Падзолістыя глебы: розьніца паміж вэрсіямі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
→‎Крыніца: + {{ізаляваны артыкул}}
д r2.5.1) (робат зьмяніў: en:Podzol
Радок 8: Радок 8:
[[Катэгорыя:Глебы Беларусі]]
[[Катэгорыя:Глебы Беларусі]]
[[Катэгорыя:Сельская гаспадарка]]
[[Катэгорыя:Сельская гаспадарка]]

{{ізаляваны артыкул}}


[[af:Podsol]]
[[af:Podsol]]
Радок 16: Радок 18:
[[et:Leetmuld]]
[[et:Leetmuld]]
[[el:Ποντσόλ]]
[[el:Ποντσόλ]]
[[en:Podsol]]
[[en:Podzol]]
[[es:Podzol]]
[[es:Podzol]]
[[eo:Podzoloj]]
[[eo:Podzoloj]]
Радок 38: Радок 40:
[[vi:Podzol]]
[[vi:Podzol]]
[[zh:灰化土]]
[[zh:灰化土]]
{{ізаляваны артыкул}}

Вэрсія ад 10:19, 19 студзеня 2011

Падзолістыя глебы разьвіваюцца пад іглічнымі лясамі і мховай расьліннасьцю. Вельмі нязначныя рэшткі расьлінаў у працэсе распаду ўтвараюць вельмі кіслыя арганічныя злучэньні. Ападзоліваньне глебаў пачынаецца з самых верхніх гарызонтаў і выразна прасочваецца непасрэдна пад лясным подсьцілам (ападам), што і абумоўлівае адсутнасьць у іх профілі разьвітога перагнойнага гарызонту. Ніжэй падзолістага гарызонту разьмяшчаецца ілювіяльны гарызонт, узбагачаны жалезам і алюмініем. Падзолістыя глебы маюць кіслую рэакцыю, нізкае ўтрыманьне гумусу (менш за 1 %) і характарызуюцца ў цэлым нізкай урадлівасьцю. Пры расхінаньні яны лёгка пераўтворацца ў ветравейныя пяскі.

Крыніца

  • Каропа Г.Н. Физическая география Беларуси: курс лекций. – Гомель: ГГУ им. Ф.Скорины, 2004. – 107 с.