Мікалай Нікольскі: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Новая старонка: '''Мікала́й Міха́йлавіч Ніко́льскі''' (13 лістапада 1877, места Масква — 19 лістапада [[1... |
д вікіфікацыя, стыль |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
'''Мікала́й Міха́йлавіч Ніко́льскі''' ([[13 лістапада]] [[1877]], [[места]] [[Масква]] |
'''Мікала́й Міха́йлавіч Ніко́льскі''' ([[13 лістапада]] [[1877]], [[места]] [[Масква]] — [[19 лістапада]] [[1959]]) — беларусі гісторык, усходазнавец. Акадэмік АН БССР ([[1931]]), чалец-карэспандэнт АН [[СССР]] ([[1946]]). Доктар гістарычных навук ([[1934]]). Заслужаны дзеяч навукі [[БССР]] ([[1938]]). |
||
У [[1900]] скончыў [[Маскоўскі ўнівэрсытэт]]. Працаваў у Смаленскім унівэрсытэце, а з [[1922]] у [[БДУ|Беларускім дзяржаўным унівэрсытэце]]. Узначальваў сэктар этнаграфіі і фальклёру Інстытуту гісторыі АН БССР, а ў [[1937]] |
У [[1900]] скончыў [[Маскоўскі ўнівэрсытэт]]. Працаваў у Смаленскім унівэрсытэце, а з [[1922]] у [[БДУ|Беларускім дзяржаўным унівэрсытэце]]. Узначальваў сэктар этнаграфіі і фальклёру Інстытуту гісторыі АН БССР, а ў [[1937]]—[[1953]] дырэктар гэтага інстытуту. Свае працы прысьвяціў пытаньням гісторыі рэлігіі і царквы, Старажытнага ўсходу, этнаграфіі і фальклёру Беларусі. Дасьледаваў [[менск]]ія старажытнасьці. |
||
==Літаратура== |
== Літаратура == |
||
* {{Літаратура/Памяць/Менск|1}} |
|||
*Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Мінска. У 4 кн. Кн. 1-я. — Мн.: БЕЛТА, П15 2001. — 576 с.: іл. ISBN 985-6302-33-1. |
|||
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Нікольскі, Мікалай}} |
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Нікольскі, Мікалай}} |
Вэрсія ад 17:14, 30 красавіка 2010
Мікала́й Міха́йлавіч Ніко́льскі (13 лістапада 1877, места Масква — 19 лістапада 1959) — беларусі гісторык, усходазнавец. Акадэмік АН БССР (1931), чалец-карэспандэнт АН СССР (1946). Доктар гістарычных навук (1934). Заслужаны дзеяч навукі БССР (1938).
У 1900 скончыў Маскоўскі ўнівэрсытэт. Працаваў у Смаленскім унівэрсытэце, а з 1922 у Беларускім дзяржаўным унівэрсытэце. Узначальваў сэктар этнаграфіі і фальклёру Інстытуту гісторыі АН БССР, а ў 1937—1953 дырэктар гэтага інстытуту. Свае працы прысьвяціў пытаньням гісторыі рэлігіі і царквы, Старажытнага ўсходу, этнаграфіі і фальклёру Беларусі. Дасьледаваў менскія старажытнасьці.
Літаратура
- Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Мінска. У 4 кн. Кн. 1-я. — Мн.: БЕЛТА, 2001. — 576 с.: іл. ISBN 985-6302-33-1.