Партрэт Дарыяна Грэя: розьніца паміж вэрсіямі

	Партрэт Дарыяна Грэя
	The Picture of Dorian Gray
	Вокладка першага выданьня
Жанр:	Гатычны раман
Аўтар:	Оскар Ўайлд
Мова арыгіналу:	ангельская
Публікацыя:	1890
Асобнае выданьне:	1891
Выдавецтва:	Ward, Lock, and Company
	Вікікрыніцы зьмяшчаюць поўны тэкст гэтага твору

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

← Папярэдняя зьмена Наступная зьмена →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Вэрсія ад 19:03, 3 ліпеня 2010

Партрэт Дарыяна Грэя — раман Оскара Ўайльда, апублікаваны ў 1890 годзе. У гэтым рамане аўтар зьвярнуўся да праблемы суаднесенасьці мастацтва і рэчаіснасьці, мастацтва і маралі. Задума была падказана яму сустрэчай у майстэрні знаёмага мастака, якому пазіраваў для партрэта дзіўнай прыгажосьці малады чалавек. Прататыпам Дарыяна Грэя быў паэт Джон Грэй, сябра Ўайльда, але сучасныя камэнтатары не падтрымліваюць гэтай вэрсіі.

«Партрэт Дарыяна Грэя» друкаваўся першапачаткова ў 1890 годзе ў часопісе «Lippincott’s Monthly Magazine» (бел. Часопіс Ліпінкотс), які здолеў у тую пару прыцягнуць цэлы шэраг выбітных аўтараў — Стывэнсана, Ўайльда, а за імі — Кіплінга, Конан Дойля, Гербэрта Уэлса. Пурытанская прэса сустрэла раман у багнеты, знаходзячы яго «амаральным». Ўайльд абараняўся, і калі адзін з рэцэнзэнтаў папракнуў яго ў тым, што ён усяго толькі карыстаецца «небясьпечным» матэрыялам, падобна таму як гэта робіць у «Крэйцаравай санаце» Талстой, Щайльд адказаў, што падобнае параўнаньне толькі лісьлівіць яму.

Але спрачаліся з Ўайльдам не адныя ханжы і невукі. У аповесьці крытычна адзначалі эстэцкае любаваньне «штучкамі», якое выяўляецца да таго ж вельмі прасталінейна; аднастайнасьць фарбаў і прадметаў, абавязкова яркіх, дарагіх; нагрувашчваньне імёнаў, нязьменна арыстакратычных, гучных; празьмерную стракатасьць слога.

Разнастайная «эрудыцыя», якой шэраг старонак аповесьці перагружаны, носіць характар дэкаратыўна-вонкавы. Ўайльд і не чакаў ад чытачоў, каб яны дэталёва разьбіраліся ва ўсіх дадзеных ім зьвестках. Хутчэй ён жадаў асьляпіць іх, напрыклад, тым фэервэркам з цытат, гістарычных фактаў і дарагіх камянёў, якіх ён уладкоўвае ў частцы адзінаццатай. Пры гэтым раман шэксьпіраўскага сучасьніка Томаса Лоджа «Маргарыта Амэрыкі» цытуецца амаль даслоўна, а вытрымку з кронікаў Эдварда Хола прыводзіць ужо зусім вольна, што, зрэшты, дазваляў сабе Шэксьпір, які чэрпаў матэрыял з тых жа кронікаў; гэтак жа паступае Уайльд і зь іншымі крыніцамі.

Вонкавыя спасылкі

Наталля Калядка — Ад містычных пачвараў да пачварнай містыкі: вытокі і трансфармацыі гатычнай літаратуры — Рэцэнзія — ПрайдзіСвет

^ Laje A., Laje A. La batalla cultural, La batalla cultural: Reflexiones críticas para una Nueva Derecha, de Agustin Laje - Libros en Google Play (гішп.) — 1 — Buenos Aires: 2022. — P. 17. — 512 с. — ISBN 978-987-8916-09-5

[_cf56d2378c11a5b7-1] Laje A., Laje A. La batalla cultural, La batalla cultural: Reflexiones críticas para una Nueva Derecha, de Agustin Laje - Libros en Google Play (гішп.) — 1 — Buenos Aires: 2022. — P. 17. — 512 с. — ISBN 978-987-8916-09-5

[1]

