Беларусы ў Польшчы: розьніца паміж вэрсіямі
д робат дадаў: ru:Белорусы в Польше |
→Тэрыторыя найшчыльнейшага пражыцьця: выпраўленьне спасылак |
||
Радок 15: | Радок 15: | ||
</tr> |
</tr> |
||
|- |
|- |
||
|[[Гміна Дубічы Царкоўныя]] |
|||
|[[Дубіцкая гміна]] |
|||
|align="right" |81,33 |
|align="right" |81,33 |
||
</tr> |
</tr> |
||
Радок 32: | Радок 32: | ||
|align="right" |46,68 |
|align="right" |46,68 |
||
|- |
|- |
||
|[[ |
|[[гміна Нараўка]] |
||
|align="right" |47,27 |
|align="right" |47,27 |
||
|- |
|- |
||
|[[ |
|[[Кляшчэльская гміна]] |
||
|align="right" |41,83 |
|align="right" |41,83 |
||
|- |
|- |
||
|[[ |
|[[Чаромхаўская гміна]] |
||
|align="right" |28,71 |
|align="right" |28,71 |
||
|- |
|- |
||
Радок 50: | Радок 50: | ||
|align="right" |20,66 |
|align="right" |20,66 |
||
|- |
|- |
||
|[[гміна Нурэц-Станцыя]] |
|||
|[[Нужац-Стацьенская гміна]] |
|||
|align="right" |16,36 |
|align="right" |16,36 |
||
|- |
|- |
Вэрсія ад 22:43, 25 красавіка 2010
Згодна зь перапісам 2002, у Польшчы пражывае 50 тысячаў беларусаў, пераважна ў Падляскім ваяводзтве (96,6 %; найбольш у Беластоку – 7,5 тысячаў). У той самы час паводле падлікаў Пятра Эбэргарта ў 1992 іх колькасьць складала 215 тысячаў чалавек, а згодна з Маркам Галушкам колькасьць беларусаў дасягае 230 тысячаў.
На думку польскага дасьледчыка К.Падляскага, напрыканцы 1980-х у Польшчы жыло ад 250 да 400 тысячаў беларусаў, паводле зьвестак Польскае аўтакефальнае праваслаўнае царквы – 290 тысячаў (1/3 ейных вернікаў). Паводле ж статыстыкі выбараў у сойм у 1989 на Беласточчыне беларусы складалі 30% насельніцтва (206,8 тысячаў чалавек), у т.л. у Беластоку 25% (65,5 тыс. чал.), Бельску-Падляскім і Гайнаўцы па 65% (адпаведна 17,2 і 15,1 тысячаў чалавек). Паводле перапісу беларускую мову у штодзённных зносінах ужывае толькі 40,6 тысячаў чалавек.
Абароне правоў і інтарэсаў беларускае дыяспары ў Польшчы спрыяюць Дэклярацыя аб беларуска-польскіх адносінах (кастрычнік 1990), пагадненьне аб супрацоўніцтве паміж Міністэрствам адукацыі Беларусі й Міністэрствам народнае адукацыі Польшчы (сакавік 1992), беларуска-польская Дамова аб добрасуседзтве й супрацоўніцтве ад 23 чэрвеня 1992.
Тэрыторыя найшчыльнейшага пражыцьця
Беларусы ёсьць аўтахтонным насельніцтвам Падляскага ваяводзтва, тэрыторыя якога была перададзеная ў 1944 Польшчы. Беларусы афіцыйна пераважаюць колькасна ў чатырох гмінах ваяводзтва, адрозьніваючыся такім чынам ад іншых нацыянальных мяншыняў Польшчы (апроч іх адно летувісы ствараюць абсалютную большасьць насельніцтва ў Пунскай гміне). У 12 гмінах ваяводзтва (у тым ліку ў гарадох Бельску-Падляскім і Гайнаўцы) беларусы складаюць больш за 20 % насельніцтва, што, згодна з законам ад 6 студзеня 2005, дало ім права на ўжываньне двухмоўных назоваў геаграфічных аб’ектаў і выкарыстаньне беларускае мовы ў кантактах з урадам. 21 чэрвеня 2007 беларуская мова стала афіцыйнай у Гайнаўцы. Адпаведную ўхвалу на ўнёсак Беларуска-народнай фракцыі прыняла гарадзкая Рада.[1]
Колькасьць беларускага насельніцтва ў 16 гмінах Падляскага ваяводзтва | % |
---|---|
Чыская гміна | 81,81 |
Гміна Дубічы Царкоўныя | 81,33 |
Арлянская гміна | 68,93 |
Гайнаўская гміна | 64,91 |
Нараўская гміна | 49,23 |
Бельская гміна | 46,68 |
гміна Нараўка | 47,27 |
Кляшчэльская гміна | 41,83 |
Чаромхаўская гміна | 28,71 |
Гайнаўка | 26,41 |
Гарадоцкая гміна | 23,07 |
Бельск-Падляскі | 20,66 |
гміна Нурэц-Станцыя | 16,36 |
Міхалоўская гміна | 14,17 |
Мілейчыцкая гміна | 13,09 |
Белавеская гміна | 11,54 |
Гісторыя
Беларуска-польскія кантакты вядомыя ад часоў раньняга Сераднявечча (гандлёвыя стасункі, дынастычныя шлюбы, вайсковыя сутыкненьні й інш.). Беларуская прысутнасьць у Польшчы й абмен насельніцтвам пачаліся ў часы ВКЛ. Ранейшыя беларусы траплялі на польскія землі як ваеннапалонныя. Прыкладам, калі ў 1325 вялікі князь літоўскі Гедзімін аддаў сваю дачку Альдону за Казімера, сына Ўладзіслава І Лакетка, з Польшчы былі вернутая пэўная колькасьць ваеннапалонных, а ў складзе сьвіты Альдоны ў Польшчу былі накіраваныя выхадцы з ВКЛ. Лічыцца, што ў сярэдзіне ХІV ст. у Польшчы жыло каля 40 тыс. беларусаў. У 1386, ажаніўшыся з польскай каралевай Ядзьвігай, каралём Польшчы стаў вялікі князь ВКЛ Ягайла, які паклаў пачатак польскай каралеўскай дынастыі Ягелонаў.
У выніку Люблінскае вуніі 1569 беларусы й палякі амаль да канца XVIII ст. апынуліся ў складзе аднае дзяржавы – Рэчы Паспалітае. Пасьля падзелаў Рэчы Паспалітае пэўная колькасьць беларусаў жыла на этнічна польскіх землях у складзе Расейскае імпэрыі. Паводле перапісу 1897 у Прывісьлінскім краі беларусы складалі 6,7% насельніцтва (каля 30 тыс. чал.), найбольш у Сувалкаўскай (27 525 чал.) і Варшаўскай (1354 чал.) губэрнях.
Пасьля Першае сусьветнае вайны, калі польская дзяржава была адноўлена, на ейных землях засталася частка этнічных беларусаў. У складзе Польшчы неўзабаве апынулася вялікая частка этнічна беларускіх земляў (т.зв. Заходняя Беларусь), што ўвайшлі ў склад Віленскага, Палескага, Наваградзкага, Беластоцкага ваяводзтваў. Паводле падлікаў статыстычных ворганаў СССР у Польшчы жыло 3250 тыс. чал. У верасьні 1939 беларускія землі Польшчы ўвайшлі ў склад СССР. У часе Другое сусьветнае вайны беларусы служылі ў Войску Польскім, удзельнічалі ў абарончых баёх у 1939, уваходзілі ў склад Арміі Андэрса, Арміі Краёвай і Арміі Людовай.
Напрыканцы Другое сусьветнае вайны паводле савецка-польскіх пагадненьняў пра мяжу ад 26 ліпеня 1944 і 16 жніўня 1945 улады СССР перадалі Польшчы з складу БССР 17 раёнаў Беластоцкае й 3 раёны Берасьцейскае вобласьцяў, населеныя пераважна беларусамі. У часе дэмаркацыі мяжы паміж БССР і Польшчай і ўзаемнае рэпатрыяцыі насельніцтваа зь Белрусі ў Польшчу (пераважна на Беласточчыну) у 1944-1948 пераехалі больш за 270 тыс.-чалавек (беларусы-каталікі дэкляравалі сябе палякамі). Праз тэрор польскага нацыяналістычнага падпольля, неспрыяльнае эканамічнае становішча на Беласточчыне частка беларусаў пасялілася ў Альштынскім краі, Памор’і (раёны Гданску й Шчэціну), Варшаве, Кракаве, Торуні й інш. гарадох.
Да 1948 улады Польшчы афіцыйна не прызнавалі наяўнасьці беларускае нацыянальнае мяншыні ў краіне. Арганізаваная нацыянальна-культурная дзейнасьць беларусаў, што пачалася напрыканцы 1940-х з аднаўленьня беларускага школьніцтва, актывізавалася ў 1956, калі ў Польшчы было створанае Беларускае грамадзка-культурнае таварыства (БГКТ), катэдра беларускае філялёгіі ў Варшаўскім унівэрсытэце й інш. У 1956 пачала выдавацца газэта “Ніва”, у 1957 – “Беларускі каляндар”, а ад 1958 дзейнічае літаратурна-мастацкае аб’яднаньне “Белавежа”, створаныя беларускія ліцэі ў Бельску-Падляскім і Гайнаўцы. Паводле сацыяльнага статусу да канца 1950-х бальшыня беларусаў Польшчы была сялянамі.
У 1970-я і ў часе вайсковага становішча ў 1981-1983 праз абмежаваньні з боку польскіх уладаў назіраўся спад грамадзка-культурнае актыўнасьці беларусаў. У 1980-я ўзьніклі Беларускае аб’яднаньне студэнтаў (1981, зарэгістраванае ў 1988), Гайнаўскі музэй помнікаў беларускае культуры, шэраг беларускіх выдавецтваў і пэрыяычных выданьняў. У 1990-я былі зарэгістраваныя Рада беларускіх арганізацыяў у Польшчы, Саюз гмінаў усходняе Беласточчыны, Зьвяз беларускай моладзі, Беларускае гістарычнае таварыства (кірўнік Алег Латышонак), Асацыяцыя беларускіх журналістаў. Створаныя Згуртаваньне варшаўскіх беларусаў, беларускае культурна-асьветнае таварыства ў Гданску “Хатка” (1992), беларускі гурток у Ольштыне. У 1997 у сэйм быў абраны кіраўнік БГКТ Ян Сычэўскі.
Грамадзка-культурнае жыцьцё
Да галоўных арганізацыяў беларускае мяншыні ў Польшчы належаць Беларускае Грамадзка-культурнае Таварыства ў Польшчы, Беларускі Зьвяз у РП, Зьвяз Беларускае Моладзі, Беларускае Літаратурнае Таварыства “Белавежа”, Беларускае Гістарычнае Таварыства, Асацыяцыя Беларускіх Журналістаў, Згуртаваньне Беларускіх Студэнтаў. Імі выдаюцца штотыдзень газэта “Ніва”, штомесяц "Czasopis" і раз на паўгады "Białoruskie Zeszyty Historyczne". Да найгалаўнейшых культурных імпрэзаў беларусаў Польшчы належаць Фэстываль Беларускае Моладзевае Музыкі “Басовішча”, Фэстываль “Беларуская Песенька” ў Беластоку, Бельская бардаўская восень, Сьвята беларускае культуры ў Беластоку, Сьвята “Купальле” ў Белавежы.
Бальшыня вернікаў належыць Польскае Аўтакефальнае Праваслаўнае Царквы, што праз сваю дзейнасьць спрыяе захаваньню нацыянальнае адметнасьці беларусаў: выдаецца штомесяц часопіс “Przegląd Prawosławny”, дзейічаюць Брацтва Сьвятых Кірылы й Мятода, Моладзевае Праваслаўнае Брацтва.
Гісторыю, культуру, побыт беларускае дыяспары ў Польшчы дасьледуюць Алена Глагоўская, Аўген і Ян Мірановічы, Юры Туронак і іншыя польскія гісторыкі беларускага паходжаньня. Выдаюцца літаратурныя творы А.Барскага (А.Баршчэўскага), М.Гайдука, Сакрата Яновіча, В.Шведа ды іншых беларускіх пісьменьнікаў Польшчы.
Адукацыя
Беларуская мова выкладаецца ў 39 пачатковых навучальных установах (у 23 школах, 14 гімназыях, 2 ліцэях), яе вывучае 8 тысяч дзяцей і падлеткаў беларускае нацыянальнасьці. Ад 1997 у Беластоку існуе ўнівэрсытэт (былы філіял Варшаўскага ўнівэрсытэту), дзё ёсьць катэдра беларускае культуры.
