Альбін Стаповіч: розьніца паміж вэрсіямі
Stary Jolup (гутаркі | унёсак) →Творы: дапаўненьне |
афармленьне |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
''' |
'''Альбін Стаповіч''' (пс. ''Уладзімір Загорскі''; [[18 сакавіка]] [[1894]], в. [[Барані]], [[Сьвянцянскі павет (Расейская імпэрыя)|Сьвянцянскі павет]], [[Віленская губэрня]] — [[18 сьнежня]] [[1934]]) — беларускі грамадзка-палітычны і [[каталіцтва|каталіцкі]] музчыны, сьвецкі дзеяч. Брат [[Казімер Сваяк|Казімера Сваяка]]. |
||
Нарадзіўся ў вёсцы [[Барані]] [[Сьвянцянскі павет|Сьвянцянскага павету]] [[Віленская губэрня|Віленскае губэрні]] (цяпер [[Астравецкі раён]] [[Гарадзенская вобласьць|Гарадзенскае вобласьці]]). |
Нарадзіўся ў вёсцы [[Барані]] [[Сьвянцянскі павет (Расейская імпэрыя)|Сьвянцянскага павету]] [[Віленская губэрня|Віленскае губэрні]] (цяпер [[Астравецкі раён]] [[Гарадзенская вобласьць|Гарадзенскае вобласьці]]). |
||
Навучаўся ў кансэрваторыі Монтвіла ў [[Вільня|Вільні]], [[Казанскі |
Навучаўся ў кансэрваторыі Монтвіла ў [[Вільня|Вільні]], [[Казанскі ўнівэрсытэт|Казанскім унівэрсытэце]]. Кіраваў касьцёльным хорам у [[Казань|Казані]] ([[1913]]—[[1921]]). Пасьля вярнуўся ў Вільню. Навучаўся ў [[Віленскі ўнівэрсытэт|Віленскім унівэрсытэце]]. У [[1922]] годзе кіраваў беларускім хорам. Выкладаў музыку ў [[Віленская беларуская гімназія|Віленскай беларускай гімназыі]]. У [[1923]] годзе ўвайшоў у рэвізыйную камісыю [[Беларускі студэнцкі саюз|Студэнцкага саюзу]]. Адзін з заснавальнікаў Беларускага каапэратыўнага земляробча-прамысловага банку. |
||
У [[1926]] — сакратар Віленскага кола [[БІГіК|Беларускага Інстытуту Гаспадаркі і Культуры]]. У [[1930]]—[[1934]] — намесьнік старшыні, старшыня Віленскага кола. Кіраўнік беларускага хору пры ім. Актыўны сябар [[Беларуская хрысьціянская дэмакратыя|Беларускай хрысьціянскай дэмакратыі]]. У [[1926]] — сакратар, [[1927]]—[[1930]] віцэ-старшыня. З траўня [[1926]] кіраўнік [[Беларуская друкарня імя Францішка Скарыны|Беларускай Друкарні імя Францішка Скарыны]]. Удзельнік зьезду [[Сялянскі Саюз|Сялянскага Саюз]]у [[24 сакавіка]] [[1926]]. Нейкі час ([[1927]]—[[1928]]) рэдактар «[[Беларуская крыніца|Беларускай крыніцы]]». У [[1928]]—[[1930]] пасол Сойму (абраны ад [[Блёк Нацыянальных Меньшасьцяў|Блёку нацыянальных меншасьцяў]]), сябра [[Беларускі пасольскі клюб|Беларускага Пасольскага клюбу]]. У [[1930]] намесьнік старшыні Беларускага Нацыянальнага камітэту. У [[1930]] спрабаваў стварыць уласную палітычную партыю Беларускіх Незалежных Радыкалаў. |
|||
Навучаўся ў [[Віленскі Унівэрсытэт|Віленскім Унівэрсытэце]]. У [[1922]] кіраваў беларускім хорам. Выкладаў музыку ў [[Віленская беларуская гімназія|Віленскай беларускай гімназыі]]. У [[1923]] годзе ўвайшоў у рэвізыйную камісыю [[Беларускі студэнцкі саюз|Студэнцкага саюзу]]. |
|||
Адзін з заснавальнікаў Беларускага каапэратыўнага земляробча-прамысловага банку. |
