Язэп Юхо: розьніца паміж вэрсіямі
стыль |
|||
Радок 44: | Радок 44: | ||
У [[1954]] - асьпірантуру Інстытуту філязофіі і права [[Нацыянальная акадэмія навук Беларусі|АН БССР]]. |
У [[1954]] - асьпірантуру Інстытуту філязофіі і права [[Нацыянальная акадэмія навук Беларусі|АН БССР]]. |
||
=== Працоўная дзейнасьць === |
|||
'''Працаваў:''' |
|||
* народным судзьдзя Варашылаўскага раёну [[Менск|г. Менску]]; |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
Язэп Юхо — аўтар больш як 200 навуковых прац. |
Язэп Юхо — аўтар больш як 200 навуковых прац. |
Вэрсія ад 04:39, 19 сакавіка 2011
Язэп Аляксандравіч Юхо | |
Дата нараджэньня | 19 сакавіка 1921 |
---|---|
Месца нараджэньня | Менск |
Дата сьмерці | 29 ліпеня 2004 |
Месца сьмерці | Менск |
Грамадзянства | Беларусь |
Месца вучобы | Менскі юрыдычны інстытут |
Занятак | гісторык |
Навуковая сфэра | правазнаўства |
Месца працы | Юрыдычны факультэт БДУ |
Навуковая ступень | доктар юрыдычных навук[d] |
Вучні | Таісія Доўнар[d] |
Узнагароды |
Язэ́п Алякса́ндравіч Юхо́ (19 сакавіка 1921 — 29 ліпеня 2004) — выбітны беларускі навукоўца, гісторык права, доктар юрыдычных навук, прафэсар катэдры тэорыі і гісторыі дзяржавы і права юрыдычнага факультэту БДУ, заснавальнік першай навуковай школы дзяржавы і права Беларусі, сябра Вялікай Рады міжнароднага грамадзкага аб'яднаньня «ЗБС Бацькаўшчына».
Біяграфія
Язэп Юхо нарадзіўся ў Менску 19 сакавіка 1921 году.
У 1938 годзе скончыў школу і паступіў у Беларускі палітэхнічны інстытут.
У 1939 забраны ў войска. Служыць пачаў ў Горкаўскім вучылішчы зэнітнай артылерыі.
Вайну 20-гадовы Язэп Юхо пачаў пад Масквой камандзірам агнявога ўзводу. Потым - Паўднёвы і Заходні франты, дзе ён быў намесьнікам камандзіра зэнітнай гаргары і начальнікам артылерыі стралковага палку. Атрымаў 2 цяжкіх параненьня.
Заходні фронт быў пераўтвораны ў 3-ці Беларускі фронт З ім Язэп Аляксандравіч вызваляў Віцебск, Полацак, дайшоў да Усходняй Прусіі.
Скончыў вайну ў званьні маёра.
Узнагароджаны ардэнамі «Чырвонай Зоркі», «Айчыннай вайны» 1-ай ступені, мэдалямі.
У 1946 годзе звольніўся з арміі.
У 1949 - скончыў Менскі юрыдычны інстытут.
У 1954 - асьпірантуру Інстытуту філязофіі і права АН БССР.
Працоўная дзейнасьць
- народным судзьдзя Варашылаўскага раёну г. Менску;
- з 1952 году — навуковы супрацоўнік Інстытута філязофіі і права АН БССР;
- з 1956 году — дацэнт катэдры грамадзянскага і грамадзянска-працэсуальнага права юрыдычнага факультэту БДУ;
- у 1960-1964 годох — намесьнік старшыні юрыдычнай камісіі пры Савеце Міністраў БССР;
- працаваў загадчыкам катэдры тэорыі і гісторыі дзяржавы і права БДУ, намесьнікам дэкана юрыдычнага факультэта БДУ;
- пасьля прысваеньня яму прафэсарскага званьня ў 1983 годзе зьяўляўся прафэсарам катэдры тэорыі і гісторыі дзяржавы і права юрыдычнага факультэту БДУ.
Навуковая дзейнасьць
Язэп Юхо — аўтар больш як 200 навуковых прац.
1954 — абарона ў Інстытуце дзяржавы і права АН СССР кандыдацкай дысэртацыі на тэму: «Устанаўленьне Савецкай улады ў Заходняй Беларусі ў 1939 г.»
1980 — абарона ў Кіеўскім дзяржаўным унівэрсытэце імя Т. Шаўчэнкі доктарскай дысэртацыі на тэму: «Грамадзка-палітычны лад і права Беларусі ў XVI ст.»
Язэп Юхо браў удзел у падрыхтоўцы праекту Канстытуцыі Рэспублікі Беларусь 1994 года.
Быў адным з ініцыятараў і аўтараў перавыданьня, перакладу, напісаньня камэнтараў і даведніка да Статута ВКЛ 1588.
Суаўтар першага «Юрыдычнага энцыкляпэдычнага даведніка» на беларускай мове.
Аўтар вядомых дапаможнікаў «Гісторыя дзяржавы і права Беларусі» і «Кароткі нарыс па гісторыі дзяржавы і права Беларусі».
Літаратура
па матэрыялах артыкулаў «Они прожили достойную жизнь» юрыдычнага факультэта БДУ і «Памёр Язэп Юхо» А.Грыцкевіча