Адам Хмара
 Адам Хмара | |
 Герб «Крыўда» | |
| Асабістыя зьвесткі | |
|---|---|
| Нарадзіўся | 22 сьнежня 1720 |
| Памёр | 9 чэрвеня 1805 |
| Род | Хмары |
| Бацькі | Антоні Хмара Кацярына Вязевіч |
| Жонка | Мар’яна Война-Аранская |
| Дзейнасьць | палітык |
Адам Міхал Станіслаў Хмара (22 сьнежня 1720 — 9 чэрвеня 1805) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага. Лоўчы менскі (з 1748), падчашы (з 1756), сакратар малой пячаткі (1752—1760), віцэ-інстыгатар (1760—1765) і інстыгатар вялікі літоўскі (1765—1779), кашталян (1779—1784) і апошні ваявода менскі (з 1784); чалец Пастаяннай Рады (з 1783). Кавалер ордэнаў сьв. Станіслава і Белага Арла, расейскіх ордэнаў.
Біяграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Паходзіў з шляхецкага роду Хмараў гербу «Крыўда». Зрабіў бліскучую кар’еру — ад пасады лоўчага да ваяводы менскага. У 1761—1782 некалькі разоў абіраўся паслом на соймы, быў маршалкам Трыбуналу Вялікага Княства Літоўскага (1785).
У 1755 атрымаў ад падканцлера вялікага літоўскага М. А. Сапегі за службу ў якасьці ягонага падскарбія (1743—1752) і сакратара маёнтак Сёмкаў Саламярэцкі каля Менску.
Імкнуўся рэфармаваць сваю гаспадарку: будаваў млыны, цагельні, вінакурні, цікавіўся жыцьцём сваіх сялянаў. Надрукаваў працу для кіраваньня маёнткам — «Інструкцыя для аканома». Да 1780 збудаваў палац, дзе меліся бібліятэка, архіў, збраёўня[1].
У шлюбе з Мар’янай з Войнаў-Аранскіх дзяцей не было.
Пахавалі апошняга ваяводу менскага ў фундаваным ім касьцёле ў в. Дуброва.
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Уладзіслаў Вяроўкін-Шэлюта Хмара Адам Міхал Станіслаў // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 2. С. 716.
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — 788 с. — ISBN 985-11-0378-0