Шыізм: розьніца паміж вэрсіямі
крыніца — http://ru.wikipedia.org/wiki/Шииты?oldid=32240055 |
афармленьне |
||
Радок 4: | Радок 4: | ||
Як і ўсе мусульмане, шыіты вераць у пасланьніцкую місію [[прарок у ісламе|прарока]] [[Мухамад]]а. Адрознай рысай шыітаў зьяўляецца перакананьне ў тым, што кіраўніцтва [[ума|мусульманскай суполкай]] мусіць належыць [[Імам]]ам — назначаным Богам, абраным асобам зь ліку нашчадкаў прароку, да якіх адносяць [[Алі ібн Абу Таліб]]а і яго нашчадкаў ад дачкі Мухамады [[Фаціма (дачка прарока)|Фацімы]], а ня выбарным асобам — халіфам. Шыіты крытычна ставяцца да халіфата першых трох халіфаў Абу Бакра, Умара і Ўсмана. Паколькі Абу Бакр быў выбраны невялікай колькасьцю паплечнікаў, Умар быў назначаны Абу Бакром, а Ўсман быў выбраны з шуры (савету) зь сямі прэтэндэнтаў, якіх назначыў Умар з такімі ўмовамі, што выбраньне кагосьці, акрамя Ўсмана, было немагчымым. Па меркаваньні шыітаў, выбраньне Кіраўніка — Імама мусульманскай суполкі, падобна выбраньню прарокаў, зьяўляецца прэрагатывай Бога. |
Як і ўсе мусульмане, шыіты вераць у пасланьніцкую місію [[прарок у ісламе|прарока]] [[Мухамад]]а. Адрознай рысай шыітаў зьяўляецца перакананьне ў тым, што кіраўніцтва [[ума|мусульманскай суполкай]] мусіць належыць [[Імам]]ам — назначаным Богам, абраным асобам зь ліку нашчадкаў прароку, да якіх адносяць [[Алі ібн Абу Таліб]]а і яго нашчадкаў ад дачкі Мухамады [[Фаціма (дачка прарока)|Фацімы]], а ня выбарным асобам — халіфам. Шыіты крытычна ставяцца да халіфата першых трох халіфаў Абу Бакра, Умара і Ўсмана. Паколькі Абу Бакр быў выбраны невялікай колькасьцю паплечнікаў, Умар быў назначаны Абу Бакром, а Ўсман быў выбраны з шуры (савету) зь сямі прэтэндэнтаў, якіх назначыў Умар з такімі ўмовамі, што выбраньне кагосьці, акрамя Ўсмана, было немагчымым. Па меркаваньні шыітаў, выбраньне Кіраўніка — Імама мусульманскай суполкі, падобна выбраньню прарокаў, зьяўляецца прэрагатывай Бога. |
||
У цяперашні час пасьлядоўнікі розных шыіцкіх суполкак існуюць практычна ва ўсіх мусульманскіх, эўрапейскіх і амэрыканскіх краінах. Шыіцкага веравучэньне прытрымліваецца пераважная большасьць насельніцтва [[Іран]] |
У цяперашні час пасьлядоўнікі розных шыіцкіх суполкак існуюць практычна ва ўсіх мусульманскіх, эўрапейскіх і амэрыканскіх краінах. Шыіцкага веравучэньне прытрымліваецца пераважная большасьць насельніцтва [[Іран]]у і [[Азэрбайджан]]у, каля траціны насельніцтва [[Ірак]]у, значная частка насельніцтва [[Лібан]]у, [[Емэн]]у, [[Бахрэйн]]у, у [[Аўганістан]]е — [[фарсіваны]] на захадзе краіны і [[хазарэйцы]]. Да [[ісмаілізм|ісмаіліцкай]] галіны шыізму належыць большасьць жыхароў [[Горна-Бадахшанская вобласьць|Горна-Бадахшанскай вобласьці]] [[Таджыкістан]]у — [[памірскія народы]]. |
||
Колькасьць шыітаў у Расеі нязначная. Да гэтага |
Колькасьць шыітаў у Расеі нязначная. Да гэтага кірунку іслама належыць большая [[Азэрбайджанцы ў Расеі|частка азэрбайджанцаў]] (у самім Азэрбайджане шыіты складаюць па розных падліках да 70% насельніцтва). |
||
== Вонкавыя спасылкі == |
== Вонкавыя спасылкі == |
Вэрсія ад 23:18, 25 сакавіка 2011
Шыізм (ад араб. شيعة; [шӣ‘а] — «прыхільнікі, партыя, фракцыя») — другі па ліку прыхільнікаў кірунак ісламу.
Апісаньне кірунку
Як і ўсе мусульмане, шыіты вераць у пасланьніцкую місію прарока Мухамада. Адрознай рысай шыітаў зьяўляецца перакананьне ў тым, што кіраўніцтва мусульманскай суполкай мусіць належыць Імамам — назначаным Богам, абраным асобам зь ліку нашчадкаў прароку, да якіх адносяць Алі ібн Абу Таліба і яго нашчадкаў ад дачкі Мухамады Фацімы, а ня выбарным асобам — халіфам. Шыіты крытычна ставяцца да халіфата першых трох халіфаў Абу Бакра, Умара і Ўсмана. Паколькі Абу Бакр быў выбраны невялікай колькасьцю паплечнікаў, Умар быў назначаны Абу Бакром, а Ўсман быў выбраны з шуры (савету) зь сямі прэтэндэнтаў, якіх назначыў Умар з такімі ўмовамі, што выбраньне кагосьці, акрамя Ўсмана, было немагчымым. Па меркаваньні шыітаў, выбраньне Кіраўніка — Імама мусульманскай суполкі, падобна выбраньню прарокаў, зьяўляецца прэрагатывай Бога.
У цяперашні час пасьлядоўнікі розных шыіцкіх суполкак існуюць практычна ва ўсіх мусульманскіх, эўрапейскіх і амэрыканскіх краінах. Шыіцкага веравучэньне прытрымліваецца пераважная большасьць насельніцтва Ірану і Азэрбайджану, каля траціны насельніцтва Іраку, значная частка насельніцтва Лібану, Емэну, Бахрэйну, у Аўганістане — фарсіваны на захадзе краіны і хазарэйцы. Да ісмаіліцкай галіны шыізму належыць большасьць жыхароў Горна-Бадахшанскай вобласьці Таджыкістану — памірскія народы.
Колькасьць шыітаў у Расеі нязначная. Да гэтага кірунку іслама належыць большая частка азэрбайджанцаў (у самім Азэрбайджане шыіты складаюць па розных падліках да 70% насельніцтва).
Вонкавыя спасылкі
Шыізм — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў