Альбін Стаповіч: розьніца паміж вэрсіямі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Stary Jolup (гутаркі | унёсак)
→‎Творы: дапаўненьне
афармленьне
Радок 1: Радок 1:
'''Стаповіч Альбін''' (пс. ''Уладзімір Загорскі'') ([[18 сакавіка]] [[1894]], в.[[Барані]], [[Сьвянцянскі павет]], [[Віленская губэрня]] — [[18 сьнежня]] [[1934]]) — беларускі грамадзка-палітычны і [[каталіцтва|каталіцкі]] музчыны, сьвецкі дзеяч. Брат [[Казімер Сваяк|Казімера Сваяка]].
'''Альбін Стаповіч''' (пс. ''Уладзімір Загорскі''; [[18 сакавіка]] [[1894]], в. [[Барані]], [[Сьвянцянскі павет (Расейская імпэрыя)|Сьвянцянскі павет]], [[Віленская губэрня]] — [[18 сьнежня]] [[1934]]) — беларускі грамадзка-палітычны і [[каталіцтва|каталіцкі]] музчыны, сьвецкі дзеяч. Брат [[Казімер Сваяк|Казімера Сваяка]].


Нарадзіўся ў вёсцы [[Барані]] [[Сьвянцянскі павет|Сьвянцянскага павету]] [[Віленская губэрня|Віленскае губэрні]] (цяпер [[Астравецкі раён]] [[Гарадзенская вобласьць|Гарадзенскае вобласьці]]).
Нарадзіўся ў вёсцы [[Барані]] [[Сьвянцянскі павет (Расейская імпэрыя)|Сьвянцянскага павету]] [[Віленская губэрня|Віленскае губэрні]] (цяпер [[Астравецкі раён]] [[Гарадзенская вобласьць|Гарадзенскае вобласьці]]).


Навучаўся ў кансэрваторыі Монтвіла ў [[Вільня|Вільні]], [[Казанскі унівэрсытэт|Казанскім ўнівэрсытэце]]. Кіраваў касьцёльным хорам у [[Казань|Казані]] ([[1913]]—[[1921]]). Пасьля вярнуўся ў Вільню.
Навучаўся ў кансэрваторыі Монтвіла ў [[Вільня|Вільні]], [[Казанскі ўнівэрсытэт|Казанскім унівэрсытэце]]. Кіраваў касьцёльным хорам у [[Казань|Казані]] ([[1913]]—[[1921]]). Пасьля вярнуўся ў Вільню. Навучаўся ў [[Віленскі ўнівэрсытэт|Віленскім унівэрсытэце]]. У [[1922]] годзе кіраваў беларускім хорам. Выкладаў музыку ў [[Віленская беларуская гімназія|Віленскай беларускай гімназыі]]. У [[1923]] годзе ўвайшоў у рэвізыйную камісыю [[Беларускі студэнцкі саюз|Студэнцкага саюзу]]. Адзін з заснавальнікаў Беларускага каапэратыўнага земляробча-прамысловага банку.


У [[1926]] — сакратар Віленскага кола [[БІГіК|Беларускага Інстытуту Гаспадаркі і Культуры]]. У [[1930]]—[[1934]] — намесьнік старшыні, старшыня Віленскага кола. Кіраўнік беларускага хору пры ім. Актыўны сябар [[Беларуская хрысьціянская дэмакратыя|Беларускай хрысьціянскай дэмакратыі]]. У [[1926]] — сакратар, [[1927]]—[[1930]] віцэ-старшыня. З траўня [[1926]] кіраўнік [[Беларуская друкарня імя Францішка Скарыны|Беларускай Друкарні імя Францішка Скарыны]]. Удзельнік зьезду [[Сялянскі Саюз|Сялянскага Саюз]]у [[24 сакавіка]] [[1926]]. Нейкі час ([[1927]]—[[1928]]) рэдактар «[[Беларуская крыніца|Беларускай крыніцы]]». У [[1928]]—[[1930]] пасол Сойму (абраны ад [[Блёк Нацыянальных Меньшасьцяў|Блёку нацыянальных меншасьцяў]]), сябра [[Беларускі пасольскі клюб|Беларускага Пасольскага клюбу]]. У [[1930]] намесьнік старшыні Беларускага Нацыянальнага камітэту. У [[1930]] спрабаваў стварыць уласную палітычную партыю Беларускіх Незалежных Радыкалаў.
Навучаўся ў [[Віленскі Унівэрсытэт|Віленскім Унівэрсытэце]]. У [[1922]] кіраваў беларускім хорам. Выкладаў музыку ў [[Віленская беларуская гімназія|Віленскай беларускай гімназыі]]. У [[1923]] годзе ўвайшоў у рэвізыйную камісыю [[Беларускі студэнцкі саюз|Студэнцкага саюзу]].

