Айгарс Калвітыс: розьніца паміж вэрсіямі
д r2.7.1) (робат зьмяніў: gl:Aigars Kalvītis |
вікіфікацыя |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
[[Файл:Kalvitis2.jpg|міні|Айґарс Калвітыс]] |
[[Файл:Kalvitis2.jpg|міні|Айґарс Калвітыс]] |
||
'''Айґарс Калвітыс''' ({{мова-lv|Aigars Kalvītis}}) (нарадзіўся [[27 чэрвеня]] [[1966]]) |
'''Айґарс Калвітыс''' ({{мова-lv|Aigars Kalvītis}}) (нарадзіўся [[27 чэрвеня]] [[1966]]) — латвійскі палітык, прэм’ер-міністар [[Латвія|Латвіі]] ў [[2004]]—[[2007]] гг. |
||
Скончыў [[Латвійскі Сельскагаспадарчы Ўнівэрсытэт]] у [[1992]] па спэцыяльнасьці |
Скончыў [[Латвійскі Сельскагаспадарчы Ўнівэрсытэт]] у [[1992]] па спэцыяльнасьці «эканоміка». З [[1992]] па [[1998]] гг. Калвітыс рабіў мэнэджэрам у розных сфэрах, зьвязаных зь сельскаю гаспадаркай. |
||
У [[1997]] |
У [[1997]] г. стаўся адным з заснавальнікаў [[Народная Партыя Латвіі|Народнае Партыі Латвіі]] (''Tautas Partija''). |
||
У [[1998]] |
У [[1998]] г. упершыню абраны ў парлямэнт Латвіі. |
||
У [[1999]] |
У [[1999]]—[[2000]] гг. — міністар сельскае гаспадаркі. |
||
У [[2000]] |
У [[2000]]—[[2002]] гг. — міністар эканомікі. |
||
У 2002 |
У 2002 г. Калвітыс зноў абраны дэпутатам парлямэнту і ўзначаліў фракцыю Народнае Партыі. |
||
[[28 кастрычніка]] [[2004]] |
[[28 кастрычніка]] [[2004]] г. латвійскі парлямэнт адправіў у адстаўку правацантрысцкі (складаўся зь сябраў «Хаўрусу Зялёных і Сялянаў», Народнае Партыі і Латвійскае Першае Партыі) ўрад на чале з Індулісам Эмсысам. |
||
[[24 лістапада]] 2004 |
[[24 лістапада]] 2004 г. прэзыдэнтка Латвіі [[Вайра Віке-Фрэйбэрґа]] даручыла Айґарсу Калвітысу стварэньне новага ґабінэту міністраў. |
||
[[2 сьнежня]] 2004 |
[[2 сьнежня]] 2004 г. парлямэнт зацьвердзіў урад Айґарса Калвітыса — адзінаццаты з моманту абвяшчэньня незалежнасьці Латвіі ў [[1991]] г. Кааліцыйны ўрад сфармавалі чатыры правыя сілы — [[Народная Партыя (Латвія)|Народная партыя]], «[[Jaunais Laiks|Новы час]]», [[Першая Партыя (Латвія)|Першая Партыя]] і [[Хаўрус Зялёных і Сялянаў]]. Гэтыя партыі кантралююць 70 з 100 галасоў у Сэйме. |
||
У апазыцыі засталіся праварадыкалы з |
У апазыцыі засталіся праварадыкалы з аб’яднаньня «[[Айчына і Свабода|Айчына і Свабода — Рух за Нацыянальную Незалежнасьць Латвіі]]» і тры партыі, што прадстаўляюць інтарэсы расейскамоўнага насельніцтва. |
||
У выніку ўрадавага крызісу Калвітыс сышоў з пасады |
У выніку ўрадавага крызісу Калвітыс сышоў з пасады прэм’ер-міністра [[5 сьнежня]] 2007 г., канчаткова перадаўшы свае паўнамоцтвы [[Іварс Ґодманіс|Іварсу Ґодманісу]] [[20 сьнежня]]. |
||
== Вонкавыя спасылкі == |
== Вонкавыя спасылкі == |
Вэрсія ад 17:29, 10 красавіка 2011
Айґарс Калвітыс (па-латыску: Aigars Kalvītis) (нарадзіўся 27 чэрвеня 1966) — латвійскі палітык, прэм’ер-міністар Латвіі ў 2004—2007 гг.
Скончыў Латвійскі Сельскагаспадарчы Ўнівэрсытэт у 1992 па спэцыяльнасьці «эканоміка». З 1992 па 1998 гг. Калвітыс рабіў мэнэджэрам у розных сфэрах, зьвязаных зь сельскаю гаспадаркай.
У 1997 г. стаўся адным з заснавальнікаў Народнае Партыі Латвіі (Tautas Partija).
У 1998 г. упершыню абраны ў парлямэнт Латвіі.
У 1999—2000 гг. — міністар сельскае гаспадаркі.
У 2000—2002 гг. — міністар эканомікі.
У 2002 г. Калвітыс зноў абраны дэпутатам парлямэнту і ўзначаліў фракцыю Народнае Партыі.
28 кастрычніка 2004 г. латвійскі парлямэнт адправіў у адстаўку правацантрысцкі (складаўся зь сябраў «Хаўрусу Зялёных і Сялянаў», Народнае Партыі і Латвійскае Першае Партыі) ўрад на чале з Індулісам Эмсысам.
24 лістапада 2004 г. прэзыдэнтка Латвіі Вайра Віке-Фрэйбэрґа даручыла Айґарсу Калвітысу стварэньне новага ґабінэту міністраў.
2 сьнежня 2004 г. парлямэнт зацьвердзіў урад Айґарса Калвітыса — адзінаццаты з моманту абвяшчэньня незалежнасьці Латвіі ў 1991 г. Кааліцыйны ўрад сфармавалі чатыры правыя сілы — Народная партыя, «Новы час», Першая Партыя і Хаўрус Зялёных і Сялянаў. Гэтыя партыі кантралююць 70 з 100 галасоў у Сэйме.
У апазыцыі засталіся праварадыкалы з аб’яднаньня «Айчына і Свабода — Рух за Нацыянальную Незалежнасьць Латвіі» і тры партыі, што прадстаўляюць інтарэсы расейскамоўнага насельніцтва.
У выніку ўрадавага крызісу Калвітыс сышоў з пасады прэм’ер-міністра 5 сьнежня 2007 г., канчаткова перадаўшы свае паўнамоцтвы Іварсу Ґодманісу 20 сьнежня.