Мёртвая мова: розьніца паміж вэрсіямі
д робат дадаў: sco:Extinct leid |
д робат дадаў: tr:Ölü dil |
||
Радок 49: | Радок 49: | ||
[[sv:Utdöda språk]] |
[[sv:Utdöda språk]] |
||
[[th:ภาษาสูญพันธุ์]] |
[[th:ภาษาสูญพันธุ์]] |
||
[[tr:Ölü dil]] |
|||
[[uk:Мертві мови]] |
[[uk:Мертві мови]] |
||
[[zh:絕跡語言]] |
[[zh:絕跡語言]] |
Вэрсія ад 11:23, 24 верасьня 2010
Мёртвая мова — тэрмін, які выкарыстоўваецца ў дачыненьні да мовы, што ня мае жывых носьбітаў, для якіх бы яна зьяўлялася роднай.
Сьмерць мовы можа настаць у выпадку яе выцясьненьня іншай мовай ці мовамі. Так адбылося з мовамі амэрыканскіх індзейцаў, якія былі выцесьненыя ангельскай і іншымі мовамі калянізатараў.
Некаторыя мовы становяцца мёртвымі ў выніку натуральнай эвалюцыі, разьвіваючыся ў іншыя мовы. Прыкладам гэтай зьявы можа быць лаціна, зь якой разьвіліся жывыя раманскія мовы, а сама яна пры гэтым сталася мёртвай. Падобны лёс спасьцігнуў санскрыт і стараславянскую мову.
Некаторыя мёртвыя мовы працягваюць выкарыстоўвацца ў навуцы ці літургіі (лаціна, санскрыт, копцкая мова, царкоўнаславянская мова).
У некаторых выпадках мёртвыя мовы могуць "ажыць", як гэта здарылася з іўрытам.