|||
У [[1926]] — сакратар Віленскага кола [[БІГіК|Беларускага Інстытуту Гаспадаркі і Культуры]]. У [[1930]]—[[1934]] — намесьнік старшыні, старшыня Віленскага кола. Кіраўнік беларускага хору пры ім. |
|||
Актыўны сябар [[Беларуская хрысьціянская дэмакратыя|Беларускай хрысьціянскай дэмакратыі]]. У [[1926]] — сакратар, [[1927]]—[[1930]] віцэ-старшыня. |
|||
З траўня [[1926]] кіраўнік [[Беларуская друкарня імя Францішка Скарыны|Беларускай Друкарні імя Францішка Скарыны]]. Удзельнік зьезду [[Сялянскі Саюз|Сялянскага Саюз]]у [[24 сакавіка]] [[1926]]. Нейкі час ([[1927]]—[[1928]]) рэдактар «[[Беларуская крыніца|Беларускай крыніцы]]». |
|||
У [[1928]]—[[1930]] пасол Сойму (абраны ад [[Блёк Нацыянальных Меньшасьцяў|Блёку нацыянальных меншасьцяў]]), сябра [[Беларускі пасольскі клюб|Беларускага Пасольскага клюбу]]. У [[1930]] намесьнік старшыні Беларускага Нацыянальнага камітэту. |
|||
У [[1930]] спрабаваў стварыць уласную палітычную партыю Беларускіх Незалежных Радыкалаў. |
|||
Кіраваў беларускім хорам пры касьцёле сьв. Мікалая ў Вільні. |
Кіраваў беларускім хорам пры касьцёле сьв. Мікалая ў Вільні. |
||
Аўтар некалькіх беларускіх песень, у тым ліку гімна [[БІГіК|Беларускага інстытуту гаспадаркі і культуры]] «[[Дзе чутны мовы нашай гукі]]». |
Аўтар некалькіх беларускіх песень, у тым ліку гімна [[БІГіК|Беларускага інстытуту гаспадаркі і культуры]] «[[Дзе чутны мовы нашай гукі]]». Друкаваўся ў разнастайных беларускіх выданьнях «Наш шлях», «Крыніца», «Родныя гоні», «Нёман», «Новы шлях», «Шлях моладзі», «Самапомач». У 1935 годзе пабачыў сьвет яго сьпеўнік Za Baćkaŭščenu выдадзены БІГіК накладам 1000 асобнікаў. |
||
Друкаваўся ў разнастайных беларускіх выданьнях «Наш шлях», «Крыніца», «Родныя гоні», «Нёман», «Новы шлях», «Шлях моладзі», «Самапомач». У 1935 годзе пабачыў сьвет яго сьпеўнік Za Baćkaŭščenu выдадзены БІГіК накладам 1000 асобнікаў. |
|||
== Творы == |
== Творы == |
||
Радок 31: | Радок 18: | ||
== Літаратура == |
== Літаратура == |
||
* {{ |
* {{Літаратура/ЭГБ|6-1}} |
||
* Глагоўская А. Кар’еру пачынаў у Цеханоўцы // Спадчына № 6, 1994 |
* Глагоўская А. Кар’еру пачынаў у Цеханоўцы // Спадчына № 6, 1994 |
||
* Юры Туронак. Мадэрная гісторыя Беларусі. — Вільня, 2006 |
* Юры Туронак. Мадэрная гісторыя Беларусі. — Вільня, 2006 |
||
* Малгажата Мароз. |
* Малгажата Мароз. «KRYNICA» Ideologia i przywódcy białoruskiego katolicyzmu”. — Беласток, 2001 |
||
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Стаповіч, Альбін}} |
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Стаповіч, Альбін}} |
Вэрсія ад 18:40, 20 траўня 2010
Альбін Стаповіч (пс. Уладзімір Загорскі; 18 сакавіка 1894, в. Барані, Сьвянцянскі павет, Віленская губэрня — 18 сьнежня 1934) — беларускі грамадзка-палітычны і каталіцкі музчыны, сьвецкі дзеяч. Брат Казімера Сваяка.
Нарадзіўся ў вёсцы Барані Сьвянцянскага павету Віленскае губэрні (цяпер Астравецкі раён Гарадзенскае вобласьці).
Навучаўся ў кансэрваторыі Монтвіла ў Вільні, Казанскім унівэрсытэце. Кіраваў касьцёльным хорам у Казані (1913—1921). Пасьля вярнуўся ў Вільню. Навучаўся ў Віленскім унівэрсытэце. У 1922 годзе кіраваў беларускім хорам. Выкладаў музыку ў Віленскай беларускай гімназыі. У 1923 годзе ўвайшоў у рэвізыйную камісыю Студэнцкага саюзу. Адзін з заснавальнікаў Беларускага каапэратыўнага земляробча-прамысловага банку.
У 1926 — сакратар Віленскага кола Беларускага Інстытуту Гаспадаркі і Культуры. У 1930—1934 — намесьнік старшыні, старшыня Віленскага кола. Кіраўнік беларускага хору пры ім. Актыўны сябар Беларускай хрысьціянскай дэмакратыі. У 1926 — сакратар, 1927—1930 віцэ-старшыня. З траўня 1926 кіраўнік Беларускай Друкарні імя Францішка Скарыны. Удзельнік зьезду Сялянскага Саюзу 24 сакавіка 1926. Нейкі час (1927—1928) рэдактар «Беларускай крыніцы». У 1928—1930 пасол Сойму (абраны ад Блёку нацыянальных меншасьцяў), сябра Беларускага Пасольскага клюбу. У 1930 намесьнік старшыні Беларускага Нацыянальнага камітэту. У 1930 спрабаваў стварыць уласную палітычную партыю Беларускіх Незалежных Радыкалаў.
Кіраваў беларускім хорам пры касьцёле сьв. Мікалая ў Вільні.
Аўтар некалькіх беларускіх песень, у тым ліку гімна Беларускага інстытуту гаспадаркі і культуры «Дзе чутны мовы нашай гукі». Друкаваўся ў разнастайных беларускіх выданьнях «Наш шлях», «Крыніца», «Родныя гоні», «Нёман», «Новы шлях», «Шлях моладзі», «Самапомач». У 1935 годзе пабачыў сьвет яго сьпеўнік Za Baćkaŭščenu выдадзены БІГіК накладам 1000 асобнікаў.
Творы
- Дзе чутны мовы нашай гукі, Вільня, 1926
- Biełarusy i dziaržaŭnaja niezałežnaść, Вільня, 1929, выд. «Беларукай Крыніцы», друк. Францыска Скарыны, 16ст., 1000 ас.
- Сьпеўнік Za Baćkaŭščynu, Вільня, 1935, выданьне БІГіК, 1000 асобнікаў.
- Беларусь у сучаснай польскай літаратуры - лекцыя прачsтаная 5 траўня 1928 ў БІГіК, Беларуская крыніца, 1928 №29 (перавыданьне ARCHE 8-2009)
Літаратура
- Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 2001. — Т. 6. Кн. 1: Пузыны — Усая. — 591 с. — ISBN 985-11-0214-8
- Глагоўская А. Кар’еру пачынаў у Цеханоўцы // Спадчына № 6, 1994
- Юры Туронак. Мадэрная гісторыя Беларусі. — Вільня, 2006
- Малгажата Мароз. «KRYNICA» Ideologia i przywódcy białoruskiego katolicyzmu”. — Беласток, 2001