Палітычнае жыцьцё
Прадстаўнікі беларускае мяншыні уваходзяць у мясцовае кіраўніцтва падляскага ваяводзтва. На парлямэнцкіх выбарах 2001 беларускія арганізацыі здолелі правесьці двух паслоў – Аўгена Чыквіна й Аляксандра Чужа – ды аднаго сэнатара Сяргея Плеву (утрох – прадстаўнікі Саюзу Дэмакратычнае Лявіцы-Уніі Працы). У выбарах у падляскі ваяводзкі соймік у 2002 за Беларускі Выбарчы Камітэт было аддадзена 15.544 галосаў (4,11%). Найбольшую колькасьць галасоў атрымалі Сакрат Яновіч (1736), Ян Чыквін (4846) і Яўген Вапа (5134). Такая малая колькасьць галасоў зьвязаная з тым, што паветы зь беларускай мяншыняй былі злучаныя з этнічна польскімі, дзе моцныя нацыяналістычныя сымпатыі (гэтак Сямятыцкі й Бельскі паветы былі злучаныя з Высокакмазавецкім і Замброўскім). На парлямэнцкіх выбарах 2005 дэпутацкі мандат здолеў атрымаць толькі Яўген Чыквін, набраўшы 14481 голас. Шырокай падтрымкай падляскіх беларусаў карыстаецца Ўладзімеж Цімашэвіч, кандыдат у прэзыдэнты Польшчы ў 2005. Найбольш яго падтрымліваюць у Бельскім, Гайнаўскім і Сямятыцкім паветах. Для большасьці польскіх беларусаў Цімашэвіч быў нацыянальным кандыдатам, хоць ён ніколі не казаў пра свае беларускае паходжаньне. Дзякуючы Цімашэвічу вялікай падтрымкай карыстаецца й ягоная партыя Саюз Дэмакратычнае Лявіцы. У той самы час беларускае паходжаньне кандыдата было скарыстанае ягонымі супернікамі, якія выкарысталі нелюбоў да беларусаў ці да праваслаўных, што існуе ў некаторых мясцовасьцях. Яны таксама акцэнтавалі ўвагу на аўтарытарным рэжыме Аляксандра Лукашэнкі ў самой Беларусі. На выбарах у падляскі ваяводзкі соймік у 2006 за Беларускі Выбарчы Камітэт было аддадзена 7914 галасоў (2.05 %), найбольш – за Яна Чыквіна (2405), Аўгена Вапу (1669) й Аўгена Мірановіча (1119). Хоць БВК не атрымаў аніводнага мандату, у складзе сойміку апынуліся тры беларусы. Аднак прадстаўнікі беларускай мяншыні атрымалі шмат месцаў у гарадзкіх радах. У Беластоку 4 мандаты атрымалі кандыдаты ад Форуму Меншасьці Падляшша, якія супрацоўнічалі з Грамадзянскай плятформай. У Бельску-Падляскім 7 мандатаў з 21 атрымала Бельская Кааліцыя, што складалася зь беларускіх арганізацыяў. У Гайнаўцы 6 з 21 мандату былі аддадзеныя Беларускі Выбарчаму Камітэту. На выбарах у падляскі соймік у 20 траўня 2007 Беларускі Выбарчы Камітэт атрымаў 2,19 % галасоў. Разам зь беларусамі па сьпісе БВК праходзілі ўпершыню й прадстаўнікі летувіскае мяншыні.
Мяншыня й электронныя смі
Першая праграма па-беларуску зьявілася на «Радыё Беласток» у 1956 годзе. На радыё існуюць наступныя беларускамоўныя праграмы й перадачы: «Пад знакам Пагоні», «Пажадальная песьня», «Духоўныя сустрэчы» й «Перад выхадам у царкву». На TVP3 Białystok штотыдзень ідзе інфармацыйна-публіцыстычная перадача «Беларускі тыдзень», прысьвечаная жыцьцю беларусаў Польшчы. Ад 2002 выходзяць беларускія праграмы й на Радыё Рацыя.
Вядомыя беларусы Польшчы
- Надзея Артымовіч - паэтка
- Яўген Чыквін - палітык
- Ян Чыквін - паэт, гісторык літаратуры
- Сакрат Яновіч - пісьменьнік
- Антон Мірановіч - гісторык
- Сяргей Плева - палітык
- Ян Сычэўскі - палітык
- Лявон Тарасевіч - мастак