@@ Радок 16: / Радок 16: @@
 | ВікіКрыніца-тэкст   = :en:s:The Picture of Dorian Gray
 }}
-'''Партрэт Дарыяна Грэя''' — раман [[Оскар Ўайльд|Оскара Ўайльда]], апублікаваны ў [[1890]] годзе. У гэтым рамане аўтар зьвярнуўся да праблемы суаднесенасьці мастацтва і рэчаіснасьці, мастацтва і маралі. Задумка была падказана яму сустрэчай у майстэрні знаёмага мастака, якому пазіраваў для партрэта дзіўнай прыгажосьці малады чалавек. Прататыпа Дарыяна Грэя звалі паэта Джона Грэя, сябра Уайльда, але сучасныя камэнтатары не падтрымліваюць гэтай вэрсіі. «Партрэт Дарыяна Грэя» друкаваўся першапачаткова ў [[1890]] годзе ў часопісе «Lippincott’s Monthly Magazine» ({{мова-be|Часопіс Ліпінкотс}}), які здолеў у тую пару прыцягнуць цэлы шэраг выбітных аўтараў — [[Робэрт Люіс Стывэнсан|Стывэнсана]], Уайльда, а за імі — [[Рэд'ярд Кіплінг|Кіплінга]], [[Артур Конан Дойл|Конан Дойля]], [[Герберт Уэлс|Герберта Уэлса]]. Пурытанская прэса сустрэла раман у багнеты, знаходзячы яго «амаральным». Уайльд абараняўся, і калі адзін з рэцэнзэнтаў папракнуў яго ў тым, што ён усяго толькі карыстаецца «небясьпечным» матэрыялам, падобна таму як гэта робіць у «Крэйцаравай санаце» Талсты, Уайльд адказаў, што падобнае параўнаньне толькі ліслівіць яму.
+'''Партрэт Дарыяна Грэя''' — раман [[Оскар Ўайльд|Оскара Ўайльда]], апублікаваны ў [[1890]] годзе. У гэтым рамане аўтар зьвярнуўся да праблемы суаднесенасьці мастацтва і рэчаіснасьці, мастацтва і маралі. Задума была падказана яму сустрэчай у майстэрні знаёмага мастака, якому пазіраваў для партрэта дзіўнай прыгажосьці малады чалавек. Прататыпам Дарыяна Грэя быў паэт Джон Грэй, сябра Ўайльда, але сучасныя камэнтатары не падтрымліваюць гэтай вэрсіі.
+«Партрэт Дарыяна Грэя» друкаваўся першапачаткова ў [[1890]] годзе ў часопісе «Lippincott’s Monthly Magazine» ({{мова-be|Часопіс Ліпінкотс|скарочана}}), які здолеў у тую пару прыцягнуць цэлы шэраг выбітных аўтараў — [[Робэрт Люіс Стывэнсан|Стывэнсана]], Ўайльда, а за імі — [[Рэд'ярд Кіплінг|Кіплінга]], [[Артур Конан Дойл|Конан Дойля]], [[Гербэрт Уэлс|Гербэрта Уэлса]]. Пурытанская прэса сустрэла раман у багнеты, знаходзячы яго «амаральным». Ўайльд абараняўся, і калі адзін з рэцэнзэнтаў папракнуў яго ў тым, што ён усяго толькі карыстаецца «небясьпечным» матэрыялам, падобна таму як гэта робіць у «Крэйцаравай санаце» Талстой, Щайльд адказаў, што падобнае параўнаньне толькі лісьлівіць яму.
-Але спрачаліся з Уайльдом не адны ханжы і невукі. У аповесьці крытычна адзначалі эстэцкае любаваньне «штучкамі», якое выяўляецца да таго ж вельмі прасталінейна; аднастайнасьць фарбаў і прадметаў, абавязкова яркіх, дарагіх; нагрувашчваньне імёнаў, нязьменна арыстакратычных, гучных; празьмерную пышнасьць склада.
+Але спрачаліся з Ўайльдам не адныя ханжы і невукі. У аповесьці крытычна адзначалі эстэцкае любаваньне «штучкамі», якое выяўляецца да таго ж вельмі прасталінейна; аднастайнасьць фарбаў і прадметаў, абавязкова яркіх, дарагіх; нагрувашчваньне імёнаў, нязьменна арыстакратычных, гучных; празьмерную стракатасьць слога.
-Разнастайная «эрудыцыя», якой шэраг старонак аповесьці перагружаны, носіць характар дэкаратыўна-вонкавы. Уайльд і не чакаў ад чытачоў, каб яны дэталёва разьбіраліся ва ўсіх дадзеных ім зьвестках. Хутчэй ён жадаў асьляпіць іх, напрыклад, тым фэервэркам з цытат, гістарычных фактаў і дарагіх камянёў, які ён уладкоўвае ў частцы адзінаццатай. Пры гэтым раман шэксьпіраўскага сучасьніка Томаса Лоджа «Маргарыта Амэрыкі» ён цытуе амаль даслоўна, а вытрымку з хронік Эдварда Хола прыводзіць ужо зусім вольна, што, зрэшты, дазваляў сабе [[Ўільям Шэксьпір|Шэксьпір]], які чэрпаў матэрыял з тых жа хронік; гэтак жа паступае Уайльд і з іншымі крыніцамі.
+Разнастайная «эрудыцыя», якой шэраг старонак аповесьці перагружаны, носіць характар дэкаратыўна-вонкавы. Ўайльд і не чакаў ад чытачоў, каб яны дэталёва разьбіраліся ва ўсіх дадзеных ім зьвестках. Хутчэй ён жадаў асьляпіць іх, напрыклад, тым фэервэркам з цытат, гістарычных фактаў і дарагіх камянёў, якіх ён уладкоўвае ў частцы адзінаццатай. Пры гэтым раман шэксьпіраўскага сучасьніка Томаса Лоджа «Маргарыта Амэрыкі» цытуецца амаль даслоўна, а вытрымку з кронікаў Эдварда Хола прыводзіць ужо зусім вольна, што, зрэшты, дазваляў сабе [[Ўільям Шэксьпір|Шэксьпір]], які чэрпаў матэрыял з тых жа кронікаў; гэтак жа паступае Уайльд і зь іншымі крыніцамі.
 == Вонкавыя спасылкі ==