Адзін з заснавальнікаў Беларускага каапэратыўнага земляробча-прамысловага банку.

У [[1926]] — сакратар Віленскага кола [[БІГіК|Беларускага Інстытуту Гаспадаркі і Культуры]]. У [[1930]]—[[1934]] — намесьнік старшыні, старшыня Віленскага кола. Кіраўнік беларускага хору пры ім.

Актыўны сябар [[Беларуская хрысьціянская дэмакратыя|Беларускай хрысьціянскай дэмакратыі]]. У [[1926]] — сакратар, [[1927]]—[[1930]] віцэ-старшыня.

З траўня [[1926]] кіраўнік [[Беларуская друкарня імя Францішка Скарыны|Беларускай Друкарні імя Францішка Скарыны]]. Удзельнік зьезду [[Сялянскі Саюз|Сялянскага Саюз]]у [[24 сакавіка]] [[1926]]. Нейкі час ([[1927]]—[[1928]]) рэдактар «[[Беларуская крыніца|Беларускай крыніцы]]».

У [[1928]]—[[1930]] пасол Сойму (абраны ад [[Блёк Нацыянальных Меньшасьцяў|Блёку нацыянальных меншасьцяў]]), сябра [[Беларускі пасольскі клюб|Беларускага Пасольскага клюбу]]. У [[1930]] намесьнік старшыні Беларускага Нацыянальнага камітэту.

У [[1930]] спрабаваў стварыць уласную палітычную партыю Беларускіх Незалежных Радыкалаў.


Кіраваў беларускім хорам пры касьцёле сьв. Мікалая ў Вільні.
Кіраваў беларускім хорам пры касьцёле сьв. Мікалая ў Вільні.


Аўтар некалькіх беларускіх песень, у тым ліку гімна [[БІГіК|Беларускага інстытуту гаспадаркі і культуры]] «[[Дзе чутны мовы нашай гукі]]».
Аўтар некалькіх беларускіх песень, у тым ліку гімна [[БІГіК|Беларускага інстытуту гаспадаркі і культуры]] «[[Дзе чутны мовы нашай гукі]]». Друкаваўся ў разнастайных беларускіх выданьнях «Наш шлях», «Крыніца», «Родныя гоні», «Нёман», «Новы шлях», «Шлях моладзі», «Самапомач». У 1935 годзе пабачыў сьвет яго сьпеўнік Za Baćkaŭščenu выдадзены БІГіК накладам 1000 асобнікаў.
Друкаваўся ў разнастайных беларускіх выданьнях «Наш шлях», «Крыніца», «Родныя гоні», «Нёман», «Новы шлях», «Шлях моладзі», «Самапомач». У 1935 годзе пабачыў сьвет яго сьпеўнік Za Baćkaŭščenu выдадзены БІГіК накладам 1000 асобнікаў.


== Творы ==
== Творы ==
Радок 31: Радок 18:


== Літаратура ==
== Літаратура ==
* {{літаратура/ЭГБ|6-1}}
* {{Літаратура/ЭГБ|6-1}}
* Глагоўская А. Кар’еру пачынаў у Цеханоўцы // Спадчына № 6, 1994
* Глагоўская А. Кар’еру пачынаў у Цеханоўцы // Спадчына № 6, 1994
* Юры Туронак. Мадэрная гісторыя Беларусі. — Вільня, 2006
* Юры Туронак. Мадэрная гісторыя Беларусі. — Вільня, 2006
* Малгажата Мароз. “KRYNICA” Ideologia i przywódcy białoruskiego katolicyzmu”. — Беласток, 2001
* Малгажата Мароз. «KRYNICA» Ideologia i przywódcy białoruskiego katolicyzmu”. — Беласток, 2001


