Валеры Шаблюк: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

Лінейны

Вэрсія ад 22:14, 14 красавіка 2011

Валеры Ўладзімеравіч Шаблюк (3 жніўня 1953, мястэчка Ўзда Менскай вобласьці — 2 траўня 1997) — беларускі гісторык. Кандыдат гістарычных навук (1991).

У 1975 годзе скончыў гістарычны факультэт Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту, пасьля чаго выкладаў гісторыю ў вучэльні і школе ў Менску. З 1980 году — навуковы супрацоўнік Інстытуту Гісторыі Акадэміі Навук Беларусі.На Койданаўшчыне дасьледваў археалягічныя помнікі ў вёсках Вялікія Навасёлкі, Клыпаўшчына, Машчонае, Павусьсе. Дасьледаваньні прысьвечаны сярэднявечным паселішчам і мястэчкам, што зьявілася новым кірункам у археалёгіі Беларусі. У 1991 годзе абараніў кандыдацкую дысэртацыю па тэме: «Сельскія паселішчы Верхняга Панямоньня XIV—XVIII стст.», якая ў 1996 годзе была апублікавана як манаграфія выдавецтвам «Беларуская Навука». У 1995 годзе ў выдавецтве «Полымя» выйшла ў сьвет ягоная кніга «Двор у Туганавічах», прысьвечаная дасьледаваньню месца вялікага каханьня Адама Міцкевіча і яго музы — Марылі Верашчакі.

Аўтар шматлікіх публікацыяў па гісторыі і археалёгіі Беларусі. Аўтар каля сотні артыкулаў у Энцыкляпэдыі гісторыі Беларусі.

Зьяўляўся старшынём першачаснай арганізацыі Беларускага Свабоднага прафсаюзу пэдагогаў Інстытуту Гісторыі Акадэміі Навук Рэспублікі Беларусь.

У 1994 годзе — генэральны сакратар Беларускай Хрысьціянска-Дэмакратычнай Партыі. У 1995 годзе — кандыдат у дэпутаты Вярхоўнага Савету Рэспублікі Беларусь па Ўсходняй выбарчай акрузе №246 г. Менску.

Трагічна загінуў 2 траўня 1997 году пад коламі службовай машыны генэральнага пракурора.

  Літаратура:

  Шаблюк Валерый Уладзіміравіч. // Памяць. Гісторыка-дакументальная хроніка Дзяржынскага раёна. Мінск. 2004. С. 43.

@@ Радок 1: / Радок 1: @@
 '''Валеры Ўладзімеравіч Шаблюк''' ([[3 жніўня]] [[1953]], [[Пасёлак гарадзкога тыпу|мястэчка]] [[Узда|Ўзда]] [[Менская вобласьць|Менскай вобласьці]] — [[2 траўня]] [[1997]]) — беларускі гісторык. Кандыдат гістарычных навук ([[1991]]).
-У [[1975]] годзе скончыў гістарычны факультэт [[Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт|Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту]], пасьля чаго выкладаў гісторыю ў вучэльні і школе ў [[Менск]]у. З [[1980]] году — навуковы супрацоўнік Інстытуту Гісторыі [[Акадэмія Навук Беларусі|Акадэміі Навук Беларусі]]. Дасьледаваньні прысьвечаны сярэднявечным паселішчам і мястэчкам, што зьявілася новым кірункам у археалёгіі Беларусі. У [[1991]] годзе абараніў кандыдацкую дысэртацыю па тэме: «Сельскія паселішчы Верхняга Панямоньня XIV—XVIII стст.», якая ў [[1996]] годзе была апублікавана як манаграфія выдавецтвам «Беларуская Навука». У [[1995]] годзе ў выдавецтве «Полымя» выйшла ў сьвет ягоная кніга «Двор у Туганавічах», прысьвечаная дасьледаваньню месца вялікага каханьня [[Адам Міцкевіч|Адама Міцкевіча]] і яго музы — Марылі Верашчакі.
+У [[1975]] годзе скончыў гістарычны факультэт [[Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт|Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту]], пасьля чаго выкладаў гісторыю ў вучэльні і школе ў [[Менск]]у. З [[1980]] году — навуковы супрацоўнік Інстытуту Гісторыі [[Акадэмія Навук Беларусі|Акадэміі Навук Беларусі]].На Койданаўшчыне дасьледваў археалягічныя помнікі ў вёсках Вялікія Навасёлкі, Клыпаўшчына, Машчонае, Павусьсе. Дасьледаваньні прысьвечаны сярэднявечным паселішчам і мястэчкам, што зьявілася новым кірункам у археалёгіі Беларусі. У [[1991]] годзе абараніў кандыдацкую дысэртацыю па тэме: «Сельскія паселішчы Верхняга Панямоньня XIV—XVIII стст.», якая ў [[1996]] годзе была апублікавана як манаграфія выдавецтвам «Беларуская Навука». У [[1995]] годзе ў выдавецтве «Полымя» выйшла ў сьвет ягоная кніга «Двор у Туганавічах», прысьвечаная дасьледаваньню месца вялікага каханьня [[Адам Міцкевіч|Адама Міцкевіча]] і яго музы — Марылі Верашчакі.
 Аўтар шматлікіх публікацыяў па гісторыі і археалёгіі Беларусі. Аўтар каля сотні артыкулаў у [[Энцыкляпэдыя гісторыі Беларусі|Энцыкляпэдыі гісторыі Беларусі]].
@@ Радок 10: / Радок 10: @@
 Трагічна загінуў [[2 траўня]] [[1997]] году пад коламі службовай машыны генэральнага пракурора.
+   Літаратура:
+   Шаблюк Валерый Уладзіміравіч. // Памяць. Гісторыка-дакументальная хроніка Дзяржынскага раёна. Мінск. 2004. С. 43.
 [[be:Валерый Шаблюк]]