBN 5-85700-168-4
- Пянкрат Міхась / Беларускія пісьменнікі (1917—1990): Даведнік; Склад. А. К. Гардзіцкі. Нав. рэд. А. Л. Верабей. — Мн.: Мастацкая літаратура, 1994. — 653 с.: іл. ISBN 5-340-00709-X.