{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Стаповіч, Альбін}}
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Стаповіч, Альбін}}

Вэрсія ад 18:40, 20 траўня 2010

Альбін Стаповіч (пс. Уладзімір Загорскі; 18 сакавіка 1894, в. Барані, Сьвянцянскі павет, Віленская губэрня18 сьнежня 1934) — беларускі грамадзка-палітычны і каталіцкі музчыны, сьвецкі дзеяч. Брат Казімера Сваяка.

Нарадзіўся ў вёсцы Барані Сьвянцянскага павету Віленскае губэрні (цяпер Астравецкі раён Гарадзенскае вобласьці).

Навучаўся ў кансэрваторыі Монтвіла ў Вільні, Казанскім унівэрсытэце. Кіраваў касьцёльным хорам у Казані (19131921). Пасьля вярнуўся ў Вільню. Навучаўся ў Віленскім унівэрсытэце. У 1922 годзе кіраваў беларускім хорам. Выкладаў музыку ў Віленскай беларускай гімназыі. У 1923 годзе ўвайшоў у рэвізыйную камісыю Студэнцкага саюзу. Адзін з заснавальнікаў Беларускага каапэратыўнага земляробча-прамысловага банку.

У 1926 — сакратар Віленскага кола Беларускага Інстытуту Гаспадаркі і Культуры. У 19301934 — намесьнік старшыні, старшыня Віленскага кола. Кіраўнік беларускага хору пры ім. Актыўны сябар Беларускай хрысьціянскай дэмакратыі. У 1926 — сакратар, 19271930 віцэ-старшыня. З траўня 1926 кіраўнік Беларускай Друкарні імя Францішка Скарыны. Удзельнік зьезду Сялянскага Саюзу 24 сакавіка 1926. Нейкі час (19271928) рэдактар «Беларускай крыніцы». У 19281930 пасол Сойму (абраны ад Блёку нацыянальных меншасьцяў), сябра Беларускага Пасольскага клюбу. У 1930 намесьнік старшыні Беларускага Нацыянальнага камітэту. У 1930 спрабаваў стварыць уласную палітычную партыю Беларускіх Незалежных Радыкалаў.

Кіраваў беларускім хорам пры касьцёле сьв. Мікалая ў Вільні.

Аўтар некалькіх беларускіх песень, у тым ліку гімна Беларускага інстытуту гаспадаркі і культуры «Дзе чутны мовы нашай гукі». Друкаваўся ў разнастайных беларускіх выданьнях «Наш шлях», «Крыніца», «Родныя гоні», «Нёман», «Новы шлях», «Шлях моладзі», «Самапомач». У 1935 годзе пабачыў сьвет яго сьпеўнік Za Baćkaŭščenu выдадзены БІГіК накладам 1000 асобнікаў.

Творы

  • Дзе чутны мовы нашай гукі, Вільня, 1926
  • Biełarusy i dziaržaŭnaja niezałežnaść, Вільня, 1929, выд. «Беларукай Крыніцы», друк. Францыска Скарыны, 16ст., 1000 ас.
  • Сьпеўнік Za Baćkaŭščynu, Вільня, 1935, выданьне БІГіК, 1000 асобнікаў.
  • Беларусь у сучаснай польскай літаратуры - лекцыя прачsтаная 5 траўня 1928 ў БІГіК, Беларуская крыніца, 1928 №29 (перавыданьне ARCHE 8-2009)

Літаратура

  • Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 2001. — Т. 6. Кн. 1: Пузыны — Усая. — 591 с. — ISBN 985-11-0214-8
  • Глагоўская А. Кар’еру пачынаў у Цеханоўцы // Спадчына № 6, 1994
  • Юры Туронак. Мадэрная гісторыя Беларусі. — Вільня, 2006
  • Малгажата Мароз. «KRYNICA» Ideologia i przywódcy białoruskiego katolicyzmu”. — Беласток, 2001